RunningRonald.nl

De warme dagen komen er weer aan, sterker nog, die zijn er al, dus het is weer tijd om water mee te nemen bij de langere duurlopen. Als sinds jaar en dag loop ik met een hardloopgordel met daarin maximaal 4 flesjes (totaal 1 liter) maar ik ben een beetje klaar met die gordel. Als ik iets klein mee moet nemen, zoals mijn telefoon, gebruik ik mijn SPIbelt maar voor drinken heb je toch iets groters nodig. Al een tijdje zat ik te denken aan een drinksysteem zoals een camelbak. Een reservoir in een soort rugzak en een drinkslangetje wat naar voren loopt. Ik dacht altijd dat dat niets voor mij was, zo’n zak op je rug, al dat geklotst…

Tijdens mijn haasklus voor Inge in de halve marathon van Schoorl nam ik na een kilometer of 5 haar camelbak over, een goede haas moet er natuurlijk voor zorgen dat de gehaasde zo min mogelijk ballast heeft. Het liep best relaxt met zo’n rugzak op je rug.. dus ik op zoek: ik wilde wel een kleine, licht oplossing, iets met maximaal 1 liter en makkelijk te dragen. Na wat speurwerk op internet vond ik bij de Sport afdeling van Zalando de Hydrapak E-lite vest en had ‘m binnen twee dagen binnen. Verder bekeek ik ook deze review van de e-lite vest op YouTube van The Ginger Runner.

De reden dat ik het vest wilde hebben is dat ik weer wilde gaan beginnen met hardloopforensen. In 2009 begon ik daarmee naar JVC in Leiden (26km heen en terug) maar nu wilde ik wel eens naar onze nieuwe kantoor in Uithoorn maar dat is wel een stukje verder (42km heen en terug) en dan heb ik wel wat water nodig.

Goed… eerst de review:

De Hydrapak is licht, heel licht. Het is een soort hoog vestje wat je aantrekt. De waterzak heeft een slimme sluiting. Er zit een soort enveloppeflapje aan de bovenkant die je ‘omvouwt’ en dan afsluit met een hardplastic ‘sluitschuif’. De waterzak is doorzichtig en goed voor 1 liter water. Eenmaal gevuld plaats je in ‘m in het speciale vak achterop het vest. De slang klik je met 1 simpele beweging vast aan de zak, je kunt deze koppeling vergelijken met die van een tuinslag aan de waterkraan. Het schoonmaken van de zak gaan makkelijk omdat de flap over de hele breedte van de zak loopt.

De drinkslang gaat via speciale geleidersbandjes naar de voorzijde van het vest. Aan het einde van de slang zit de drinktuit die je kunt afsluiten door aan de tuit te draaien. Als deze openstaat komt er geen water uit. Hiervoor moet je zachtjes in het tuitje bijten en uiteraard zuigen. Aan de slang zit een verstelbare clip. Deze clip heeft een magneetje die je weer kunt vast klikken aan een houdertje die aan je vest zit. Deze houder (plastic vierkantje met metalen plaatje) kun je makkelijk verplaatsen op het vest. Ik heb het houdertje geplaatst aan het bandje die over je borst loopt (tepelhoogte) aan de onderkant van het vest zitten twee stelriempjes om het vest stakker om je lichaam te trekken.

Aan de voorzijde, op de schouderbanden heb je twee opbergvakjes met een ritssluiting. In het linkervakje zit aan de binnenkant ook nog een haakje aan een touwtje waaraan je een sleutel kunt vast maken. Deze kun je ook gebruik voor bijvoorbeeld een fluit, deze zijn vaak verplicht bij trailruns. Deze opbergvakjes zijn groot genoeg voor bijvoorbeeld in iPhone. Verder zijn er in elk van de schouderbandjes nog twee kleine opbergvakjes (niet afsluitbaar) voor bijvoorbeeld energierepen of gelpacks.

Het vest is, zoals gezegd, erg licht: 301 gram volgens mijn digitale keukenweegschaal (inclusief slang en lege drinkzak) Dit komt ook omdat de banden van het vest ‘open’ zijn. Allemaal kleine gaatjes die het vest goed laten ‘ventileren’ en daardoor krijg je geen ‘warme plakplekken’ waar het vest zit.
Het lopen met het vest gaat goed, ik moest 300 meter wennen aan die kilo op mijn rug maar daarna voelde ik ‘m al niet meer. Het klotsen van het water vind ik heel erg meevallen, dit komt denk ik ook omdat de zak erg hoog op de rug zit. Het drinken onderweg gaat reuze handig, ff bijten, slokje zuigen en het magneetclipje teruglaten vallen op het metalen houdertje. Ik ben heel tevreden met het E-lite vest. Gooi die drinkgordel maar weg! oh.. 1 minpuntje: de Hydrapak E-lite vest heeft geen reflecterende strepen. Verbeterpuntje voor de volgende uitvoering.

Dan… de loop:

Donderdagochtend vertrok ik, na een bak kwark met musli, om 06:37 uur richting Uithoorn. Het begin van de route is bekend, Alphen uit via het Dijkslootpad, een fietspad die van West naar Oost Alphen loopt en die verder gaat richting Ter Aar. Vanuit Ter Aar richting Papenveer. Halverwege in Papenveer kun je via een klein weggetje richting het Aarkanaal. Hier begon mijn loop langs het water (Aarkanaal) en die zou nog 12km zo duren. Bewust koos ik voor verkeersluwe wegen en had al een paar dagen van te voren gekeken naar de beste weg naar Uithoorn. Het Aarkanaal heeft bij Nieuwveen een splitsing met de Amstel. Aan de oostzijde is een smalle rijweg wat niet echt lekker loopt met al dat verkeer maar aan de overzijde van de Amstel loopt een heel mooi voetpad. Bij Nieuwveen ging ik via de loopbrug op een sluisje naar de overkant en daar begon ik aan één van de mooiste hardlooproutes in jaren.
Een smal fietspad, eigenlijk een oud jaagpad, loopt langs de Amstel, ongeveer 5KM lang, langs de mooiste huizen en boederijen. Mooie natuur, langs het water, tussen de schapen en kippen door. Via paadjes van boederijen en langs een jachthaven.. als je ooit een keer in die buurt ben ga er dan zeker lopen. Het pad loopt door naar Vrouwenakker. Vandaar volgt er een breed fietspad naar Uithoorn en kun je gewoon parallel aan de Amstel blijven lopen. Wat een heerlijke route. Onder de Prs. Beatrixbrug in Uithoorn door en ja.. dan nog het laatste stukje… saai… door het industriegebied van Uithoorn.
21,6KM verder en 2:03 uur hardlopen later kwam ik aan bij het kantoor van JVC Kenwood op de Amsterdamse weg. Onderweg 2 x gestopt voor een plaspauze en 1 foto. (totaal 5 minuten extra)
‘s ochtends was de temperatuur goed te doen, ik ging weg met 16 graden (bewolkt) en kwam aan met 20 graden (zon). In de middag steeg het kwik richting de 30 graden en dat zijn echt geen temperaturen voor deze hardloper… maar ja.. ik moest wel terug… Eind van de dag weer omgekleed in korte (vlinder)broek en licht shirt. Hydrapak helemaal gevuld en 2 gels in de vakjes. Stom genoeg was ik ‘s ochtends mijn zonnebril vergeten en die had ik nu echt wel nodig. Gelukkig bood collega Alex zijn bril aan en zo ging ik als een soort Terminator (I’ll be back .. nou ja, alleen qua bril dan..) op pad.
De hitte was al gelijk voelbaar onderweg en de route van vanochtend, ook gelijk de korte route naar Alphen nam ik ook weer terug. Langs de Amstel lagen veel jongens en meisjes te zonnen en doken ook regelmatig het water in… nee.. ik moet verder lopen. Op het mooie pad langs de Amstel nam ik wat meer foto’s en kon zo ook even uitrusten. Het was echt warm… ik liep echt van punt naar punt. Bij de sluis mag ik even wandelen… en daarna.. bij de brug mag ik ook weer even wandelen. Na 14KM ging ik in Ter Aar even op een bankje in de schaduw zitten en nam een gel in en dronk even wat extra slokken. Het water in de zak was al bijna op. Ik vertrok 17:18 uur vanuit Uithoorn en kwam om 19:45 uur thuis aan.
De afstand was nu 20,6KM doordat ik wat stukken gewandeld had en ik mijn Garmin had uitgezet. Een pittge terugreis maar het kinderbadje in de tuin was lekker verkoelend.
Toch weer 42,5KM op de teller, met een hele mooie route en een handig drinksysteem!

Heenweg: 21,7KM, 2:03uur (totaal 2:07), gemid. tempo: 5:40min/km, gemiddelde hartslag 143 bpm
Terugweg: 20,8KM, 2:01uur (totaal 2:21), gemid. tempo: 5:54min/km, gemiddelde hartslag 142 bpm

>