RunningRonald.nl

Lang hebben we er naar uitgekeken maar vrijdag was de dag… de dag dat we met 8 hardlopers zouden samenkomen in een huisje op Ameland om daar de Adventurerun op Ameland te gaan lopen. Maanden geleden hadden Ellemieke en Silvia een huisje geboekt… nou ja, huisje… zeg maar gerust een villa…

Eerst maar richting de haven van Holwerd. Vrijdagochtend haalde ik Sylvia thuis op en daarna Esther op Amsterdam CS. Met een kleine vertraging door wat file waren we zo rond 12:30 uur in Zaanstad waar Marcel bij de Burger King op ons stond te wachten. Na een snelle hap inclusief een soort van pittige kipballetjes vertrokken we richting het einde van de wereld… want zo voelt het als je richting Holwerd gaat… opeens houdt de dijk op en ligt er een boot die je naar een gezellig eiland brengt.

Na de marathon van vorig week in Purmerend zou ik het iets rustiger aan gaan doen op Ameland en wat is er dan mooier om een haasklusje te doen? Juist, een haasklusje voor twee konijntjes. Terwijl wij op de boot zaten te wachten belde Marlies, één van de twee meiden die graag een PR wilde lopen op Ameland en dan nog het liefst onder twee uur. Ze was met haar man snel richting Holwerd vertrokken en zo konden ze bij ons aanschuiven in de boot. Marlies’ PR staat op 2:00:11 op een vlak straten parcours, hele andere koek dan het bos, de duinen en het strand van Ameland waar de HM over zou gaan…

Eenmaal aangekomen in de haven van Nes zouden we met de auto worden opgehaald door Martien. Spannend, want Martien had ik nog niet eerder ontmoet maar het klikte al gelijk goed. Hij bracht ons naar onze villa, vlak bij het Nesserbos en het strand, waar we met verbazing rondkeken. Wat dacht u van een sauna, solarium, 2 douches, 4 slaapkamers, grote keuken, bad, open haard, draadloos internet, tv, zwembad en zelfs een slaapkamer met een jacuzzi …. die was al bezet… nou ja, Marcel en ik offerde ons wel weer op en namen de kleinste kamer.. wel met een balkon. Na wat geborrel gingen Martien, Silvia en Sylvia zich bezighouden met het voorbereiden van de pasta maaltijd en tijdens het eten kwam ook Edwin ons huisje binnen. De bende van acht was nu compleet!

Na een hele gezellig avond was het tijd om te gaan slapen. Zaterdagochtend goed en vooral heerlijk ontbeten waarna we met z’n allen richting Nes gingen. Bij het huisje mochten we ook 8 fietsen huren en die moesten natuurlijk even worden opgehaald. Ellemieke bleef in Nes achter, net als Edwin die haar zou gaan hazen op de 5KM. Silvia bleef ook bij haar vriendinnetje om haar en Edwin aan te moedigen. Helaas kon zij zelf niet meelopen vanwege een peesontsteking. De anderen gingen terug naar het huisje om zich voor te bereiden om de halve marathon. Sylvia zou gaan knallen, Esther zou, na lang blessureleed weer een halve marathon gaan lopen en Martien zou Marcel gaan hazen. Ik vertrok iets eerder naar het Kerkplein van Nes om daar mijn konijntjes te ontmoeten.

Marlies stond al helemaal klaar maar maakte zich ook een beetje zorgen. Ze was een beetje ziek (blaasontsteking) en wist niet zeker of het allemaal ging lukken. Ook Anthe, die niet veel later kwam aanlopen met haar man, was niet helemaal gerust. Haar PR stond op 2:02 op eveneens een snel en vlak parcours en was gelopen bij heel wat minder wind dan vandaag. We maakte de afspraak dat ik zou hazen naar 2 uur. Als één van de twee het niet kon volhouden zou ik de ander meenemen om toch die 2 uur te halen. De meiden stemde gelukkig in. Voor vertrek kletste we even met Edwin Hoogeveen die, ondanks dat hij niet kon lopen door een blessure, toch naar Ameland was gekomen om aan te moedigen. Top!!

Ik liep met Anthe’s drinkgordel om mij heen richting de start. Ergens halvewege het recreantenvak wenste ik mijn meisjes succes en daar gingen we… op weg naar een nieuw PR? …. De straten van Nes uit en na ongeveer een kilometer gingen we de bossen in. Klimwerk door de duinen over soms glibberige paden en door de drukte liep het tempo wat terug. Het beoogde gemiddelde tempo van 5:40min/km was wat ingezakt maar ik wist dat we op het strand wind mee hadden. 5KM lang liepen we met de wind in de rug en pakte zo een mooie marge. Gemiddeld tempo was nu 5:35min/km en die konden we wel gebruiken want bij het 14KM punt moesten we tegen de wind in.

Sinds het bos liep ik op met een ervaren hardloper, tevens trainer die een van zijn pupillen haasde, ook naar een sub 2 uur en zo ontstond er groep van zeker 10 dames achter ons die met ons meeliepen. De haasballonnen ontbraken maar dat maakte ik wel weer goed mijn mijn knipperende lampjes op mijn kerstmuts. Anthe kreeg het nu wel wat moeilijker. Zo vol tegen de wind in vond ze het niet echt leuk meer. Regelmatig gaf ik aan dat ze recht achter mij moest gaan lopen en Marlies daar direct achter. De meisjes kregen regelmatig te horen dat ze super liepen en nog steeds op een tijd dik onder de 2 uur zaten… maar Anthe vond het allemaal niet meer zo leuk… zeker niet toen we ook nog een hagelbui op ons dak kregen. Dik 2KM lang bikkelde ze tegen de wind in en begon op een gegeven moment, volgens mij in het Fries te vloeken. Gelukkig versta ik dat niet dus pepte ik haar nog maar even op. Op het 17KM punt vroeg Marlies of we het nog gingen halen. Jazeker, 2:58 was mijn berekening en ik zag aan haar dat ze heel makkelijk liep. Ze moedigde Anthe zelfs nog aan. Ik zei tegen Marlies dat ze maar door moest lopen, zij zou het zeker halen. Anthe ook, maar dan moest ze niet te veel inzakken.
De laatste 3 kilometers waren zwaar. Het werden kilometers tussen de 5:45 en 6:00 min/km. We hadden nog een klein beetje marge maar ze moest volhouden. Nu niet opgeven, wandelen zou funest zijn… maar ze hield vol. Ik bleef naar haar roepen dat sub 2 echt ging lukken maar, zo hoorde ik achteraf, wilde ze mij alleen maar slaan.. ik spoorde blijkbaar niet… gelukkig heeft ze dat niet gedaan 🙂

De laatste 400 meter, op naar de finish, die in mijn ogen niet helemaal duidelijk was. Twee racetimepoortjes gingen we onderdoor en ik zei tegen haar: “je bent er Anthe en je hebt het gehaald!” Onze officiele nettotijd is 1:59:07 geworden. Verbaasd maar ook uitgeput omarmde ik haar en wandelden uit het finishvak. Daar stond Marlies te glunderen. Ze liep nog heel sterk de laatste kilometers en finishte in een hele nette tijd van 1:57:42. Tevreden ging ik op de foto met mijn konijntjes! Wat een topprestaties hebben zij geleverd op dit zware parcours in Ameland!! Ik ben trots op hen beiden!

Vlak na ons kwam Marcel binnen. Hij had het erg zwaar gehad door krampen in zijn kuit onderweg en had zich al laten verzorgen. Niet veel later volgde Esther met een nieuw PR op de HM en daarna kwam Edwin binnen die nadat hij Ellemieke had gehaasd nog ‘even’ de HM gelopen had. Allemaal mooie resultaten daar op Ameland. Ik nam afscheid van mijn konijntjes en werkte nog wat warme mosterdsoep naar binnen. Onderweg naar het huis zag ik Esther en Marcel die door de pijn in zijn kuit niet meer kon fietsen en nam hem achterop op mijn fiets. Door het heen en weer fietsen met natte handschoenen had ik inmiddels erg koude handen gekregen. Met nog mijn loopspullen aan liep ik naar onze privé sauna en kwam daar weer op temperatuur. Sylvia en Martien hadden ook mooie tijden gelopen, Syl zelfs 1:38:23. Marcel kreeg van mij nog een massage aan zijn kuit en behandelde ik zijn pijnlijke kuit met FIT sportbalsem.

Nadat we allemaal weer warm en fris waren vertrokken we richting Het Baken, vlak aan het strand van Nes. Ik had mij opgeworpen als vrijwillige Bob en bracht mijn villa-vriendjes naar dit gezellige restaurant. Behalve dat we daar heerlijk gegeten hadden won ik ook nog Het_Baken Twitter verloting, een dinerbon voor twee personen… dus ik kom zeker nog een keer terug! Thx! Deze mooie dag werd afgesloten bij de open haard in onze villa… erg gezellig 🙂
Zondagochtend hadden Sylvia en ik nog een loopafspraakje staan en terwijl het hele huis nog sliep trokken we snel onze loopspullen aan en gingen voor een 6KM uitlooprondje. Vanuit de achtertuin van het huisje konden we het bos in en via de duinen naar het strand. Veel meer wind dan gisteren… een sub 2 had er vandaag niet ingezeten voor mijn konijntjes. Op gevoel liepen we 3KM over het strand en via de fietspaden weer terug, terwijl we de zon zagen opkomen. Met mijn richtingsgevoel was niets mis en na een lekker half uurtje lopen waren we weer bij ons huis.

Lekker ontbeten, koffie en appeltaart toe en weer richting de boot. Jammer genoeg was het erg druk en zat de boot van 12:30 vol. Twee uur later konden we aan de terugreis beginnen en bracht ik Marcel en Sylvia weer veilig thuis en Esther, die de langste reis moest maken, op het NS station van Schiphol. Het was een geweldig weekend, iets wat we zeker nog een keer gaan doen!

Ellemieke, Esther, Silvia, Sylvia, Edwin, Marcel en Martien onwijs bedankt voor de gezelligheid!!

>