RunningRonald.nl

Mijn lieve zusje (ze is iets ouder dan ik maar omdat ze zo lief klein is noem ik haar zusje) Nancy is werkzaam in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein waar ze elk jaar de Antoniusloop houden. Een loopwedstrijd van 15KM van de oude lokatie in Utrecht naar het nieuwe Antoniusziekenhuis in Nieuwegein. Een 10 of 5KM afstand kan ook. Al een paar keer had Nancy gevraagd of ik mee wilde lopen, zo ook dit jaar … maar ja, één week voor de Marathon Eindhoven is misschien niet zo verstandig.

Na overleg met coach Rob Veer kreeg ik groen licht voor een snelle 10KM en schreef mij nog net op tijd in voor de loop. Niet lang daarna kreeg zusje via de organisator te horen: “Zeg, Ronald Meijer uit Alphen aan den Rijn heeft zich ingeschreven. Dat is is toch familie van je?” waarop mijn zus zei: “Ja, dat is mijn broertje en pas maar op, hij gaat gewoon winnen op de 10km”… oefff.. altijd leuk zo’n enthousiast zusje.

Een paar dagen voor de loop had ik contact met een hele snelle dame die 10 minuten vanaf Nieuwegein woont, de snelle Nesrine, die ik voor het eerst heb ontmoet bij de halve van Leiden dit jaar. Voor de grap zei ik tegen deze sportieve vrouw met Libanese Roots: “Why don’t you join me? You’ll gonna finish first” … oepss… Nesrine werd gelijk enthousiast en wilde meedoen, ondanks dat haar man de avond er voor jarig was en ze een groot feest zouden houden… maar teleurgesteld stuurde ze een berichtje terug: “de inschrijving is al gesloten” ….

“Wacht maar even Ness, ik ga wel even iemand bellen”…. Ze moest een uurtje wachten op de uitslag.. dat duurde wel erg lang voor haar maar toen kreeg de het verlossende bericht: “You are in!!!!” … en zo gingen we zondagochtend samen richting Nieuwegein. Ik haalde Nesrine op, met slechts een paar uur slaap en een kleine “hang-over”. Aangekomen bij het ziekenhuis kwam mijn zusje al richting ons gerend, helemaal enthousiast over het snelle duo wat zij had ‘binnengehaald’. Na afhalen van de startnummers kregen we nog een loperspakketje met een banaan, sinaasappel, een Mars en een flesje sportdrank. Goed verzorgd allemaal!

Ness en ik liepen nog even in langs het kanaal bij het ziekenhuis. De snelle dame merkte op dat ze toch wel haar benen en hoofd voelde… als dat maar goed ging straks… en ook werd het steeds warmer.. pfff…naar verwachting zou het kwik stijgen naar 26 graden vandaag. Niet echt ideale omstandigheden. Bij het ziekenhuis zagen we duidelijk één zeer ervaren hardloopster. Nesrine spraak haar aan: Bea. Deze dame, werkzaam in het ziekenhuis loopt al 26 jaar, 6 x per week. Leuk om even verhalen uit te wisselen maar Bea vertelde ook dat ze de 15KM zou lopen… Dat kwam mooi uit 🙂 – Ze zou uiteindelijk ook eerste bij de 15K dames worden.

De 10km lopers werden om 11:15 uur met de bus naar het startpunt gebracht, vlak bij Fort Vechten. Onderweg waren we toch wel zenuwachtig en keken een beetje om ons heen naar de mogelijke concurrentie. Ik ging er niet vanuit dat er hele snelle mannen bij zaten maar ik raakte in gesprek met de nr.1 van vorig jaar die vertelde 38 minuten gelopen te hebben… oeps… daar ging mijn plan voor een ontspannen 10km zo rond de 40min.. dat wordt doorwerken!! maar ja, 38? een jonge gozer, ik schatte hem een jaar of 19 en hij liep op indoor-voetbalschoenen… Ook Nesrine sprak vlak voor de start een snelle dame die voor 41 minuten zou gaan.. sneller dan haar beste tijd… oefff.. dit wordt doorwerken.

Vlak voor de start namen we de tactiek door, samen oplopen zou er niet inzitten maar we zouden onze huid duur verkopen…. “we are Mean-Runners!”

12:00 uur, de start en weg waren we! Gelijk vormde zich een groep, Frank (de winnaar van vorig jaar) en Sander (ongeveer hetzelfde type als Frank), Nesrine, Ruda (de 41m dame) en mijn persoontje. We waren nog maar net 1 kilometer onderweg toen plotseling “ting-ting-ting-ting” het geluid van een spoorwegovergang ging… WTF…
balen… het hele zaakje stil en keurig wachten tot het rode licht gedoofd was.. (er stond een verkeersregelaar bij)… 25 seconden vertraging maar gelukkig stonden we met z’n allen te wachten.

Startpoging 2: Nu weer weg en Frank en Sander gingen er vandoor, tempo 3:45min/km en ik er achter aan. Nesrine en Ruda liepen iets langzamer hun eigen race. De twee zaalvoetballers gingen als een trein.. pfff, dit was echt doorwerken voor mij. Ben helemaal geen warm weer loper en 25 graden is zeker killing voor mij… maar ja, ik had mijn zusje wat beloofd alhoewel ik de Marathon van Eindhoven belangrijker vind… ik ga mij niet opblazen. Rustig bij de jongens blijven en regelmatig liep ik zij aan zij met Frank. Na 4 kilometer kwam de eerste helling. Een viaduct bij de A27. Snel naar beneden en dan pittig omhoog. Ik liep straf door, eens kijken of die jongens mij bij konden houden… Frank wel maar Sander moest laten gaan.. greep ook regelmatig naar zijn middel, had last van kramp. Frank en ik liepen samen verder.

Onderweg haalden we de wandelaars in van de Antoniusloop en onder (regelmatig) luid applaus liepen we achter de motorrijder aan die ons de weg wees. Na 8 kilometer en twee waterposten liepen Frank en ik nog steeds zij aan zij… als dit zo door zou gaan wordt het een eindsprint bij de finish.. iets waar ik geen zin in had. Tijd voor weer een tactische variatie. Op 8KM weer een flinke brug. Ik hoorde aan Frank’s ademhaling dat hij het moeilijk had en de brug ophoog nam ik pittig tempo … hij kwam nog mee… en daarna naar beneden. Ik ging versnellen en nu moest Frank laten zien dat een zaalvoetballer zonder echt hardloopervaring het kon opnemen tegen een marathonloper… dat lukt niet. Hij vertelde later dat zijn kuiten brandde op de brug… ik nam afstand zag dat ik niet meer in te halen was. De laatste bocht richting het ziekenhuis… ik schreeuwde nog naar de verkeersregelaar waar ik heen moest want de motor was al weg… deze weg kende ik.. hier liepen Nesrine en ik in…

De laatste 400 meter. Mijn zusje stond al bij het ziekenhuis op de uitkijk en begon als een gek te gillen! Ik maakte de bocht naar de finish en kwam als eerste binnen. Op de klok 39:12 maar min de 25 seconden voor de treinovergang werd dat 38:47. Geen PR maar dat hoefde ook niet. Frank kwam 28 seconden later binnen. Heel goed voor een sporter die helemaal niet aan hardlopen doet! Nadat ik was uitgehijgd bij mijn zusje liep ik terug naar het kanaal om Nesrine aan te zien komen.

En ja hoor, daar kwam ze al aan, ze had Ruda bij diezelfde brug op 8KM achter haar gelaten. WOWW, wat ging ze hard! De laatste 20 meter liep ik met haar mee maar, zo zei ze later, ze had het helemaal niet in de gaten dat ik naast haar liep. Ze was zo gefocust dat ze ook helemaal vergat om haar stopwatch uit te drukken. Ze was er wel zeker van dat ze een sub 41 had gelopen. Samen vierde we onze overwinning op de 10KM met een een paar bekers water…. pffff.. wat een hitte…
Inmiddels kwamen de felicitaties ook van Nesrine’s familie die allemaal naar Nieuwegein waren gekomen. Superleuk! En ook Nancy deelde de nodige knuffels uit. Nog even het nieuws op twitter gegooid en daarna begon de zoektocht naar de douches. Wat een doolhof maar we zagen bordjes “zwembad” … en ja hoor, zo kwamen we aan bij het fysio-zwembad. Helaas was deze ‘overkapt’ maar de douches waren lekker fris. Daarna konden we ‘aanvallen’ op het buffet! Ja, je leest het goed. Bij welke hardloopwedstrijd kun je na afloop van een salade-buffet gebruik maken, inclusief vers fruit en frisdrank? Super verzorgd!!

Om 14:00 uur was de prijsuitreiking. Leuk om samen met Nesrine op het podium te staan en dan met z’n tweetjes de 1e prijs voor de 10K in ontvangst te nemen. En zo kan het lopen. “Even” samen naar een 10KM wedstrijd en dan samen winnen. Helemaal leuk!! Ik nam afscheid van Nesrine en haar familie en wenste haar succes bij haar eerste marathon, Amsterdam over twee weken. Dat gaat helemaal goedkomen. Op 6 november mag ik haar weer hazen voor een dikke sub 40 op de 10KM. Ik kijk er naar uit! … en nu: Op naar de Marathon van Eindhoven!!

ps: De eindtijd van Nesrine was dus niet helemaal duidelijk maar na het zien van de finishfoto’s die ik vandaag doorkreeg van mijn zusje blijkt dus dat Nesrine 40:59 – 25 seconden = 40:34 heeft gelopen!! WOWWW! een dik nieuw PR voor haar! En dat met een hang-over en 3 uur slaap!! How about that!

Dank aan de organisatie voor deze geweldig goed georganiseerde loop! Wat mij betreft volgend jaar weer! .. en dat zal ik opnieuw mijn bijdrage schenken aan het St. Antonius-onderzoekfonds
Alle foto’s van Rob Hartsink vind je hier

Data: 10KM, 38:47min, 3:51min/km, 15,5km/u
Het verslag van Nesrine kun je lezen op haar (Engelstalige) weblog A Girl On the Go

>