RunningRonald.nl

Ok, ik geef toe, dit is een heel lang verslag maar er is zoveel gebeurd dit weekend.. dat is eigenlijk niet te beschrijven. Ik hoop dat je moeite wil nemen om dit te lezen.. lukt dat niet, luister dan naar de verslagen die ik onderweg heb ingesproken. Deze vind je onderaan dit bericht… maar heel eerlijk.. dit is mijn allerlangste blogpost ooit maar dit weekend was er ook ééntje om nooit meer te vergeten!

…waar moet je beginnen na zo’n avontuur? Nou ja, doe maar het begin dan:

Roparun 2009… wat een avontuur… het is allemaal zo snel gegaan dat ik vast heel veel dingen vergeet op te schrijven maar gelukkig heb ik wat verslagen ingesproken. Ik zal proberen niet al te uitgebreid een verslag te doen want het moet nog een beetje leesbaar blijven… daarom maar wat kant en klare blokken.. eh.. brokken:

Zaterdag: vertrek vanaf het JVC terrein. Het hele team compleet. Alles inladen.. man, man wat hebben we toch ongelooflijk veel spullen bij ons. Team 1 vertrek in één busje, volgeladen met alles wat we nodig hebben voor de 1e etappe. In de bus: Chauffeurs/navigators George en Esther B, lopers Frits, Ad, Ronald B en RR, Fietsers Johan, Esther D. en Margeet. Met deze 8 mensen zal ik de meeste tijd het komende weekend doorbrengen.

Vertrek vanaf het JVC terrein


Onderweg veel lol, met name Esther B. en Margeet gingen regelmatig uit hun bol en zat George te balen dat elke CD die we mee hadden gemaakt voor onderweg begon met “Born to Run”.
Bij aankomst in Parijs stond en ENORM veld vol auto’s, bussen, trailers, megavrachtwagens en weet ik veel wat nog meer. Dat maakte heel veel indruk. De bus (Tante Toos) van team 238 had ik al zien staan en ging daar even op bezoek om hallo te zeggen tegen mijn blog-vrienden en vriendinnen.


Ik sprong (niet als enige) tussen de slapende Claudia en Patricia in..
die zouden mij nog wel terugpakken

Na de pastamaaltijd op het terrein arriveerde teamcaptain Marcel en spraken we nog even de laatste details door. Na het team van Running Hans en Claudia uitgezwaaid te hebben mocht ons team om 23:48 uur van start gaan…

De start in Dugny – Parijs

1e etappe: 0-69KM, zaterdag 23:48 tot zondag 05:00 uur (alle tijden zijn uit het draaiboek want de exacte tijden weet ik echt niet meer)

De start: wat een feest, zelfs een Roparun-oppepteam stond klaar en Nelli Cooman liep een stukje mee. De eerste 9KM mochten er geen auto’s mee en zo vertrokken we met 3 lopers en 2 begeleiders op de fiets door het smalle hekje hekje achter het startveld. Natuurlijk gingen we als een “jekker” want lekker fris en 13km/u.. dat is voor watjes… tenminste, zo dachten we toen natuurlijk. Even namen we een verkeerde bocht maar dat was snel hersteld. Later hoorde we dat de teams van 22:30 uur bijna een half uur verdwaald waren in Parijs.. oefff… je moet er niet aan denken.

Nacht in Parijs.. klaar voor de start

In de eerste etappe zat een stuk van 15KM waar alleen Johan, onze hoofdfietser mee kon. 3 lopers op de fietsen van Esther D en Margreet en zo het enge, donker bos door.
Dat was wel heel gaaf. Pikkedonker en alleen de lichten van onze fietsen en hoofdlampjes. Koud, spannend en zwaar. Soms moest je na een zware klim ook nog even lekker die klim op de fiets nemen.. geen pretje… Na 69KM stond team 2 met de lopers Richard, Nathalie, Wouter en Rob luid springend en super enthousiast klaar. Zij werden begeleid door Fieters Erik en Ronald D en chauffeurs/navigators Remko en Erwin.


Frits wisselt met Ronald B om 01:40 uur

Na de eerste 5 uur moest het busje met team 1 naar het basiskamp (bc) op 132KM en oh.. wat hadden we het koud. Klappertandend kwam ik aan het het bc. Inge, onze kok, had inmiddels heerlijk eten klaar staan, Toro en Henk zorgde ervoor dat het bc prima draaide en onze masseurs Margriet en Marleen lapte iedereen weer op.. maar na de heerlijke massage van Margriet had ik het nog steeds koud. Een uurtje slapen dan maar… net toen ik in de bus lag te slapen werd de deur met een ruk opgedaan: “Hee, opschieten!! we hebben ons verslapen, we moeten nu alweer lopen!!” What!!?? In de deuropening stonden Claudia en Patricia van team 238… Claudia was herkend, toen ze door het dorp kwam, door Margriet, ze sprak haar aan en voordat ze het wist stond Claudia mij al in mijn tenen te knijpen. Ondanks het slaap tekort was het wel een aangename verrassing.

3e etappe: 139-192KM, zondag 09:50 – 14:20 uur

Na een half uurtje slapen of zo konden we ons weer klaarmaken voor de volgende 5 uur. Wat loopkleding in een rugzakje gestopt en klaar voor aktie. Nu met licht door het Franse landschap waar het steeds warmer en warmer werd.

Eén van de vele wissels in de 3e etappe, Ronald tikt Ronald

Het landschap was mooi maar af en toe erg verlaten. Pittige klimmetjes hier en daar maar bijna geen fietswerk, behalve dan de laatste 5KM, die weer door een stuk bos ging. Een etappe die goed te doen was. Ad voorzag ons regelmatig van wat nuttige info over de diverse vogels die we zagen.. ja, daar raakte hij maar niet over uitgepraat 🙂


De runners van team 1, Ad, Ronald en RR.
Frits ontbreekt, wat tja, stoppen gaat niet

Na de aflossing van team 2 naar het bc op 251KM. In een veld stond onze super bc-tent en de kleine slaaptentjes. De massage sloeg ik even over maar het eten niet. Pannekoeken! Jammie. Even opgefrist onder de douchezakken aan de vrachtauto maar in de tent lag ik alleen maar te zweten, geslapen? Nee… dan maar even kletsen met de bc-crew en klaarmaken voor de 5e etappe.

5e etappe: 251KM – 311KM, zondag 18:50 tot 23:30 uur

Een mooie etappe, want we liepen de zonsondergang tegemoet. Veel kleding meegenomen om te voorkomen dat we het niet koud zouden krijgen. We waren nu heel dichtbij de Belgische grens en dat gaf een goed gevoel. Er werden nu stukjes van 1KM (ipv de 1,5KM hiervoor) gelopen, en dat is best doorwerken, ook voor de chauffeurs. Als een geoliede machine deden we een wissel, sprongen we als een soort A-team in en uit de bus en werd deze keer op keer netjes een kilometer verder neergezet. Ondertussen werd er in de bus gegeten, gedronken, slap geouwehoerd en af en toe getwitterd. Ik leefde op de opfrisdoekjes om toch nog een beetje koel te blijven.

Zonsondergang in België

In deze etappe ging het even mis. Een wegafzetting bracht verwarring bij de chauffers en we liepen een verkeerde weg in. Een motorrijder van de organisatie werd tot stoppen gemaand en we deden navraag… dat duurde allemaal erg lang (ik heb het over drie minuten gehad maar voor mijn gevoel was het veel langer).. alle teams die we in hadden gehaald waren natuurlijk allang ons weer voorbij. Tijd voor actie! 180 graden draaien en terug naar de juiste weg. De turbo ging erop want we moesten en zouden onze tijdverlies weer inhalen. Hele snelle kilometers werden gelopen en ondanks de pogingen van Esther D. om niet zo heel snel te gaan noteerde ik zelfs een rondje van 3:32min/km… of kwam dat om een dame van een bepaald team weer in te halen?

Na de etappe en onderweg naar het bc sloeg de klok 00:00 uur. Feest, want loper Ad is jarig. Ik kan niet uitleggen hoe het lang-zal-ie-leven klinkt als je kapot bent van het lopen, chronisch slaaptekort hebt, een chauffeur die hyper is van de Red-bull en een zooi lopers met een sportdrankoverdosis… maar Ad genoot.. en dat was de bedoeling.
Het bc in Temse was weer helemaal prima ingericht. Ik weet werkelijk niet meer of ik nu wel of niet gemasseerd ben.. geloof het niet.. wat ik heb gegeten… geen idee.. o ja, pasta, want dat zag ik net op mijn Twitterfoto’s en deze nacht heb ik toch zeker wel een uur geslapen…

Etappe 7: 370KM – 420KM, maandag 04:00 – 07:50 uur

Een korte etappe van 50KM waarbij we door Antwerpen liepen. Ook nu weer diverse kleding meegenomen maar ik had het al snel veel te warm en weer koud en weer warm.. werd gek van het kleding wisselen. Ook nu weer korte stukjes van 1KM en George en Esther B. deden hun uiterste best om het busje iedere keer weer 1KM verderop te zetten. In Antwerpen moesten we 7KM op de fiets. Hierbij moesten we door de St. Annatunnel. Met de fiets de oude roltrappen af, onder de Schelde doorfietsen en weer naar boven.

Jarige Ad op de roltrappen van de St. Annatunnel

Het centrum van Antwerpen was niet leuk.. tja, dat is duidelijke taal he? Ondanks de boog op de Grote Markt was het publiek er bijna niet.. ok, het was pas 05:30 uur..erg jammer.. had mij een heel ander beeld voorgesteld toen ik onder de boog doorliep.. en dan die @#$@@ kinderhoofdjes.. grrr.. wat heb ik die stenen vervloekt zeg. Je fiets rammelde uitelkaar, Johan z’n bril zat achterstevoren en dan zijn er mensen die hier voor hun lol hardlopen?!!

Nou ja, eenmaal Antwerpen uit ging het wel weer. Bij een wisselplek zag ik twee busjes van het team van Yolanda maar helaas… deze blogvriendin zag ik nergens. Nu we Antwerpen uit waren wisten we dat Putte, en dus de grens met Nederland heel dichtbij kwam.. oh.. wat gaf het een goed gevoel toen we over de grens gingen. Inmiddels was er een compleet team van fans uit Leiden en Oegstgeest gearriveerd die ons diverse punten onderweg heel hard toeschreeuwden… maar mooiste kwam nog. Vlak voor de wissel met team 2 gingen we door Ossendrecht. Hier gingen liepen de lopers van team 1 allemaal doorheen.. ongelooflijk.. wat een onthaal!!

Fietser Margreet feest mee in Ossendrecht

Wat waren de mensen in Ossendrecht enthousiast en zo geweldig.. Je liep gewoon door een Frans dorpje.. niet te beschrijven. Ik heb lopen janken tijdens het lopen… ongelooflijk,
wat een impact heeft dit op mij gehad… toch wel één van de allermooiste momenten van de roparun. Nog half van slag nam team 2 aan de rand van Ossendrecht het lopen van ons over.

Het busje reed ons naar het bc op het industrieterrein van Dinteloord. Tijd om te rusten was er bijna niet want ook team 2 had een korte trip van 40KM. Wel heeft Marleen mij even onderhanden genomen en zo waren de spieren weer soepel. Running Hans en zijn vrouw kwam ik hier nog tegen en ook blogger en supertwitteraar Johan van team 238. Even gevraagd hoe het met zijn team ging want ik las wat over motorpech en verdwaalde busjes in zijn twitterberichten. Hoop niet dat ik ‘m te lang in gesprek heb gehouden.

Etappe 9: 460KM tot 481KM, maandag 11:30 – 12:30 uur

Een korte etappe van maar 20KM. In deze etappe liepen we naar Klaaswaal en kwamen door diverse leuke dorpjes. Over het Haringvliet naar Numansdorp, door Middelsluis naar Klaaswaal.

RR in actie over het Haringvliet

Ook hier weer hele enthousiaste mensen. Loper Ad had zijn eigen feestje in Numansdorp. Geweldig om de jarige zo te zien lopen. Een smile van oor tot oor. Kijk maar eens in het filmpje hieronder. Ik had Miranda voor vertrek nog even gebeld dat we gingen wissselen in Klaaswaal en zij stond met de kids langs de kant. Super om te zien. Later nog even met hen bijgekletst op het wisselpunt.


de Meijertjes langs de kant.. nou ja, Wouter liep net even ergens anders

Hierna vertrokken we richting Barendrecht om onze fietsen op te halen en ons aan te sluiten in de laatste etappe naar Rotterdam. In Barendrecht stonden we net op het fietspad naar de Maasstad te wachten toen ik Ron en Claudia zag. Even snel een stukje meegefietst en kletsen over de afgelopen dagen.. moest het kort houden want ik wist niet precies hoe laat ons team zou langskomen. Binnenkort praat ik wel even bij met met mijn maatje.. als ik bij JVC nog ergens een dag vrij kan inplannen..

Een heel lint van team 236 op weg naar Rotterdam

En ja hoor, daar kwam ons team eraan en met alle weRUNtogether leden gingen we op de fiets naar Rotterdam. De lopers wisselde elkaar af, waaronder ook fietser Erik en ja, zelfs, teamcaptain Marcel! Hij nam zo maar de zware klim over de Erasmusbrug voor zijn rekening.. petje af voor onze coach. Onze turbo Wouter liet nog even zijn kunnen zien en liep op diverse plekken onderweg de stoeptegels eruit. “Loper links!! nee, Snelle loper links!!”

Aangekomen op de Coolsingel leverden we onze fietsen in en liep het team 500 meter met elkaar.. spandoek erbij en Esther D voorop. Zij heeft zoveel energie in dit team gestoken en het was ook zeer wrang voor haar dat ze door een blessure, 3 weken voor de roparun, niet mee kon lopen. Ze werd bijgestaan door loper Frits en zo gingen we met z’n allen, onder luid gejuich, over de finish…

Team 236 finisht in Rotterdam

516KM non stop gelopen.. onvoorstelbaar eigenlijk… wat een happening.. wat een feest.. Mijn dank gaat uit naar alle teamleden van weRUNtogether. Allemaal onwijs bedankt. Dit was een was een weekend om nooit meer te vergeten!!

De Roparun.. die moet je gewoon minimaal één keer gedaan hebben… het is een avontuur voor het leven!

Voor mij blijft het zeker niet bij deze ene keer.

Bijzonder moment! RR aan het bier!

Nog even dit:

Mijn Garmindata klopt niet helemaal volgens mij, maar ik heb 63 loopjes genoteerd met een totaal van 79KM. 6339 Kcal verbruikt en bijna 6 uur gelopen. Teamsnelheid 13,2KM/u
Team 236 is overigens op de 21e plek geëindigd! Niet slecht hé met 273 deelnemende teams!

wat is mij het meest bijgebleven?

-De perfecte navigatie van fietser Johan
-De leuke gesprekken met loper Ad
-De geweldige rit door het donkere bos in de 1e etappe
-Het zoooo koud hebben de 1e nacht
-Esther D. die de lopers super begeleidde
-De zeer emotionele doortocht in Ossendrecht
-eigenlijk nog veel meer… het is allemaal niet op te noemen

Mijn foto’s (video’s volgen nog) staan inmiddels in mijn Flickr Album. Geniet ook even van dit filmpje… kippenvel!!!
Straks zal ik met trots in mijn Roparun 2009 shirt aan naar mijn werk gaan.

Vergeet niet op het HQ knopje te drukken als je de film start

Audioverslagen, opgenomen tussen de etappes door.. sorry voor het suffe gedoe in het derde blok maar ik moest echt even slapen… en er worden dingen hier in besproken die ik niet in mijn blogpost zou opnemen…

Klik hier voor het audiofragment

>