Duurloopje in Almelo

Preston Palace, het voormalige Prinses Irene ziekenhuis in Almelo is sinds 1991 een hotel/restaurant waar je je de hele dag kan vermaken (lees: onbeperkt kan eten en drinken) Dit resort vernoemd naar de Engelse plaats Preston als bedankje van de voormalige burgemeester van Almelo naar zijn collega in Preston.

Twee overnachtingen hadden we hier geboekt en hebben in die twee dagen alles wel gedaan wat je hier kunt doen: zwemmen, bowlen, midgetgolf, poolen, de indoor kermis bezoeken en ja, ook wat eten en drinken. Bizar om te zien hoe sommige bezoekers zich helemaal volstoppen… Nee, dan maar liever een stuk hardlopen! Op de planning stond een duurloopje van 1,5uur maar ik had een leuke route gemaakt op afstandmeten.nl van 18KM, iets langer onderweg dus. Best nog wel lastig want ik wilde natuurlijk wel wat leuke dingen onderweg zien.

De Loolee, één van de beekjes hier. Verder kwam ik over de Bornsebeek, de Azelerbeek en de Weezebeek

Ik liep Preston Palace uit in mijn hardloopoutfit en Hydrapak om. Voelde mij een beetje een buitenaards wezen. Heb geen andere hardlopers hier gespot. Nog even zwaaien naar de portier en daarna de richting uitlopen die het dikke lijntje op mijn Forerunner 310 aangaf. Dit blijft een ideale manier van navigeren. Schaal op 200meter zetten en zolang er geen afslagen heel dicht bij elkaar liggen, zoals een vijfsprong, is het navigeren een eitje, mits het GPS signaal niet wegvalt 🙂

Ik liep Almelo uit via een chique wijk en niet veel later stond ik bij een brug over één van de vele rivieren hier. Lopen langs de Loolee was erg mooi. Nu moest ik nog wel even mijn aandacht erbij houden want er volgde nu bijna een “stippellijntje op afstandmeten.nl”. Het is altijd afwachten of zo’n pad er ook wel daadwerkelijk ligt. De 310 af aan dat ik na 50 meter naar links moest en ja, verdomd, een smal zandpad leidde naar de Waterregge richting een klein dorpje genaamd Zenderen.

Wandelpaden genoeg hier, en keurig aangegeven

Het lopen hier deed mij denken aan de voor mij bekende polders van het Groene Hart met een paar verschillen. Hier heb je leuke onverharde paden langs de weg, duidelijk aangegeven wandelpaden door de mooiste stukjes van Twente en een Koeienporsche… Ja , echt! Op 7km komt er een witte Porsche aanrijden met zwarte vlekken, ben zo van slag dat ik helemaal vergeet een foto te maken.

Mooie looppaden, hier de Hetmerweg naar Zenderen

Na de kerk van Zenderen loop ik verder via de bebouwde kom van dit plaatsje en groet wat hardlopers. Op 10km moet ik het spoor oversteken maar ik zie dat ik eigenlijk niet verder mag lopen. Ik besluit de “verboden voor onbevoegden” borden te negeren maar verderop staat een bord “ik waak hier” met een vals kijkende Rottweiler erop… mmm toch maar even terug en hopen dat er verderop nog een overgang is. Gelukkig kon ik parallel aan de route in mijn Garmin blijven lopen, na ongeveer een kilometer het spoor oversteken en weer op zoek gaan naar de oorspronkelijke route.

mmm, doorlopen of toch maar niet?

Op 13km wist ik dat er weer een stippellijntje aan zou komen, nu ook weer een stuk door een bos. Spannend weer want als die “stippellijn” er niet is, moest ik zelf een weg vinden naar het bos of een heel stuk omlopen. Het ging gelukkig goed en even tegen 2100 uur liep ik het Dikkersbos in, alhoewel het hek “Landgoed Huize Almelo” aangaf 🙂

Alleen het donkere bos in 🙂

Best bizar om helemaal door een bos te lopen, gelukkig ging het navigeren hier ook weer vlekkeloos. Op 16km even een berichtje naar Mrs RR gestuurd dat ik weer bijna in Almelo was en via de wijk “De Riet” weer richting Preston Palace. Bij het stoplicht, zo’n 200 meter van het eindpunt kwam er een oudere dame op de fiets naast mij, lachte vriendelijk en zei: “het wachten duurt altijd te lang he”. Blijkbaar zag ze dat ik weer verder wilde. Ik lachte terug en zei: “Het wachten duurt inderdaad lang, zeker als je uit Alphen aan den Rijn komt”… Je zag de twijfel in haar ogen en vroeg: “je bent toch niet helemaal uit Alphen komen lopen?” “Hihihi, nee, ik zit in Preston Palace”. Toen het licht op groen sprong wenste ze mij nog een leuk verblijf en zei: “maar niet te veel eten daar he!?” 🙂

De portier herkende mij al vanaf een afstandje, deed de slagboom omhoog en niet lang daarna stapte ik weer de receptie binnen, gadegeslagen door de freaks…. Het waren 18km heerlijk kilometers!



>