RunningRonald.nl

Ik schrijf niet zo veel meer over mijn trainingen maar die van vandaag is zeker wel een blogpostje waard. Vanmiddag gooide ik een bericht op twitter dat ik na wat klusjes in huis wilde gaan lopen. AAV’36 RoadRunners 1 maatje Kees, op twitter bekend als @Redsoxrunner reageerde terug of ik 16KM met hem wilde gaan lopen. Samen lopen is altijd leuk dus om 15:30 ontmoeten wij elkaar bij het winkelcentrum wat tussen zijn en mijn huis in ligt.

Onderweg gingen de gesprekken natuurlijk over het hardlopen. Kees loopt na de 20 van Alphen ook de Scheveningen – Zandvoort Marathon, een duurlooptraining voor de Rotterdam Marathon. Onderweg genoten we van de mooie winterse landschap en dan met name van de sneeuw die gisteren zoveel is gevallen hier. Op het Dijkwindepad richting Ter Aar even een kleine stop voor een foto’tje.

De route ging verder richting Papenveer maar vlak voor we dit dorp binnenliepen wees Kees mij op een fietspad langs het water. Ondanks dat ik hier al een paar jaar mijn rondjes loop had ik dit pad nog nooit gezien. Een fietspad waar niet gestrooid is en alleen wat voetgangers hebben gelopen, dat moeten we meenemen! Lekker banjeren door de sneeuw. Wat is het toch heerlijk om zo lekker te kunnen hardlopen… maar het werd nog veel mooier!

Na Langeraar liepen via de Woudsedijk richting Rijnsaterwoude. Kees vertelde dat hij hier een pad van Natuurmonumenten kende. Echt waar? Weer een pad wat ik niet kende. Kees liep vooruit en wees op een hek bij een boerderij met daarachter een besneeuwde plattegrond. Ik veegde de vastgevroren sneeuw er vanaf en Kees liet de route zien van het Vierambachts Polderpad.

Het hek zat op slot, mogen we wel hier lopen? De maagdelijk sneeuw lag er te mooi bij om er niet overheen eh…. doorheen te lopen. Dwars door een weiland langs een sloot liepen richting Alphen aan den Rijn. In de sneeuw volgende we een spoor van, naar wij denken, een vos. Behalve de vier poten van het beest zagen we ook andere afdrukken in de sneeuw… een prooi? een vogel? Het was genieten! Ondanks de koude wind liepen we door de verse sneeuw, waarbij onze schoenen helemaal in de sneeuw verdwenen, soms wel tot halverwege onze enkels. Wat was ik nu blij met mijn waterdichte Drymax sokken die ik Martine heb gekregen!

Het was af en toe wel erg goed opletten waar we liepen, voor zover je het kon zien. Tot twee keer toe ging ik onderuit maar gelukkig valt het zacht in de sneeuw. Jammer dat het pad maar 3 kilometer was. “Morgen weer?” vroeg Kees. Nou, als je nog meer van dit soort paden weet Kees, ga ik zeker met je mee! De laatste 3 kilometer terug naar Alphen liepen best raar, van 9km/u door de sneeuw weer terug naar 12km/u over het asfalt. Da’s gelijk weer wennen. Vlak bij het winkelcentrum namen we weer afscheid van elkaar. Anderhalf uur, 15KM in goed gezelschap. Thanks Kees! Dit was toch wel mijn eerste echte snowcross!

>