Eerste verslag uit Saint Just Luzac

De eerste week vakantie brengen we door in het Franse departement La Charente Martime waarvan de meest bekende stad La Rochelle is. We zitten wat lager, lees zuidelijker, bij de plaats Marennes. Bij het kleine dorpje Saint Just Luzac ligt een grote ‘kasteel-camping’ gemaand Sequoia Parc. Onze kleine man wil het liefst de hele dag zwemmen, onze dochter wil paardrijden, Mrs. RR wil zonnen en lezen en RR wil hardlopen… nou, dat is allemaal te doen.

Het huisje voor week 1

De rit hier naar toe zou dik 10 uur duren en vanaf 01:00 uur (de vertrektijd) tot 80KM voor de eindbestemming liep het allemaal vlekkeloos. We waren zelfs al de grens van het department gepasseerd maar helaas… een heftige file waar totaal geen beweging in zat. Uiteindelijk besloten terug te gaan naar de snelweg en een flink stuk om te rijden.. nou ja, we konden toch pas om 16:00 uur het huisje in 🙂
Een mooie omgeving en een schitterende camping.. enige nadeel. Ik zit, ondanks mijn extra antenne, net te ver weg van het dichtsbijzijnde WiFi accesspoint… en geloof mij, dat is voor mij, als twitterjunkie, social media mafkees heeeeeel zwaar.

Alleen WiFi bij de receptie en de sanitairgebouwen … drama hihi

Afijn, laten we het bij het hardlopen houden, dit is immers een hardloopblog. Zondag was het tijd voor de eerste ontdekkingstocht. De camping af, linksaf en gelijk weer rechts brengt je op een rustige weg richting Saint Just. Weinig sporters hier.. een enkele fietser die vaak andere talen spraken dan Frans. Hardlopers zie je hier nauwelijks. Op de camping heb ik ‘s ochtends vroegs een paar runners gezien maar Franse hardlopers… nee, misschien lopen ze heeeeeel vroeg of juist weer heel laat.
O ja, we waren onderweg naar St. Just. Een heel klein dorpje, ik zie een bakker, kapper en een cafe… meer heb je niet nodig toch? o ja, een inmense kerk. Daarna richting het zuiden naar de andere kant van het dorp, Luzac en weer en stukje verder naar een andere plek Mauzac… als ik nog even doorblijflopen kom ik vast in Balzac hihi…

Kerk in St Just

Deze route had ik niet in mijn Garmin staan.. een beetje op de gok naar aanleiding van een kaartje die ik bij de receptie had gekregen. Somming plaatsen zijn moeilijk te bereiken, niet overal loopt een fietspad en om je nu met 90 km/u te laten aanrijden zag ik ook niet zitten. Via mijn telefoon controleerde in mijn route via Google Maps en zag een weg terug naar de camping… die weg was niet veel meer dan een boerenlandweg met een karrenspoor en een bodje Chause Interdit of zoiets… ja, doei, ik ga toch echt niet omlopen … en na 11KM kwam ik weer aan op de camping. Een mooie route om de omgeving te leren kennen.

Mooi lopen hier

Dat WiFi blijft mij bezighouden hier.. als ik wat dichter richting de santairgebouwen, zwembad of restaurant ga, waar de accespoint zitten, heb ik wel bereik.. heel frusterend. Tot maandag deed ik alles via 3G op mijn telefoon maar mijn datalimiet heb ik allang bereikt en ik vrees een hele hoge rekening als ik door blijf gaan met mobiel internetten. Daarom ben ik op maandagavond maar gestopt met 3G… een soort social media detox … als ik volgende week in Normandie maar wel WiFi heb… Mrs. RR zegt dat ze daar niet over gelezen heeft in de gegevens van het prive huisje… dat moet ik de volgende keer maar beter controleren. Nou ja, ik ga er vanuit dat ik wel eens even kan ‘aanhaken’ op een open netwerk.

Vakantieduurloopjes, altijd leuk

Maandag was het tijd voor een lang duurloop. Op het programma 1:15u Z1 en 45min Z2. De route die ik had uitgezet op mijn Garmin ging goed tot na 7KM er geen veilig pad naast de proviciale weg richting Marennes meer liep. Tijd voor een alternatieve route door de stad heen. Zolang ik maar parallel aan de route op mijn horloge liep gaat het goed toch?

Mooi richtpunt, de kerk in Marennes

Dat lukte en na Marennes liep er zowaar een echt fietspad langs de drukke provinciale weg richting de brug naar Ile de Oleron (het op 1 na grootste Franse Eiland) De bedoeling was om vlak voor de brug af te buigen en via en kust weer terug te lopen maar opeens hield het fietspad op bij BourceFranc le Chapus. De auto’s raasde lang mij en nergens was een veilig pad te herkennen. Een stukje verder zag ik een soort ingang bij een bos, een karrespoor.. nou ja, dan maar daarin en via gras, steen, grind en dichte begroeing kwam ik uiteidenlijk uit op de route langs de kust, het strand van Marennes. Nu kon ik weer de route terug volgen. Even een SMS’je naar Mrs. RR dat ik nu halverwege was en alles goed ging.

Ergens dwars door de velden heen, op zoek naar de juiste route

De via rand van Marennes weer teruggelopen. Hier lag echt een werkelijk mooi fietspad, heerlijk lopen maar fietsers heb ik er niet gezien.. misschien omdat het maandagmiddag 14:30 uur was? Het was echt niet warm, een graad of 21, bewolkt.. nou ja, misschien zijn de Fransen hier niet zo sportief?

Het strand van Marennes, in de bewolking

De laatste 3KM moesten terug via dezelfde route als de heenweg om dat de geplande route weer te gevaarlijk was (snelverkeer) en via bijzondere plaatsjes zoals Bel-Air kwam ik weer op de camping aan. Waterzak leeggedronken en banaantje naar binnengewerkt. Een mooie 22,22KM in 2:05uur.

Vandaag, dinsdag, is het weer lekker zonnig. Nu eerst maar even plonsen in het zwembad en vanmiddag dit verhaaltje on line zetten bij het restaurant. Zal ik dan nu toch maar een boek meenemen naar het zwembad… alhoewel.. bij het zwembad heb ik ook WiFi bereik…

Terugkomen op de oprijlaan van de camping

>