RunningRonald.nl

Leiden, de 1/2 marathon… wat was het zwaar…..

De dag begon koel. Bewolkt en een graad of 19. Ideaal loopweer.
Ik was al vroeg in Leiden. Mijn startbewijs opgehaald in de Pieterskerk en tas ingeleverd. Daar liep ik Richard tegen het brede lijf. Later kwamen ook Petra en haar haas Leo aangelopen. Ook Bjorn kwam nog even bijkletsen. Hij had mij herkend aan mijn shirt… nou, zo groot waren die letters toch niet 🙂

Een aantal van de hardloop-webloggers in Leiden
Richard, Leo, Petra, Ronald en Bjorn

Aan de andere kant van de kerk zaten Hans en zijn Bettie op ons te wachten. Hans zou vandaag aktiefoto’s van de webloggers nemen. Na nog een kleine plaspauze wenste ik iedereen succes en ging richting het startvak. Daar kwam snelle Ronnie op mij af. Ook hij kon blijkbaar niet op mijn shirt heen. Het was leuk om even met zo’n looptalent als Ronnie te praten.

De temperatuur was inmiddels al behoorlijk opgelopen door de zon die al geen last meer had van de bewolking…ik maakte mij op voor een warme race. Vlak voor het startschot tikte Martyn mij op de rug. We wenste elkaar succes en knal, het was 12:10, de start voor de hele en halve marathon van Leiden….

De eerste kilometers is het het bekende slalommen om de deelnemers heen. Het tempo lag voor mij gevoel hoog. Mijn Polarvriendje liet mij volledig in de steek, mijn hartslag werd niet doorgegeven en de snelheid die hij aangaf klopte van geen kanten. Dan maar op gevoel lopen. De eerste 5 KM kwam ik door in 20:59, behoorlijk snel, dik onder het schema van 1 uur 35. Ik zag Richard voor mij lopen een haakte bij hem aan.

Ik kon Richard redelijk goed bijhouden maar na 10KM was mijn snelheid al een stuk ingezakt, was hij bij 5KM nog 14,3 KM/u nu was het nog maar 12,5 KM/u. In Voorschoten probeerde ik nog rennend mijn zonnebril te poetsen (veel spoei-installaties onderweg) maar ik verloor mijn linkerbrilglas. Mijn rechter was ook al een keer gebroken dus… weg met die bril.

Na 12KM kon ik Richard niet meer bijhouden en ik begon flink last te krijgen van mijn te snelle start maar nog meer van de hitte… my God, wat was het warm. Elke tuinslag, sproeier en brandspuit die ik zag liep ik doorheen. Mijn shirt was natuurlijk ook niet echt een van de koelste maar ja…

Na 12 KM zat ik er eigenlijk al doorheen… ik stopte, ging even een plasstop maken en dronk één van mijn flesjes leeg. Daarna begon de lange loop de woonwijk Stevenshof… zwaar…
Mijn tempo was ver te zoeken.. het ging gewoon niet meer maar stoppen, nee dat niet. Dan maar een veel mindere tijd maar wel doorlopen. In de Jacob Catslaan, de straat die altijd heel mooi versierd is stopte ik nog even om wat te drinken bij een verzorgingspost en een vrouw die de lopers nat spetterde keek mij aan waarop ik zei “kom maar op”… en ja hoor, de halve emmer over mij heen.. ach, het maakte mij niet zo veel uit, het was lekker koel.. maar oeps, mijn fotocamera’tje in mijn drinkgordel.. zou ie het overleefd hebben.. achteraf bleek gelukkig wel.

De laatste kilometer ging weer lekker snel en ik kon de laatste 100 meter weer een hele snelle eindsprint eruit persen en zo nog een stuk of wat lopers ingehaald…. ik was binnen en liet mij door één van de medaille-dames de bekoning op mijn loop omhangen…

Ik heb misschien nog niet zoveel wedstrijdervaring (10 tot nu toe) maar dit was buiten kijf de zwaarte die ik heb gelopen. Mijn gewenste eindtijd onder Amsterdam is zeker niet gelukt. Ik kwam over de streep in een tijd van 1:49:10. Mijn exacte eindtijd weet ik niet.. ik sta niet tussen de uitslagenlijst en heb de organisatie hierover al gemaild.

Ik liep terug met een man die zich voorstelde als Tom. Hij had een tijdje achter mij gelopen en heeft een mooie eindtijd van 1:37:13 kunnen neerzetten. Bij de Pieterskerk zei ik hem gedag en zag Petra zowaar al staan, helemaal fris en fruitig in haar witte shirt. “Ben je nu al binnen?” vroeg ik haar.. maar helaas, Petra heeft wegens maagkrampen moeten uitstappen. Ach Peet, ‘s werelds grootste atleten zijn allemaal wel een keer uitgestapt, dus ik vind het geen ramp. Zeker niet met 31 graden!

Al met al een hele warme dag die voor vele lopers erg zwaar is gevallen, voor mij zeker! Toch heeft Ronnie een tijd van 1:24:04 neergezet… die man is echt goed!

En ik? ha, ik ben heerlijk bruin geworden vandaag 🙂

Alle foto’s vind je op de fotoverzamelpagina

Data: 21,097 KM; 1:49:10, Gem. 11,6 KM/u, 30 graden, hartslag ? en veel Kcal.

Met dank aan alle fans langs de kant: Esther & Ron, Martine, Jennifer (sterkte met je blessure), Helene, mijn schoonouders Rob & Ellie, fotograaf Hans en de vele anderen die mijn naam riepen!