RunningRonald.nl

Tja… waar te beginnen? Dit was een onvergetelijke hardloopervaring, zeg maar gerust een hardloopsprookje. Ik zit nu weer in het vliegtuig op weg naar Nederland en ga proberen jullie een beeld te geven hoe ik de afgelopen dagen heb doorgebracht. Alle vele indrukken die ik in Dubai heb opgedaan zitten hopelijk nu nog een beetje in mijn bolletje… nou, sit back and relax, pak nog wat te drinken en/of te knabbelen, want dit beloofd mijn langste blogpost ooit te worden!

Downtown Dubai - Ongelooflijk indrukwekkend

Woensdag 19 januari 2011:

De dag begon normaal, kids naar school gebracht daarna nog even een bakkie gedronken met Mrs. RR die mij om 10:30 uur bij de halte van de Interliner afzette. Reuze handig zo’n rechtstreekse en snelle busverbinding richting Schiphol. Bij de ingang van Schiphol Plaza natuurlijk nog even een kijkje bij het Wheel of Energy waar Richard Bottram bijna zijn honderdste marathon sinds 10/10/10 liep, een praatje met hem gemaakt en daarna koffer ingeleverd. Na nog even wat rondgezworven te hebben was het nog zoeken naar de juiste gate. Iemand had blijkbaar het vliegtuig bij de verkeerde slurf neergezet hihi. Aan boord werd het al snel duidelijk dat het vliegtuig niet helemaal vol zat en zo had ik 4 stoelen voor mijzelf… niet verkeerd. De vlucht naar Dubai duurt ruim 6 uur, maar aan boord genoeg keuze uit entertainment. De Social Network, het verhaal achter de oprichter van Facebook, wilde ik natuurlijk wel even zien. De vlucht ging sneller dan verwacht en via het on board telephone system stuurde ik een SMS’je naar bijna-marathongirl Harmke dat ik ruim een half uur eerder aan zou komen. Eenmaal geland op Dubai International Airport (DBX) had ik al een SMS van haar terug dat het wel doorrijden zou worden voor haar en dat ik een dame in een geel pakje in de gaten moeten houden.

Toen ik de slurf uitliep stond er inderdaad een dame in een geel mantelpakje met een bord in haar handen waarop “RunningRonald” stond te lezen…. Dat is nog eens een ontvangst. Ze leidde mij de weg over DBX en ging mij voor bij de paspoortcontrole. Lange rijen voor de counters waar alle bezoekers een visastempel voor 30 dagen in hun paspoort krijgen. De dame nam mij echter mee naar een aparte rij waarbij ik bijna zo door kon lopen en na het ophalen van de koffer leidde ze mij naar de uitgang. Ik had Harmke eigenlijk ‘verboden’ op mij op te komen halen. Donderdag moest ze weer vroeg aan de slag en om dan om 23:30 uur iemand op DBX ophalen en daarna nog 45min terug te rijden naar haar huis was geen goede basis voor een marathon… gelukkig drong Harmke wel aan dat het veeeel leuker zou zijn als zij naar DBX zou komen…. en heel eerlijk vond ik dit ook wel. De schuifdeuren gingen open en ja hoor daar stond ze, Harmke! Leuk haar weer te zien!!

Harmke's woon- en werkplek

Ze nam mij mee naar haar auto en we vertrokken richting, ik noem het maar even, de Endurance Area. Een gebied in de ‘woestijn’ waar vele Endurance stables zijn gevestigd, zo ook Hadaybit Asalem Endurace stables, waar Harmke nu al 4 jaar werkt. Nou ja, werken.. is het werk als je 7 dagen per week met je passie en dus datgene wat je het liefst doet bezig bent? Ze heeft het in ieder geval reuze naar haar zin. 4 jaar op één plek is best bijzonder voor een dame die al in vele landen van de wereld haar technieken om paarden te trainen ‘verhuurde’ en daar dan meestal maar een paar maanden verbleef. In de auto op weg naar de stallen: Telefoon: Hassan, Harmke’s baas en de drijvende kracht achter Hadaybit. “yes, I have RunningRonald in the car, no he hasn’t took any pictures yet, I guess he’s too excited” Niet veel later had ik Hassan zelf aan de telefoon, een hele aardige man die mij vriendelijk welkom heette in Dubai. Harmke woont op het terrein waar alle stallen staan. De 130 werknemers uit diverse landen zoals Pakistan, India, Senegal maar ook Italië, South Africa en Nederland wonen in prefab woningen maar zijn wel van alle gemakken voorzien. Harmke, verontschuldigde zich dat ze niet in een heel luxe huis woonde…. oh, je bent zo bescheiden Harmke, ik had een ruime slaapkamer, een lekker bed en een eigen badkamer, helemaal super. We gingen maar gelijk slapen, 01:00 uur, laat zat.

Donderdag 20 januari 2011:

Harmke was allang aan de slag voordat ik om 08:00 Local Time wakker werd. Aan het tijdverschil (3 uur later) was ik al snel gewend. Om 09:00 uur namen Hassan en Harmke mij mee naar Bab al shams resort in de desert om daar lekker te ontbijten. Hassan was erg geïnteresseerd in de technieken die in het hardlopen gebruikt worden. Mogelijk zijn ze ook toe te passen op de Endurance Races (Paardenmarathons van 120KM). Na het genieten van allerlei lekkere hapjes in een echte oase namen mijn gastheer en gastvrouw mij mee naar de stallen. Fascinerend om te zien. De paarden krijgen een verzorging waar menig hardloper alleen maar van kan dromen. De nieuwste massagetechnieken, koelbaden, drooginstallatie, loopbanden, zelfs een uitgebreide kliniek waar de paarden regelmatig worden gecontroleerd. Het valt op dat iedereen erg vriendelijk is en graag alles aan je uitlegt. Harmke laat de loopbanden zien in een ruimte met airconditioning. Hierop liep ze in de hete zomermaanden haar trainingen om daarna af te koelen in de baden, buiten lopen met 40 graden of meer is dan natuurlijk niet te doen.

Ook hardlopers kunnen hier prima op trainen

Harmke ging weer aan de slag en ik trok mijn hardloopspul aan om nog een half uurtje los te lopen. De hoofdingang uit en over de weg 3KM weglopen. De zon scheen flink en het voelde warmer aan dan de werkelijke 23 graden. Oef… dit is toch wel pittig, als dat morgen maar goed gaat. Bij een rotonde draaide ik om een nam een parallelweg terug naar de stallen. Een rondje van 5,6KM. Bij het opfrissen zag ik al dat ik een kleurtje had gekregen van dat even buiten lopen, morgen goed insmeren. Harmke had aan Amin, één van de chauffeurs gevraagd of hij mij naar Dubai wilde brengen en zo zag ik deze stad met 128 nationaliteiten voor het eerst bij daglicht. Hoe dichter we bij de stad kwamen hoe indrukwekkender de skyline. Grote kantoorgebouwen, de ene nog mooier dan de ander. De inwoners van Dubai zijn gek op hun staatshoofd want regelmatig zie je grote foto’s van HRH Emir Sheikh Mohammed in het straatbeeld. Ik vroeg Amin of hij mij naar de Marathon Expo wilde brengen. Ondanks dat Harmke al de dag ervoor onze startnummers had laten afhalen wilde ik toch zelf even kijken of er nog leuke DubaiMarathon gadgets te scoren waren. Het was even zoeken naar het juiste hotel maar helaas viel de Expo erg tegen, geen leuke goodies, alleen maar wat tafels waar de tasjes voor de deelnemers af te halen waren. Wel kon ik even een goede blik op het parcours werpen. Die is niet zo heel moeilijk. De start is in het media-park van Dubai, die loop je uit en 3KM later ben je op Jumeira Beach Road. Een lange, rechte, vlakke weg met een lus op het 21KM punt. Dezelfde weg loop je dan ook weer terug, niet zo heel spannend maar het parcours voert wel langs bekende plekken van Dubai zoals het zeer tot de verbeelding sprekende Burj Al Arab, (Toren van de Arabieren), een hotel gebouwd in de vorm van een Dhow, een traditioneel Arabisch schip. Dit “most luxiorious hotel of the World” is wel het meest gefotografeerde gebouw in Dubai.

De Burj Al Arab .... woorden zijn overbodig

Na de expo bracht Amin mij naar de Mall of the Emirates. Een megagroot, megauitgebreid en megaluxe winkelcentrum. Aan één dag shoppen zou je niet genoeg hebben. Trek daar maar een week voor uit. Noem een (fashion) merk en je kunt het daar vinden… bizar! Behalve dat vind je in deze mall ook de enige indoorskibaan van het Midden-Oosten: Ski Dubai waar je kunt oefenen op de lange latten of een zwarte piste kunt nemen… Ik hield het shoppen maar een beetje bescheiden…. ik denk dat je zelfs je platinum kreditkaart hier probleemloos, in no-time, naar je limiet zou kunnen krijgen 😉 Amin bracht mij nu naar de Jumeira Beach Road waar ik het parcours van de marathon kon bekijken en nog even wat foto’s kon schieten van de omgeving. Harmke zou ook deze kant op komen want op deze avond voor de marathon was het natuurlijk pasta time. Een Amerikaanse vriendin van haar, Amy en haar man Troy, zouden met ons mee eten. Harmke en Amy kennen elkaar van de Dubai Creek Striders, een loopgroep waar vele hun 1e marathon op vrijdag zouden gaan lopen. Terwijl wij op onze tafelgenoten aan het wachten waren namen we een voorafje, mozerellasticks maar die vulde zo dat mijn ‘konijntje’ eigenlijk geen trek meer in pasta had toen Amy en Troy er waren… of “carrot-cake dan als toetje goed hardloopvoer?” vroeg Harmke aan mij… nou ja, niet echt.. maar je moet ook weer niet te veel eten… dan maar goed ontbijten. Het was gezellig maar we wilden het niet te laat maken. Om 04:45 uur zou de wekker gaan…

Voor je wintersportvakantie kun je ook naar Dubai

Vrijdag 21 januari 2011 – Marathon Day!

Samen aan het ontbijt, altijd moeilijk om veel te eten ‘s ochtends en nu begonnen toch echt wel de zenuwen te werken bij Harmke, hoewel ze die best goed kon verbergen. Op twitter las ik de vele, vele gelukwensen. Geweldig dat jullie zo met ons meeleven! We reden door de nacht naar Dubai toe en parkeerden vlak bij het startgebied. 14.000 deelnemers zouden zich die dag melden waarvan de meeste de 3 of 10KM zouden lopen, ongeveer 1500 lopen de 42,2KM… een redelijk bescheiden clubje dus. Ook hier weer veel nationaliteiten aanwezig, vele ‘Expats’, buitenlanders die hier werken en wonen. Terwijl we op Amy wachtten gingen we nog even op de foto met het HBA Marathon shirts, die Hassan speciaal had laten maken voor ons. Horse Best Advantage is Hassan’s bedrijf die speciaal voer voor Endurance paarden ontwikkelt en verkoopt.

Nog even de sponsor promoten: www.hba.ae

Inmiddels liep de boel vol met hardlopers en hier bekende taferelen, zenuwen, rijen dik voor de WC’s en zenuwachtige blikken bij de runners. Harmke maakte zich een beetje zorgen, haar lange duurlopen waren soms een drama, de laatste keer dat ze 34KM liep was ze helemaal stuk.. zou ze de finish wel halen in een respectabele tijd? Ik vertelde dat ze zeker onder de 4:30 zou gaan lopen, eerder zo rond de 4:15… ze keek mij aan met een blik van ‘ja.. tuurlijk joh…’ Het was nog donker toen we naar de start liepen maar langzaam brak de dag aan. 07:00 uur… tijd voor het startschot… maar dat wilde blijkbaar nog niet… misschien een van de vele Top Keniaanse lopers nog niet op zijn plek? De laatste gelukwensen naar Harmke en daar gingen we, de eerste meters van haar 1e marathon. Wat slalommen en inhouden hadden we na 3KM het gewenste tempo, net iets boven de 6:00min/km. Harmke was haar Garmin Forerunner 310 vergeten.. balen.. maar aan de andere kant ook wel lekker, nu hoefde ze alleen maar met mij mee te lopen. Ze vond het wel prettig als ik net voor haar liep… en zo liepen we kilometer na kilometer. Harmke liep makkelijk, dat kon ik ook horen aan haar ademhaling. Regelmatig liepen hardlopers ons voorbij maar ik vertelde haar dat we een hoop van hen wel weer ‘terug zouden pakken’. Bij de waterposten namen we de tijd voor een slokje en wandelden verder, eigenlijk werd er geen eentje overgeslagen, zelfs de extra posten die door de Creek Striders waren op gezet werden ‘bezocht’. Onderweg had Harmke nog genoeg energie voor een kort praatje en elke keer als ik achterom keek kreeg ik een grote glimlach en twee dikke duimen omhoog. Twijfel.. zou ik toch iets harder moeten gaan met het risico dat ze te veel zou gegeven of dit tempo aanhouden… in mijn kop zat ik regelmatig te rekenen waar we op uit zouden komen en wat we voor tempo we na het HM punt zouden moeten doen. Een tijd van onder de 4:20 zit er dik in! “Kom op Harmke, je doet het ONWIJS goed!” … ze genoot zichtbaar van deze magische hardloopafstand.

Harmke en haar haas in Dubai

De snelle Kenianen waren alweer op de terugweg toen wij bij het 15KM punt aankwamen. Doordat de terugweg alleen door een middenberm gescheiden is van de heenweg konden we de lopers goed zien. Na de toppers volgde er zo druppelsgewijs een hardloper… De grote horde kwam pas op gang na de ‘3 uur lopers’. We kwamen aan bij het keerpunt op een tijd van 2:09:33 en dat was een mooi fotomoment. Twee Zuid Afrikaanse hardloopsters vroegen of ze een foto van ons samen moesten maken.. ja leuk natuurlijk… en daarna begon de grote inhaalrace. Het tempo ging nu net onder de 6:00min/km en langzaam maar zeker liepen we in. Harmke liep nog steeds zo makkelijk en genoot. Voor we het wisten zaten we op de 30KM en die man met de hamer was nergens te bekennen. Zelfs op 35KM waar vele hardlopers het moeilijk hadden, trekkend met hun voeten, wandelde of langs de kant rekte en strekte, liep Harmke nog steeds met die glimlach op haar gezicht. Zo mooi om te zien! “Het moeilijkste heb je nu gehad kanjer, nu is het alleen nog maar aftellen naar de finish”. Bij de waterposten zei ze na elke wandel-, drink en energie-gel- pauze steevast: “OK, ik ben er weer klaar voor!!”. Het weer was trouwens prima! Het zou de hele marathon bewolkt blijven, windkracht 3. De gevreesde warmte bleef dus, gelukkig, uit. Ondanks dat gooide Harmke toch regelmatig wat water over haar heen.

Harmke bij de lus op het halve marathonpunt.

Langzaam kwam de skyline van de stad weer in zicht en wisten we dat het media-park, ook wel Internet City genoemd, niet zo ver meer zou zijn. Nog steeds haalde we lopers in en namen we bij 40km ons laatste slokje. Nu op naar de finish. Nog even een klimmetje een viaduct op… Harmke nam hem moeiteloos… wat is die meid sterk zeg!! In de verte hoorte we het publiek al gillen.. de finish komt eraan. Bij het 41KM punt ging het gas erop, we liepen lekker door en genoten van alles om ons heen. Bij 400 meter voor de finish vroeg mijn “Dubai-konijntje” of de finish nog ver was want anders zou ze wel iets langzamer willen… nee, kijk, daar om de hoek, die witte boog “Standard Charted Dubai Marathon 2011 Finish” en naast elkaar liepen we naar de eindstreep… die ontlading bij Harmke, daar doe je het als haas allemaal voor… zeer ontroerend om te zien..( krijg alweer kippenvel als ik dit aan het tikken ben).. op 4:17:07 druk ik mijn Garmin uit. Wat een Marathon!!

Klus geklaard.... en hoe!! Dubai Marathon 2011

Een prima negatieve split: 02:07:34 (tweede helft sneller dan de eerste), precies volgens het boekje dus. We feliciteerden elkaar en namen onze medailles in ontvangst. Een Nederlandse loper die we onderweg al waren tegengekomen sprak mij in het finishgebied aan en gaf mij twee stroopwafels. Zo kon ik Harmke een mooi Nederlands hapje geven terwijl we op de uitkijk stonden voor Amy. Zij kwam op 4:35:45 over de finish en de twee meiden waren beiden superhappy.

Amy & Harmke - Dubai Marathon Finishers

Nu begon een uitdaging groter dan de marathon zelf.. waar staat onze auto? De TNT truck waar de tassen in werden verzameld stond nu op een andere plek dus het was even zoeken en navragen maar het uiteindelijk liet mijn richtingsgevoel mij niet in de steek. Harmke liep nog steeds moeiteloos.. alsof ze net een ontspannen loopje van 3km had gedaan… bizar maar ook wel heel leuk om te zien. Morgen zou ze alweer een marathon doen… en dan eentje van 120km… op een van haar paarden… Ik was bang voor spierpijn bij haar maar die marathon zou ook zeker goed komen. Nu was het tijd voor de verrassing die Harmke mij een paar dagen voor vertrek had verteld… iets waar ik helemaal stil van werd toen ik haar mailtje daarover ontving. Ze had op de maandag voor vertrek mij een foto’tje gemaild van het hotel waar ik vrijdagnacht zou verblijven. Wel zo handig want zij zou weer snel vertrekken om alles in gereedheid te brengen voor de marathon in Abu Dhabi op zaterdag. De foto die ze mailde was niet helemaal duidelijk maar het hotel was heel duidelijk te herkenen… Ik mailde haar nog terug: “je maakt zeker een grapje en wil mij lekker gek maken met dit hotel?”…. ze antwoordde terug dat het zeker geen grapje was en dat ik echt een nacht zou doorbrengen in het Burj Al Arab, het enige 7 sterrenhotel ter wereld….. over een sprookje gesproken….

De fonteinen op de eerste etage van de Burj Al Arab

We reden richting het hotel wat op een kunstmatig eiland net buiten de kust is gebouwd zodat de schaduw van het hotel niet op het privé-strand van dit hotel zou vallen. De weg er na toe is alleen toegankelijk voor gasten en niet veel later werden we ontvangen door de staff van het hotel. Voor we het wisten was onze auto al weggereden, koffer door een bellboy overgenomen en ving een gastvrouw ons op. Een opfris handdoekje en verse dadels werden ons aangereikt en terwijl de gastvrouw voor ons uitliep vergaapten we ons aan de luxe in dit hotel…. Het is niet te beschrijven, je zou eigenlijk gewoon de foto’s en het fimpje (ik hoop deze over een paar dagen on line te kunnen zetten) moeten bekijken. Op elke etage is een eigen receptie, zo ook op de 14e (van de 28). Daar stond onze butler al klaar om met ons mee te lopen en de kamer te laten zien. Nadat de deur was open gedaan viel ons gelijk het uitzicht op. De twee verdiepingen suite had ramen over de hele ruimte. Een specaculair uitzicht op Dubai en de Perzische Golf. Niet alleen vanuit de luxe woonkamer maar ook van uit de slaapkamer.

Spectaculair uitzicht vanuit de hele suite

De suite was gevuld met alle denkbare gemakken. Een apart kantoorgedeelte met 21″ laptop met wifi, printer/fax, nespresso. Een woonkamer met LCD, hoekbank, sofa, remotecontrole voor alles de hele ruimte, vele entertainment mogelijkheden, diverse kranten, iPod/iPhone installatie, wijn, gevulde minibar, hapjes, vers fruit… en dan de slaapkamer.. megabed, LCD TV met internet, kimono’s, badjassen en een badkamer zo groot als mijn normale woonkamer. Massagedouchen en jacuzzi en een compleet verzorgingspakket van Hermés, maar dan ook alles, van tandenborstel tot hairconditioner en van nagelverzorgingskit tot eau de toilette voor hem en haar… “I think I died and went to heaven”.. kwam in mij op… dit is niet normaal… ik wist niet zo goed hoe ik Harmke moest bedanken… het Dubai Marathon Finisher shirt wat ik voor haar had laten maken viel toch in het niets bij dit? … Jammer genoeg kon Harmke geen gebruik maken van de privé-zwembaden of andere luxe in dit hotel samen met mij, ze moest alweer snel weg maar ze was er wel van overtuigd dat ze mij hier probleemloos achter kon laten… zeker weten! Na uitgebeid alles ontdekt te hebben in de suite ging ik verder het hotel ontdekken en viel van de ene in de andere verbazing.. ik zal wel even ophouden nu want ik denk dat er al sommige lezers groen van jaloezie zijn afgehaakt hihi…

De suite in de avond... bijkomen gaat echt wel lukken.

Daarna ben ik vertrokken naar de Aviation Club waar de Dubai Striders een Post-Marathon BBQ had georganiseerd. Even lekker smikkelen en blijkletsen met wat lopers. Een aantal had ons zien lopen en vroeg dan ook hoe clubmaatje Harmke had gedaan in haar eerste marathon. Vol trots kon ik vertellen dat ze het super had gedaan! ‘s avonds heb ik, omdat het erg hard regende (ja, echt) uitgebreid getwitterd met de ‘thuisblijvers’ in Nederland en dat was ook wel weer erg leuk om iedereen te bedanken. Na de finish had ik nog net genoeg stroom in mijn foon om een finishfoto on line te gooien maar die was niet doorgekomen. iHardloper was de eerste die onze tijd online gooide (thanks Roberto) en daarna volgde de felicitaties, vooral voor Harmke… en terecht!

Zaterdag 22 januari 2011

Na een heeeerlijke nachtrust was het tijd voor het continental breakfast. Ik kon ook kiezen voor ontbijt op de kamer maar ik wilde ook wel eens het restaurant zien.. nou ja, een van de vele, het ontbijt is op de begane grond, bovenin de toren, op 200 meter, is het Al Muthana sky view restaurant met zicht over de Perzische Golf. De keuze bij het ontbijt was enorm… ook hier weer iets om stil van te worden. Nog even opfrissen op de kamer en daarna klaar voor vertrek naar DownTown Dubai. Mijn butler vroeg ik misschien een auto van het hotel nodig zou hebben bij mijn bestemming te komen. Ik dacht gelijk aan één van de Rolls Royce’s Phantom die voor de deur gereed stonden.. “eh, no, but thank you so much”. Taxi’s zijn goedkoop in Dubai, voor een ritje van een halfuur ben je zo’n 40 Dirham kwijt, ongeveer 10 euro.

Do you like to use one of the Hotelcars sir?

Eén van de andere opmerkelijke gebouwen in Dubai is de Burj Khalifa, met zijn 828 meter het allerhoogste bouwwerk ter wereld. Het ligt aan een groot en zeer schoon plein met mooie fonteinen en de Gold Souk, een authentieke goudmarkt met daarnaast de Dubai Mall, nog groter en uitgebreider dan de Mall of the Emirates. Het plan was om de toren op te gaan maar alle tickets waren uitverkocht tot ‘s avonds 21:00 uur.. ja, dom, had even on line moeten reserveren (tip voor de toekomstige bezoekers). Wel was er een mogelijkheid om een “Immediate Entry” ticket te kopen… beetje duur maar hé, hoe groot is de kans dat ik nog een keer in Dubai kom?

De Burj Khalifa ... het past gewoon niet op de foto

Naar boven met een lift die 18 meter per seconde gaat (64 km/u) en voor je het weet zit je op de 124e etage van de totale 200. Adembenemend uitzicht over de stad… in de verte, in de zee zie je de palm beaches, de eilanden groepen, zo aangelegd dat het vanuit de lucht een palmboom lijkt en ook “The World” een eilandengroep die de vorm heeft van een wereldkaart. In deze mall nam ik ook even een kijkje en ook hier weer keuze uit de meeste bijzondere en luxe dingen.. heb je wel eens van Vertu telefoons gehoord? Een BlackBerry model omgezet door dit merk kost je al snel 31.700 Dirham… 8.000 euro… of wat te denken van een Gold to Go ATM, ja je leest het goed, een pinapparaat wat geen bankbiljetten geeft maar baar goud.

Gold to Go... het moet toch niet gekker worden?

Na al deze weelde moest ik maar weer even bijkomen in mijn hotelkamer 🙂 en was het om 17:00 uur toch echt wel tijd om mijn kamer te verlaten en nam afscheid van een aantal van de staff, een ervaring om nooit meer te vergeten…. ik moest even wachten tot Amin mij weer oppikte bij de Burj Al Arab maar zo kon ik eindelijk weer eens een boek lezen hihi.. Bij de stallen viel het mij op dat de poort was versierd met ballonnen. Hassan had vandaag de Endurace gewonnen en het was dus zeker reden voor een feest. Harmke had geen centje spierpijn maar besloot haar paard na 100KM bereden te hebben (!) te stoppen zodat ze Hassan kon zien finishen. In het kantoor van de stallen had Hassan een traditionele maaltijd geregeld. Op de grond zitten met allerlei lekker eten. Terwijl we aan het hiervan genoten hoorde we verderop muziek en veel feestende mensen. Een spontaan feestje met ingehuurde lokale instrumentspelers feestte er lekker op los. Geweldig om te zien hoe, in het bijzonder de Indiërs en Pakistani uit hun dak gingen. “Dans jij ook eens mee, je bent er gek genoeg voor”… mmm, Harmke kent mij beter dan ik dacht hihi… onder luid gejoel deed ik lekker mee… ook hier weer een voorbeeld hoe gastvrij de mensen in Dubai zijn!

Feestje bij de stallen van Hadaybit Asalem Endurance

Inmiddels was het alweer laat en ik zou om 05:15 uur door Amin naar DBX gebracht worden. Tijd om mijn koffer in te pakken en nog even na te kletsen met mijn vriendin in Dubai. Ik hoop dat Harmke het hardlopen vol houdt want het is te leuk om na 1 marathon al gelijk te stoppen. Gelukkig zal Amy haar wel aansporen mee te blijven lopen met de hardloopgroep en af en toe een loopje mee te pakken en ik heb met Harmke afgesproken dat, wanneer ze weer in Nederland is, en ze het in kan plannen, we weer een loopje samen doen… en anders kom ik wel naar je toe als je over een paar jaar in Zuid Afrika woont… genoeg leuke loopjes daar toch?

De lobby van de Burj Al Arab met zicht op de etages

En zo ben ik weer op het punt waar ik met dit verhaal begon, in het vliegtuig, een maaltijd, bijna 5 uur en 4407 woorden verder. Het is met recht de allerlangste blogpost ooit geworden. Niet zo gek want de afgelopen 3 dagen waren in één woord ONVERGETELIJK.

In Dubai-loterij geven ze geen eenvoudige auto'tjes weg.. Eén van de prijzen is deze Maybach Landaulet van $1.6 Miljoen

Ik wil dan ook afsluiten door alle lezers van mijn blog en twitterberichten te bedanken voor jullie leuke reacties en felicitaties voor Harmke en mij gedurende de afgelopen dagen. Dank aan mijn gezin dat ze mij de vrijheid hebben geven zo’n leuke trip te doen. Hassan, many, many thanks for your hospitality, your kindness and all you have done to make my stay wunderfull. It’s been great visiting your country. Amin, thanks for driving me to all the places around Dubai and the info you gave my about the city…. en ja.. en nu moet ik wel ff opletten dat ik niet emotioneel wordt…

Harmke, lieve Harmke, wie had een half jaar gelden verwacht dat jij een marathon zo makkelijk zou uitlopen en dat ik je mocht komen hazen in de Dubai Marathon 2011. Ik heb genoten van de afgelopen dagen, de indrukken die ik heb meegekregen van Dubai maar ook van jouw Endurance-omgeving, de schitterende tijd in het Burj Al Arab maar boven alles, de geweldige marathon die ik samen met jou heb gelopen.. en ja, ik weet het, je had 4:14:59 makkelijk kunnen halen… dus hou het er maar op dat ik dat express heb gedaan want met jou wil ik nog wel eens een marathon lopen.

Ik wens jou en alle teamleden van Hadaybit Endurance heel veel succes met de trainingen en de volgende wedstrijden en hoop dat ik je nog een keer zal zien. Zolang ik kan blijven hardlopen heb jij een haas voor altijd voor je klaar staan… Dank je wel voor dit hardloopsprookje! You are the best!!!

Veel liefs
RR

Al mijn foto’s staan on line in mijn Flickr-Album. Mijn filmpjes (2min en 20min) vind je hier.

Update 24 januari: Vandaag liet Harmke de volgende reactie achter:

Beste lezers, wat een ontzettend leuke mensen zijn jullie! De marathon was fantastisch en al die reacties van jullie maakten het helemaal bijzonder. Dat jullie Ronald een warm hart toedragen kan ik begrijpen, maar dat jullie mij ook succes wensten en nu weer feliciteren doet me echt goed.
Had nooit gedacht dat een haas het leven zoveel makkelijker kan maken. Als ik alleen had gelopen was ik gewoon als een idioot aan de gang gegaan en had ik halverwege staan brullen dat het tankje leeg was. Door Ronald kwam ik soepeltjes door de marathon en hadden we nog lol ook. Volgens mij moet hij er zijn beroep van maken.
Enorm Bedankt!

De Dubai Marathon 2011 - Een marathon om nooit meer te vergeten!