RunningRonald.nl

Vandaag de halve van Leiden, als persoonlijke haas voor vriendin Sylvia. Vorig jaar liep ze Leiden in 1:42:00 en haar PR stond op 1:39:30. Nu vond ze het wel eens tijd om dat te verbeteren. Als haas bood ik natuurlijk graag mijn diensten aan maar vertelde haar wel dat als mijn knie niet lekker voelde ze misschien een stuk alleen zou moeten doen. Zover was het vanochtend nog niet. Na een goed ontbijt vertrok ik naar Leiden om Sylvia bij haar ouders in Leiden op te halen waar ze was blijven slapen, om zich zo rustig voor te bereiden voor de wedstrijd.

Samen met Sylvia reden we van de Merenwijk naar het parkeerterrein Haagweg. Voor ons reed overduidelijk een busje vol hardlopers die vreselijk de weg kwijt waren. Met uitgebreide handbewegingen probeerde ik aan hen duidelijk te maken dat ze mij moesten volgens maar nee, duidelijk weer zo’n geval van “aardige mensen, hoe gaan we er mee om”. Het busje negeerde mijn aanwijzingen en vervolgde zijn weg de verkeerde kant op. Eenmaal in de Pieterskerk aangekomen was het een weerzien van vele bekende gezichten. Marcel, Richard en Jacqueline maar ook Koen uit België en wat teamleden van weRUNtogether. Met Richard en Jacqueline liepen Sylvia en ik richting het tassendepot en liepen daarna een beetje in, terug richting de Kerk. Oepss.. Syl, terug, ben mijn Breaker vergeten! Tja, tradities (of is het een afwijking) moet je hooghouden. Met mijn breaker in de hand maakte ik ook nog even snel kennis met twittaarster Karen. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

Sylvia voelde zich al gelijk helemaal thuis tussen alle bloggende hardlopers. In de kerk kletste ze met alle bloggers/tweeps die zich inmiddels hadden verzameld. Rencapy, Angeline en Marjon, John en Ans, Pim, Mike maar ook de snelle Alphense brigadier Frank. Nog even snel hallo gezegd tegen Yolanda en vriend en daarna de onvermijdelijke groepsfoto:

Nog even de laatste succeswensen voor elkaar en op naar de startvakken. Angeline vroeg wat de rode stip op mijn nr was en vertelde dat dat nog een probleem zou worden. Ik mocht daarmee het wedstrijdvak in maar Sylvia, die nog geen wedstrijdlicentie heeft, niet. Bij de ingang van het startvak moest ik inderdaad de vrijwilliger flink overtuigen. Gade geslagen door John en AAV’36 genoot Frank zagen zij hoe het lukte. Wijzend op mijn rug (www.runningronald.nl) en de naam van Mok Scheffer in combinatie met reclame opent een hoop deuren.. eh.. startvakken. Bijna vooraan stonden we te wachten tot het 10:30 uur werd. Eerst nog 2 minuten stilte voor de slachtoffers van de vliegtuigramp in Libië en aansluitend het Wilhelmus door een mannenkoor. Met name de stilte was echt een kippenvelmoment! Daarna, knal! En gaan!!

Met een flink tempo vertrokken we. De eerste kilometers misschien een paar seconden per minuut te snel maar daarna zaten we in de goede cadans met 4:40min/km, het tempo wat we nodig hadden voor een PR. Leiden kent een aantal bruggen en viaducten wat het een wat lastiger parcours maakt maar ook de wind was stevig vandaag. Na 5KM verlaat je Zoeterwoude Dorp en ga je door de weilanden richting Voorschoten. Hier probeerde ik Sylvia uit de wind te houden en gaf ze aan dat het “pittig” was. Bij 10KM liepen we precies op schema. 4:40min/km gemiddeld maar daarna kreeg Syl het wat zwaarder. Ik probeerde haar nog mee te krijgen op het gewenste tempo maar hoorde aan haar ademhaling dat het steeds moeilijker ging. Tja, waar lag het aan? Nog de zware marathon van Rotterdam in de benen, toch nog niet helemaal hersteld of gewoon je dag niet hebben vandaag. Langs De Korte Vliet naar de wijk Stevenshof (tussen 10 en 15km) zakte het tempo naar 4:46 gemiddeld en bij 15KM zei ze, ondanks dat ze een spreekverbod had: “Het gaat niet meer Ronald… ben kapot”. “Niet opgeven, probeer bij mij te blijven, we zakken even met het tempo zodat je op adem kunt komen” was mijn antwoord. Mijn vriendin zag de laatste 7KM helemaal niet meer zitten. Ze liep nog wel mee maar echt makkelijk ging het niet meer.

De laatste kilometers kwamen er aan. Langs de kant veel bekenden van haar en van mij die ons verder schreeuwden en dat hielp wel. Syl kon nog wel lachen naar de ‘fans’ maar iets roepen ging eigenlijk niet meer. In de altijd bont versierde Vondellaan (19KM) hoopte ik dat Sylvia nog een extra duwtje zou krijgen door de leuke sfeer daar maar ze gaf aan te willen wandelen, nee uitstappen!! Sorry, maar dit klinkt niet als de vechtster die ik ken.. wandelen doen we niet, uitstappen al helemaal niet. Doordribbelen… onderweg heeft zeker twee keer sorry gezegd dat ze niet een PR ging lopen en zo jammer voor mij vond… Wil geen sorry horen, je doet het supergoed… en ik ben alleen maar een haas je je helpt maar uiteindelijk doe jij het allemaal zelf.

De laatste kilometer. Bij de Morspoort staan mijn schoonouders die Sylvia nog even oppeppen. Een PR zit er niet meer in maar we lopen nog steeds richting een mooie eindtijd. Nog 300 meter Syl, kom op, geef alles wat je nog hebt.. maar ze heeft niets meer en ze hoort niets meer. In trance gaat ze over de finish en ik vang haar op. Nog nooit was ze zo diep gegaan zei ze. We klokken af op 1:40:35. Een TOP tijd voor een hardloopster die eigenlijk de laatste kilometers niet meer wilde lopen! Gefeliciteerd Sylvia, misschien geen PR maar wel een superervaring rijker. Soms moet je een keer diep gaan om te kijken wat er in je zit. Je tijd van Leiden 2009 heb je ruimschoots verbeterd en je PR… die halen we de volgende keer wel als de omstandigheden beter zijn.. met minder bruggen/viaducten en wind 🙂

Bij het tassendepot belde Sylvia met haar moeder die soep en broodjes in de aanbieding had, alsmede een warme douche. We zijn daarom niet te lang in Leiden centrum gebleven. Op de terugweg nog wel even met langstlopende blogger Fred gesproken die voor een snelle 5KM ging. Leiden Marathon 2010: Het was een mooie hardloopdag. Een dag waarop Sylvia voor een PR ging maar het niet niet haalde en ik, buiten mijn haaswerk, ook nog kon dollen met het publiek en mijn knie kon uittesten… en moet zeggen.. dat ging best goed. Onderweg geen last gehad.. dus kom maar op met de Roparun volgende week!

Data: 21,1KM, 1:40:35, 4:47min/km, 12,5km/u

Er zijn hele mooie tijden gelopen door de andere bloggers, dikke PR’s voor Angeline en Mike (en misschien nog wel meer die ik nog niet weet). Maar ook hele mooie tijden door de andere Leiden Runners. Van harte allemaal. Dank aan fam. Brugman voor de gastvrijheid en dank aan alle bekenden langs de kant zoals: Trainer Ruud, AAV maatje Monique, Sjef & Ria, Rob & Elly en iedereen die ik vergeten ben.

Klik ook deze link voor het Leiden 2010 fotoalbum (757 foto’s!!) van John en Ans. Thanks!!!

ps: later, in de auto, vertelde Sylvia hoe ze mij vervloekt had onderweg. Hoe zwaar ze het had en ze zich afvroeg waar ik de energie vandaan haalde om zo debiel met het publiek te doen, maar dat toch ook wel leuk vond om te zien. Hoe ik zat te liegen dat dit ‘echt het laatste bruggetje was’ maar ze ook echt wel het parcours kende. Hoe ze tot 4 x toe overwoog om te stoppen en dat toen ze “pittig” zei eigenlijk lood- en loodzwaar bedoelde… Je hebt het supergoed gedaan Sylvia, ik ben trots op je!

>