Het gaat nog moeizaam…

Nu ik minder wedstrijden loop en meer rust neem zal ik maar iets meer gaan schrijven over mijn trainingen… als daar iets zinvol over te melden is natuurlijk 😉
Voorlopig ben ik terug gegaan naar maximaal 3 trainingen per week waarvan in het weekend een kleine duurloop wat mijn weektotaal zo tussen de 30 en 40KM houdt. Ik merk dat wanneer ik niet alleen loop ik afgeleid ben van mijn blessure maar helaas heb ik niet altijd een loopmaatje voorhanden.

Zoals vanavond: een duurloopje van 90min op het programma: 3 x (15min Z1 en 15min Z2). Zodra ik begin te lopen voel ik mijn knie al gelijk. Het doet geen pijn maar het zeurt en ik merk dat mijn houding niet geweldig is waardoor ook mijn rechterachillespees en soms ook mijn linkerknie beginnen te piepen. De route had ik al helemaal in mijn hoofd zitten. Via Woubrugge naar Rijnsaterwoude en dan via Langeraar en Ter Aar weer terug. De blokjes van 15min gingen redelijk goed, mijn conditie is voor mijn gevoel nog steeds prima maar het echte tempowerk moet ik nog steeds vermijden. Daarom doe ik mijn intervallen alleen tijdens mijn training op de club en dan ook nog redelijk achteraan, vaak in het gezelschap van dames van de AAV’36 – Roadrunners 1.

Het rondje door de polders ging wel goed. Af en toe een plensbui en wat harde windstoten maar de training kon ik in ieder geval helemaal afwerken. Het enige wat nu nog moet terugkomen is dat ik weer met plezier ga lopen, gewoon lekker soepel en zonder gezeur van allerlei lichaamsonderdelen…. Het komt wel weer maar het heeft tijd nodig.. veel tijd. Volgend weekend maar eens kijken of de duurloop misschien weer iets beter gaat. Grote kans dat ik die in een andere omgeving doe, maar daarover later meer.

Conditioneel (bpm) ben ik wel tevreden.. nu nog de soepelheid terug

O ja, voor alle papa’s: fijne vaderdag!! Geniet ervan en lekker doen waar je zelf zin in hebt 😉


>