RunningRonald.nl

Net als mijn maRRathon, de speciale marathon ter gelegenheid van mijn 42e en 194 dagen verjaardag was ook de ultRRa een bijzondere happing. Het verhaal lees je hieronder:

Ruim 7 jaar geleden, op 19 februari 2012 liep ik ter ere van 42e verjaardag + 194 dagen mijn zelf georganiseerde marathon, de maRRathon. Na afloop vertelde ik aan de lopers dat ik dit dunnetjes zou over doen als ik 50 zou worden: op mijn 50e verjaardag, liefs dan ook nog mijn 50e marathon en dan gelijk ook maar 50KM hardlopen.

Het idee’tje stond de afgelopen 3 jaar op een wat lager pitje. Ik train nog maar twee (heel soms drie) keer in de week, niet echt een goede basis voor marathon, laat staan een 50KM loop. Toch begonnen diverse maRRathon-lopers al een jaar geleden te vragen: “Zeg RR, gaat die 50KM verjaardagsloop nog door?” Mmm…. mijn marathon-teller klopte, ik zou mijn 50e marathon kunnen lopen op mijn verjaardag. Nu nog de trainingen opvoeren. Zou liep ik de laatste 3 maanden twee keer per weer naar mijn werk waarbij de afstand varieerde van 21 tot 35KM met als afsluiting een leuke lange duurloop van 39KM vanaf Utrecht CS naar huis. Lekker zo langs de Oude Rijn.

Mijn 50KM loopfeestje zou ik op mijn echt verjaardag houden, vrijdag 9 augustus. Nadeel: veel lopers moeten gewoon werken maar voordeel: het groepje blijft bescheiden klein en daardoor was het goed te ‘reguleren’. Na afloop van de 50KM, die toepasselijk door mij de ultRRa werd genoemd, zou het feestje gewoon verder gaan. Hapje, drank en (disco)dansen! – Maar goed: eerst maar “even” die 50KM.

Onder de aanmeldingen voor de ultRRa bekende namen: René Schoen en Richard van der Klis die ook al aanwezig waren bij de maRRathon. Clubmaatje John Bouwens had ik kort voor de ultRRa ‘gestrikt’. Als iemand die 50KM moeiteloos kan uitlopen is hij het wel. Frank de Moel had zich ook aangemeld. Enigszins verbaasd was ik wel, omdat Frank de laatste tijd meer de hike-paden opgaat en niet zo veel meer bij AAV’36 traint. Dat laatste zegt niet zoveel want ik laat mijn gezicht ook bijna niet meer zien op de club. De trainingen (maandag en woensdagavond) zijn moeilijk te combineren met mijn lange duurlopen op dinsdag en vrijdagochtend. Anyway, Frank wilde graag meelopen en had er alle vertrouwen in.

Mijn superhaas van de afgelopen jaren, HAAS van alle haasklussen op AL mijn PR’s en maatje door dik en dun Frank Heijmink kon niet ontbreken natuurlijk, ook niet met een dikke enkel. Eigenlijk kon Frank helemaal niet lopen maar hé, dat is tegen dovemans oren gezegd. Frank aka FrankRoadRunner zou hoe dan ook erbij zijn. Jammer genoeg waren er ook afzeggingen van ultRRa lopers door blessures of andere afspraken maar gelukkig was daar ook nog Lydia van der Brink, zij zou de laatste 20KM meelopen!

En toen was het 9 augustus: tijd voor een feestje: Al vroeg was ik met Merit en Wouter richting de kantine van AAV’36 gelopen. Daar deed Frank open en konden de voorbereidingen beginnen. Niet veel later kwam ook de BBQ-boer de spullen brengen en grappig genoeg was de naam van deze man ook Ronald Meijer – Langzaam druppelde de lopers binnen en zo ook Michelle, Anneke en haar moeder Gré. Als grote verrassing kwam opeens Treffie Rafael het terrein van AAV’36 oplopen. Dat was superleuk! Hij had niet meer gereageerd op mijn oproep om mee te lopen, nu bleek dus waarom: suprise!! Hij zei: “ik kan je toch niet in de steek laten op deze bijzonder dag?” – Top Rafa!

Buiten waren we begonnen met het opzetten van een partytent om ook maar gelijk even onder te schuilen omdat het toch al flink regende. Na een kleine toespRRaak versierde Merit mij met een partyhoed en feestslingers en werd er nog even gezongen voor deze oude man om vervolgens naar de start te wandelen.

Precies 11:30 uur vertrokken we voor de ultRRa 50KM. John, Frank, Frank, Rafa, Richard, René en ik. Wouter op de fiets als begeleiding en water-boy.
Ondertussen waren Merit, Michelle, Anneke en Gré druk bezig met de aankleding van de feestlocatie.

We liepen, met wat regen Alphen uit, via de golfbaan richting Ter Aar. Onderweg vertelde ik dat ik wel er voor gezorgd heb dat de route grotendeels nieuw was ten opzicht van de maRRathon, ruim 7 jaar geleden. En zo ging de loop richting een bijzonder pad. Via Ter Aar naar Langeraar kwam we uit bij een voetpad: Marskramerpad. Even een kleine waterstop en daarna ging Wouter op de fiets over de Woudsedijk-Zuid richting Rijnsaterwoude, de ultRRa runners liepen aan de andere kant van het water over een smal pad en onder de N207 door. Twee dagen ervoor had ik hier met Merit nog wat hoog en uitstekend onkruid weggesnoeid zodat de lopers niet gehinderd zouden worden door prikplanten 🙂

Nadat we weer bij Wouter waren in Rijnsaterwoude ging de route verder naar Woubrugge. Het regende nog steeds een beetje maar eigenlijk was dat best lekker. De dagen ervoor was het erg benauwd, nu was het prima loopweer. Aangekomen bij de Woubrugsebrug zagen we Anneke en Gré al aan de overkant staan. Hier hadden wij de eerste verzorgingspost opgesteld (net na 15KM) – Even lekker bijkomen met wat te eten, drinken en motiverende aanmoedigingen van de dames.

De route ging verder langs de Wijde Aa richting Hoogmade. Frank (de Moel) kreeg het wat moeilijker. De vele wandelkilometers en de weinige hardlooptrainingen begonnen zijn tol te eisen. Frank zei dat hij door wilde gaat tot 30KM, dus naar de volgende verzorgingspost. Andere Frank beet zichtbaar door de pijn heen van zijn enkel maar liep dapper door. De andere lopers leken fris alhoewel er al minder werd gekletst zo hier op het 25KM punt. Hoogmade haddden we al verlaten en liepen nu richting Koudekerk aan den Rijn om via de Lage Waard naar de Maximabrug te lopen en daar de Oude Rijn over te steken. Onder de brug even een kleine waterstop en daarna weer door, richting mama Meijer

Bij het appartementencomplex van mijn moeder stond mama, samen met twee vriendinnen ons al op te wachten. John en Richard waren de eersten daar, niet veel later kwam ik samen met Wouter aan. Behalve de felicitaties van de ‘oudere fans’ nam ik ze ook in ontvangst van Lydia die hier stond te wachten om de laatste 20KM met ons mee te lopen. Na wat hapjes en drankjes moesten we weer aan de bak. Langs mijn ouderlijke huis in dit dorp (Hazerswoude Rijndijk) gingen we richting het spoor om via de spoortunnel onder de N11 door te steken richting de polders.

Hier vertelde dat Richard dat hij er een beetje doorheen zat. Wellicht toch wat ziektekiemen van zijn vrouw overgenomen. Hij besloot om bij 38KM af te buigen en de kortste route richting AAV’36 te lopen. Inmiddels kreeg ik het ook zwaar en liep enkele stukken samen met Rafael. We wisten dat de laatste verzoringspost eraan kwam en dat gaf wel weer wat energie.

Op 41KM stonden Gré en Anneke ons weer op te wachten. Hier, voor mijn gevoel, een vrij lange stop. Rafael koos ervoor om stevig door te wandelen terwijl Frank nu eindelijk toegaf aan zijn blessure en uitstapte. Wijs Frank, zie, je kunt het wel 🙂 – Met een klein groepje gingen we verder. John, bikkel als altijd, liep lekker door en Lydia vroeg, toen we weer begonnen met lopen hoe het ging. Mijn petje en slingers had ik even afgedaan. Nu was het 9KM bikkelen.

Langs de Gouwe liepen we terug richting de hefbrug en daarna richting het centrum. Nog even een kleine stop bij de brug van Levi’s opa: JK Haalebos en daarna de laatste kilometers richting AAV. Twee kilometer voor het einde kreeg René vreselijke steken en kon niet meer verder lopen. Hij wandelde naar de en sloeg de laatste lus die John, Rafa, Lydia en ik nog moesten maken. Het einde komt in zicht!

We liepen op de clubterrein af en zagen al veel mensen ons toejuichen. Het laatste rondje op de baan werd ingezet en iedereen die wilde meelopen sloot aan. Ik kreeg nog wel even mijn ‘verjaardags-rollator’ in mijn handen gedrukt en daar gingen we, bijna met het hele team compleet over de finish. Wat een mooie afsluiting van deze bijzondere 50KM.

Aansluitend aan de loop volgde mijn feestje. Ik maakte echter de fout door na de loop aan de chocomelk te gaan… oef.. dat viel niet zo best op een lege maag van een lichaam die net 50KM inspanning heeft geleverd. Tja, daar moet je even van spugen.. ik ging even liggen in de massagekamer toen Michelle binnenkwam en zei dat er weer feestgangers binnenkwamen. “eh, laat mij maar even liggen en roep Merit maar even” zei ik tegen haar. Ze bracht de boodschap over – Merit dacht, ik moet naar de massagekamer komen? Wat staat mij te wachten? 🙂

Ze schrok wel even toen ze binnenkwam, ik zag blijkbaar een beetje erg wit. Na 10 minuten ging het wel weer. John en Ans gaven de tip dat ik aan de cola moest. Prik? nee dank je. “Doe nu maar!” En.. bijzonder, het hielp. Als je met cola vaste moeren van bouten kan los krijgen dan moet het wel zulke troep zijn dat je maag gelijk weer anti-van-slag-af-is 🙂 –

De BBQ stond aan een veel, heel veel feestgangers kwamen binnen. Collega’s, oud-collega’s, (hardloop)vrienden, familie en buren. Voetjes van de voer!! En halverwege de avond kreeg ik de laatste ontbrekende puzzelstukjes, hier was ik al een week mee bezig. Mijn lief heeft in stukjes mij aanwijzingen gegeven voor een verrassingvakantie naar Frankrijk. Echt supercool!

Vrijdag mijn feestdag, zaterdag even bijkomen en zondag vertrokken naar Frankrijk. Een heerlijke glamping net onder Parijs (Rambouillet) waar wij met ons kleine mannetje genoten hebben van de omgeving, de rust en elkaar.

Op de terugweg nog een tussenstop in hartje Parijs bij L’Atelier des Lumières voor een bijzonder filmvoorstelling door de gehele ruimte waarbij kunstwerken tot leven komen. RR 50 jaar: 50e marathon, 50KM, feestje en vakantie. Dit vergeet ik nooit meer!!

Bekijk alles van mijn 50e verjaardag in dit filpje: