RunningRonald.nl

Frank, mijn (ropaprun)maatje en volgens mij één van de snelste hardlopers van Alphen aan den Rijn was zondagochtend helemaal klaar voor zijn aanval op zijn PR van 2:54:22. Plaats van handeling: Haarlemmermeer Marathon 2010. Zondag om 09:30 uur stond ik voor zijn huis, Frank kwam al gelijk naar buiten. Hij wilde wel weg… beetje vroeg zouden we dan in Hoofddorp zijn maar dat maakte hem niet uit. OK, het is jouw feestje Frank.

Aangekomen in de Fanny Blankers Koen hal ging Frank zich omkleden en ik mijn fiets in gereedheid brengen voor mijn haastaak van vandaag. Het was warm, redelijk wat wind, niet helemaal de ideale omstandigheden voor een snelle marathon. Buiten de hal trof ik Rencapy. Even blijkletsen met mijn superhaas van Terschelling, die hier voor een snelle 10km zou gaan. Niet veel later kwam Claudia, de titelverdedigster van de HMM en Broeder Richard aangelopen. Altijd leuk om even met hen blij te kletsen. Ook MarathonTon was inmiddels aangekomen voor zijn 32e marathon, super! Frank was ondertussen in een busje naar de start gesprongen ik fietste over de Nieuweweg richting de start. Fiets aan een hek vast gemaakt en op naar het startvak.

Daar liep ik Sjoerd tegen het snelle lijf. De drievoudig snelste van Santpoort zou ook hier een rappe 10km gaan doen, net als de Nike-man, Ronald Seijsener die ik nog even bij de start tegenkwam. Na de snelle mannen en vrouwen van de 10KM was het de buurt aan de halve en hele marathonlopers. In het startvak liep Frank zijn opwarmrondjes en sprak ik even met Redsox-runner Kees en nam daarna mijn ‘positie’ in op een vluchtheuvel 200 meter van de start. 11:45 uur – Knal! En daar gingen ze.

Frank liep redelijk vooraan dus die was nog wel ‘te schieten’ maar hoe ik ook mijn best deed, Claudia, Richard en Ton zag ik niet… dan maar bij de finish Ik stapte op mijn fiets en scheurde terug naar de FBK hal om daar Frank op te wachten. Vlak na de rappe halve marathonlopers en een megasnelle Marathon-Hongaar volgde Frank. In een groepje met een Marathon-Belg en twee halve marathonlopers liepen ze in een tempo tussen de 3:45 en 3:50min/km. Eigenlijk te snel want de bedoeling was 3:54min/km. Frank besloot aan te sluiten bij dit groepje omdat hij niet zo’n trek had helemaal alleen te lopen door de winderige polders. Op de fiets kon ik ‘m goed volgen. Wat grapjes onderweg hielden de stemming in. Langs de polderbaan kreeg ik een telefoontje van Frank’s vrienden Fotografe Nicole en Fred die op 14KM in Vijfhuizen stonden. Ik zei tegen mijn konijn.. eh.. Cheeta, dat er over 5km een dame op hem stond te wachten… het tempo ging gelijk omhoog.

Bij het verlaten van het fietspad van de Polderbaan en richting Vijfhuizen was er een wegwijzer zo fijn om pas naar de lopers te roepen dat ze verkeerd liepen nadat ze al de afslag op de Schipholweg hadden gemist. Erg jammer, het enige smetje op de organisatie, verder niets dan lof voor de vrijwilligers. Ik besloot om vanaf dat punt voor de lopers uit te fietsen en ze op tijd de weg te wijzen. Bij de brug over de Driemerenweg stond Bjorn weer enthousiast te fotografen en hier gaf Frank al aan dat het toch wel pittig begon te worden en zijn kuiten niet echt lekker voelden. De Belg liep op Frank uit en na het 21KM punt liep hij helemaal alleen. Door Hoofddorp heen op weg naar de Toolenburgplas (24km) waar Sjoerd stond te wachten. Hij was niet zo tevreden met zijn 10KM tijd dus had nog genoeg energie over om met ons mee te lopen en wat foto’s te schieten.

Achterin Hoofddorp, op het fietspad parallel aan de Drie Merenweg vertrok Frank’s gezicht en kwamen er wat vloeken uit zijn mond. Iets wat ik bij hem nog niet eerder had gehoord. De pijn in zijn beide kuiten werd erger en hij moest echt even wat rustiger aan doen. Frank liep vanaf het begin aan al op de 3e plek maar moest deze bij 29KM opgeven aan de nr. 4 die als een locomotief voorbij kwam (en later als 2e zou eindigen). Bij het 30KM punt moest Frank echt even stil gaan staan om wat te drinken en gaf aan dat het echt echt niet lekker ging. Zijn kuiten stonden voor zijn gevoel op scheuren. Ik probeerde de kuiten van Frank te koelen met een spons maar zelfs dat voelde al niet lekker aan bij hem… we hadden nog een lange weg te gaan.

Na de ‘eindelooslange’ IJweg draaide we Nieuw Vennep in. Ik vertelde Frank dat op 34KM altijd veel publiek stond en hij zich daar op moest richten. Inmiddels kwam volgende marathon man hem voorbij en wilde bij ‘m aanhaken. “Voorzichtig Frank, doe nou niet te gek, laat ‘m maar gaan” … Het was nu tijd voor de oplossing die ik al van te voren met Nicole en Fred, buiten weten van Frank om had geregeld. Bij 36km gooide ik mijn fiets en rugzak aan de kant, trok mijn trainingsbroek en jack uit en zette de achtervolging in. Eenmaal bij Frank keek hij heel verbaasd om en alles wat hij kon zeggen was: “Hee, waar is je fiets nou??” … “Ik laat je dat laatste stuk langs over de Hoofdweg, terug naar Hoofddorp tegen de wind in en met met de bruggen niet alleen lopen Frank!”

De laatste 6KM waren killing voor Frank. Hij had echt veel pijn. Toen we bij 40KM weer even gingen wandelen kwam er een EHBO’er naar hem toe. Of hij het zou gaan halen. Ja natuurlijk! Al moet ik Frank om mijn rug nemen!! Hij weegt gelukkig niet zo veel. De laatste meters kwam er aan. Frank’s dochters haakte bij ons aan op weg naar de finish en hij kon toch weer een beetje lachen. In een tijd van 3:03:40 kwam we met z’n vieren over de finish. Gezien de omstandigheden nog steeds een supertijd!! Snel vroeg ik of er een EHBO’er naar Frank’s kuiten wilde kijken en een fysio nam Frank onderhanden. Volgens mij was het dezelfde ‘sadist’ die mij vorig jaar mijn rechterkuit uit zijn lijden verloste. Regelmatig probeerde onze onfortuinlijke marathonman de behandeling te stoppen maar ik zei dat hij nog even door moest bijten…. “Het helpt.. echt waar Frank”.

Na een flinke marteling kon Frank weer lopen richting het busje terug naar de sporthal. Ik bleef nog even wachten om de finish van Claudia te zien. Ze wordt altijd als een heldin binnengehaald en dat is heel leuk om te zien. Haar finish heb ik opgenomen en het filmpje is hier te bekijken. Niet veel later volgde Ton die, net als Claudia, ook last heeft gehad van het warme weer. Nog even snel een kus voor Claudia en een ferme handdruk voor Ton en Richard en daarna snel op mijn fiets (dank voor het terugbrengen Nicole en Fred) richting de sporthal. Frank lag daar bij te komen op de massage tafel waar zijn kuiten wat ‘liefdevoller’ werden behandeld. Met een drankje in de bar sloten we deze lange dag af.

Terugkijkend was het jammer dat Frank zijn PR niet heeft kunnen verbeteren maar we hebben ondanks alles toch nog gelachen. De opmerking van Frank dat hij langer was gaan wandelen of misschien wel was uitgestapt als ik niet met hem was meegelopen is toch het mooiste wat hij kon zeggen. Thanks Maatje!! Volgende keer gaan we het gewoon weer opnieuw proberen!!! Lees ook zeker Frank verslag op zijn website: www.FrankRoadRunner.tk

Al mijn foto’s van de HMM 2010 vind je in mijn Flickr-Album, het filmpje van Nicole en Fred vind je hier

O ja, er is ook nog gelopen gisteravond. Er stond een lange duurloop op het programma die in Z1 moest. Rustig lopen is iets wat je echt moet leren, vind ik, maar je wordt er beter van. Nadat de pasta (Teff) was gezakt vertrok ik om 20:15 uur van huis voor een loop van 3 uur. De bedoeling was dat ik mijn loop precies in het midden van mijn Z1 zone zou houden: 130bpm. De route was donker, soms heeeel erg donker. Langs het ‘Paddegat’ moest ik met mijn telefoon zelfs het pad ‘bijschijnen’. Volgende keer mijn hoofdlamp maar weer mee op zo’n maanloze nacht. 3:09 uur later en precies 30KM verder kwam ik weer thuis, met een hartslag van 130bpm gemiddeld. Een mooie trainingsdag: 36km fietsen en 36km hardlopen!

>