RunningRonald.nl

First of all: Allemaal echt onwijs, onwijs, onwijs bedankt voor al jullie reactie’s. Alle kaarten, SMS’tjes, telefoontjes, emailtjes en alle reactie’s om mijn weblogposten van de afgelopen vijf dagen… ik vind het helemaal super!!

En dan nu:
Mijn verslag van de New York City Marathon 2006

Zondag 5 november: om 05:15 opgestaan, snel douchen, lading vaseline op de gevoelige schuurplekken (liezen en tepels) en op naar de lobby van het hotel. Een behoorlijke groep lopers stond klaar om te vertrekken richting het startveld op Staten Island.

Bussen achterelkaar reden richting de Verazanno-Narrows Bridge die om 07:30 voor al het verkeer zou gaan sluiten. Het was ongelooflijk om te zien hoeveel bussen over de brug gingen, echt honderden.

De bus uit en lopend op weg naar het startveld. Hier al de eerste volunteers die je staan toe te juichen .. “Welcome Marathonners!! you’re great!!” Op controle van je startnummer kon je naar binnen. Het startveld was ingedeeld in drie kleuren waarvan groen het onderdek zou nemen van de brug.. helaas zat ik ook in groen…

Bussen en bussen stromen leeg met lopers


Op het startveld liep het langzaam vol met lopers, veel lopers, heel veel lopers… 38.0000 in totaal.. ik zag veel nationaliteiten: lopers uit Mexico, Peru, Japan, Zuid-Korea, Frankrijk, Australië, Polen.. om maar een paar op te noemen. Alles was goed geregeld. Standjes waar je eten en drinken kon krijgen maar ook pijnstillers en energybars. 78 busjes van UPS namen je tas in ontvangst om deze naar Central Park te brengen. Lading en landing toiletten met dito wachtrijen..opvallend: een halve PVC pijp van, ik gok, 200 meter lang, die heuvelafwaards was neergezet om als grote plaspak diende.. reuze handig.


Aan de voet van de eerste brug, de start van een klim van 40 meter

10:10 uur naderde.. ik ging in de buurt van mijn verzamelvak van het startveld staan en hiervandaan ging het al lopend naar de voet van de Verazano Bridge. Toen.. de speech van de speakerlady, het kanonsschot en New York New York van Frank Sinatra.. Emo-moment!!… meer dan “Dit is het jongens” kon ik niet uitbrengen.

Het veld kwam in beweging.. iedereen gooide zijn laatste oude kledingstukken weg en gingen op weg naar de brug. Na Frank kwam Bruce Springsteen met Born to Run… Sommige lopers van het groene vak klommen over een hekje om toch aan de bovenkant van de brug te lopen.. ik nam de gok niet… je zult maar je enkel verzwikken..


Iedereen op naar de start

De brug op ging goed.. iedereen was immers net gestart en je kon aan de linkerkant genieten van een prachtig uitzicht op de skyline van Manhattan. Op de brug moest je nog uitkijken want zo hier en daar lagen nog wat sweaters, petjes, handschoenen en ander laat uitgetrokken spul.

Na de brug kwam langzaam het hele veld weer bij elkaar.. maar wat een drukte!! je tempo lopen was hier echt niet te doen. Als eerste lopen we door de straten van Brooklyn… en wat was het publiek hier enthousiast. Geen dranghekken langs de kant maar iedereen netjes op de stoep. Als gelijk begonnen vele mensen je naam te roepen.. zeker als je langs de kant liep… en ja, wat doe je dan.. juist… ik hield rechts aan. “Come Ronald, you’re looking good” of “You can do it” klonk het uit vele kelen. Ik begon met tellen hoeveel keer mensen je begroeten maar ben bij 30 stuks in een paar minuten tijd gestopt.. geweldig.

Oogkontakt maken met de mensen langs de kant maar vooral op de vele balkons en veranda’s werkte helemaal goed.. enthousiaste kinderen, ouderen, meiden in cheerleaderpakjes, grote afro-amerikanen die allemaal hi-five gaven.. het hield niet op. Tientallen bands langs de kant die het liefs zo hard mogelijk op hun gitaren en drumstellen speelde. Het gaf allemaal een kik. Ik probeerde zoveel mogelijk te reageren om mensen die mijn naam riepen door ze te bedanken.. af te toe schreeuwde ik “New York, I love you”.. haha, succes verzekerd.

Mooie wijken waar we doorheen liepen, overal publiek. Zelfs op Bedford Av., de Joods orthodoxe wijk van Brooklyn. Mannen in de bekende zwarte kleding met de klosjes in het haar. Echt aandacht voor de marathon hadden ze niet maar de meisjes bij een Joodse school keken achter een hek hun ogen uit. De tweede brug, die van Brooklyn naar Queen (Pulaski Bridge) liet lang op zich wachten. Een Amerikaanse vrouw vroeg mij of we nu al eindelijk in Queens waren.. “Sorry mam, I’m not from here”

Plotseling sprak een Nederlandse vrouw mij aan. “Hoi Ronald, Ik ben Gudy, de vrouw van Hans” Running Hans wel te verstaan.. ongelooflijk, tussen al die lopers.. een bekende. Hans was al een stuk voor Gudy uitgelopen. Ik kletste even met haar en hervatte mijn tempo van 5:10-5:20 alhoewel het nog steeds dringen was. Vooral bij de Gatoradestands (bij iedere mile) was het dringen. Ik ging dan naar het midden van de weg om toch vooral door te kunnen blijven lopen.. had immers mijn eigen drinken bij mij. Ook bizar, na alle bekertjes op de weg volgende een paar honderd meter “Plak-Plak”. De zoete energiedrank plakte aan je zolen.

Daar was de tweede brug (het halve marathonpunt) .. die stelde niet zo veel voor en daarna ging het parcours verder in Queens. Ook hier weer heeeel veel mensen langs de kant. Tussen de lopers zag je van alles.. Elvis, mensen in neushoornpakken, de blues-brothers, lopers met één kunstbeen, lopers met twee kunstbenen, blinde lopers, gehandicapte lopers.. en weet ik veel nog wat meer. Het stuk door Queens duurde lang.. later realiseerde ik mij dat het 25 KM punt op de brug naar Manhattan lag.. dus nog even doorlopen. De laatste kilometers door Queens gingen door een industriewijk, niet echt interessant en weinig publiek. De Queenboro Bridge kwam in zicht… en een behoorlijke klim de brug op. Wij gingen onderdoor terwijl de auto’s op het bovendek reden. In de brug was het druk maar vooral donker.. op een stuk van 100 meter brandde één klein peertje.. best link.. je zag bijna niets meer.. stel je voor dat daar iemand was gevallen.. vreselijk.. hij/zij zou vertrapt worden.

In het middenstuk van de burg, wat gelukkig open was aan de zijkant hoorde ik opeens links van mij: “Hoi Ronald, ik ben Leontine!” en zij schuddde mij de hand… nou ja, dat geloof je toch niet.. Leontine for running, tussen al die mensen. Mijn RunningRunning.nl tekst achterop was blijkbaar niet te missen. We kletsten even wat over de loop en ik maakte dit filmpje tijdens het lopen. Let vooral op de drukte op de brug, ook hier was het weer behoorlijk dringen.

Halverwege de Queensboro Bridge was het halve marathon punt. Na de klim ging het weer ‘downhill’ naar First avenue op Manhattan. Bij het opdraaien van deze lange avenue van zuid naar noord Manhattan heb je door het hoogte verschil goed uitzicht op de kilometers lopers voor je. Op First staan bijna alle Nederlandse fans wat een extra oppepper is voor alle NL lopers. Na 18 mile, zeg 29KM is het Holland point. Hier staan alle meegereisde niet-lopers iedereen aan te moedigen. Tot zover had ik geen probleem met het parcours maar nadat ik bij Miranda mijn lege flesjes had verwisseld voor volle werd het pittig. Een klim richting de vierde brug (Willes Avenue Bridge) naar The Bronx. Ik stopte even om wat foto’s te maken en daarna ging het weer verder.

Over de burg The Bronx in, op weg naar de rappers langs de kant

The Bronx waren we in, ik gok, 10 minuten weer uit. De laatste brug (Madison Avenue Bridge) terug op Manhattan en richting Cental Park via 5th Avenue…en toen werd het zwaaaaar.

Fifth Avenue is een behoorlijk zwaar vlas plat stuk. Je klimt omhoog richting het grote park wat erg vermoeiend is. Mijn benen begonnen al licht te protesteren. De vele mensen langs de kant schreeuwden nog steeds mijn naam maar meer dan mijn duim opsteken kwam er niet meer uit. Ik werd gepasseerd door het 4:00 pacing team van het blauwe startvak die iets eerder waren vertrokken en besloot bij hen aan te sluiten. Dat lukte voor een mijl of zo waarna mijn snelheid weer iets terug viel. Ook de spieren in mijn linkerbovenbeen vonden dat ik te weinig bruggentraining had gedaan.

De klim naar Central Park ging maar door en door. Ik wist dat als we eenmaal Central Park ingingen de weg weer een beetje naar beneden zou gaan maar waar was de ingang?? Inmiddels haalde het groene pacing-team van vier uur mij in. Ook dit team kon ik maar even bijhouden.. de klim was te zwaar.

Het stuk van 23 naar 24 mile leek eindeloos te duren… ik stopte even langs de kant maar de Amerikanen schreeuwden mij verder.. ok ok, blijven dribbelen. niet stoppen.

Gelukkig, daar was het park. Ik kon even ontspannen door omlaag te lopen. maar vlak voor de 25 mile ging het weer omhoog..ahhh.. mijn linkerbovenbeenspier wilde niet meer.. snel greep ik 4 bekers met water bij het refreshmentpoint op 25 mile.. been koelen en snel weer door.
Het park weer uit, even buiten om en bij de Trump Tower het park weer in. Nog een halve mijl.. Een blik op mijn klokje vertelde mij dat een tijd van 4 uur heel krap zou gaan worden. Nog iets versnellen maar echt rap ging het niet meer. In de laatste 0,2 mijl van deze 26.2 mile afstand kwam er nog iets van een sprintje uit maar dat zou voor een Keniaan een kruiptempo zijn.

Door het middelste poortje moest ik, op verzoek van de fotograaf, en lachen.. ik heb mijn best gedaan maar hoe het eruit zag.. daar moet ik zelf ook nog even op wachten. Eindelijk, eindelijk.. ik was er.. My God, wat waren die laatste 3 mijlen zwaar maar ik ben er..
ik voelde een jankbui opkomen maar wilde niet alleen snikken.. was er geen mooie vrouw in de buurt om even in de armen te vallen? Helaas… wel kreeg ik mijn medaille van een van de medaille dames en kon ik even snel op de foto. (na de finish werd elke loper apart gefotografeerd) en daarna een heatsheet om op zoek naar de UPS truck met mijn droge kleding..

Een gekkenhuis na de finish…

Een enorme sliert met bruine vrachtwagentjes en natuurlijk was “mijn” truck 43 de één na laatste van de rij. Omgekleed en op zoek naar Miranda en de rest van de fans in het family-reunion point. Na de felicitaties van Miepie en vele anderen liepen we richting de bus… 16 straten verder.. pittige wandeling.. Ik wilde een Big Mac of iets anders slechts wat ik dat had ik al een jaar niet meer gegeten… maar natuurlijk, in het land waar je wordt doorgegooid met McDonalds, Burger King, Wendys en weet ik veel wat nog meer voor junkfood zaken was er op de hele wandeling naar de bus geen van dit soort zaken te vinden.. nou ja, dan maar eerst terug naar het hotel.

Miranda haalde een lekkere burger en ik werkte snel mijn blog bij. Daarna lekker even ontspannen in bad. ‘s Avonds hadden we nog een after the run party in een club op Manhattan en na het buffet kon er nog even gedanst worden. Wonderlijk genoeg heb ik nog een paar nummertjes op de dansvloer gestaan maar daarna vond ik het wel genoeg. 5:15 op, een marathon en een feest? slopend.. ondanks dat waren er toch nog twee lopers die behoorlijk uit hun bolletje gingen.. misschien iets te veel van de pijnstillers (Tylenol) geslikt die in het loperspakket zaten?

De spierpijn de dag erna valt mee, zolang ik maar niet heftig trappen hoef te lopen.. We waren om 5:15 wakker.. sorry, alarm van zondag niet uitgezet.. nou ja, dan maar gelijk in het ritme van NL overschakelen… Mission Impossible 3 in bed gekeken. Om 09:00 gaat de telefoon in de kamer.. wie kan dat nu zijn?? Het is Petra!! Live aan te telefoon vanuit Florida.. echt leuk!! De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan., gelunched en daarna richting het JFK vliegveld vertrokken. Trainer Aad maakte nog even reclame voor mijn weblog, waarvoor dank en onderweg hebben Miranda en ik nog drie uur geslapen in het vliegtuig en zijn nu best wel gebroken.. vanavond vroeg naar bed.

Dank aan alle medewerkers van TUI (Marathon reizen) en in het bijzonder Aad en niet te vergeten kanjer Frederiek.

O ja, mijn officiële eindtijd is geworden: 4:00:45 .. beetje jammer van die 45 seconden maar hé, ik sta wel in uitslagenlijst van The New York Times !

Samenvattend: de NYCM 2006 was GEWELDIG!!! Wat een ervaring… als je de mogelijkheid hebt om ‘m één keer te lopen moet je het zeker doen… dit zal ik de rest van mijn leven niet meer vergeten!!

En hier doe je het allemaal voor… wat is ie mooi he??

Alle foto’s staan nu on-line in het fotoalbum

Alle tijden, klik hier

Alle Polar S625x data: klik

>