De pittige marathon van Zwalm
In mijn zoektocht naar een marathon begin april kon ik uiteraard kiezen voor Rotterdam, Zeeuws Vlaanderen of Enschede maar die staan allemaal al op mijn gelopen wedstrijden lijstje, nee, ik zocht er eentje waarvan ik de omgeving nog niet kende en zo kwam ik terecht bij de Marathon van Zwalm, in de Vlaamse Ardennen. Deze loop wordt omschreven als de mooiste marathon van Vlaanderen. Nou, daar wil ik bij zijn!
Gezellig met Marco in onze B&B in Brakel
Een ander handig iets om te weten is dat (loop)vriendje Marco en ik vorig jaar een plannentje hebben gemaakt. In 2010 liepen wij samen de Kustmarathon, Marco’s eerste marathon en Marco wilde nog één marathon ter afsluiting van zijn ‘marathon-carriere’ doen.
Wat is er dan mooier dan dat wij, 9 jaar later, zijn laatste marathon ook weer in Zeeland gaan lopen? Superplan toch? De inschrijving voor de marathon is gedaan, een huisje is geregeld in Westkapelle maar er moet nog wel getraind worden. Bij de marathon van Zwalm zouden we dan ook een voorproefje nemen op de Kustmarathon. Samen met Marco op pad richting Zwalm waar we de avond ervoor zouden overnachten in Brakel bij een mooi Bed & Breakfast.
Het dagelijkse uitzicht van onze gastheer, niet verkeerd!
Zaterdag 13 april stond Marco bij mij voor de deur en samen vertrokken wij in de Marco mobiel naar Vlaanderen, nou ja, bijna Wallonië. Onderweg lekker bijgekletst en 2,5 uur later kwamen we aan in Brakel bij onze B&B Caes Daele – Een mooie villa, afgelegen maar op een schitterende plek, uitzicht over de landerijen en bossen.
We werden hartelijk ontvangen door gastheer Dries en na een gezellig kennismakingsdrankje vertrokken we richting Ronse, een oude stad (7e eeuw) in Oost Vlaanderen.
Onze mooie verblijf – Foto: www.caesdaele.be
Eerst even een drankje in De Harmonie, een kroeg die rond 1900 al in gebruik was en daarna lekker gegeten in een Italiaans restaurant naast deze kroeg. Goed eten en vriendelijke bediening alhoewel er soms wel wat misverstanden waren tussen ons Nederlands en dat van de serveerster 🙂 Terugrijdend naar Caes Daele viel het ons weer op dat het hier alles behalve vlak is. Dat belooft wat voor de (halve) marathon morgen. Eerst maar goed slapen en dan zien we wel weer verder.
Eerst goed ontbijten – Top geregeld door Dries
Zondag 14 april: race day! Man, wat was het koud. Buiten rond het vriespunt en het zou vandaag mogelijk niet warmer worden dan 7 graden. Twijfel bij Marco en bij mij wat aan te doen. Ja, korte broek, dat wel, althans voor mij maar wel of geen thermoshirt met lange mouwen? – Eén ding is zeker, het is nu echt te koud voor een duik in het zwembad naast onze kamer. Ondertussen had Dries al een heerlijk ontbijt gemaakt met vers gebakken brood en diverse soorten beleg, hartig en zoet, koffie, thee, verse sappen, yoghurt, crusli etc etc. Met een goed gevulde maag namen we afscheid van Dries. Marco zei dat hij zeker nog een keer terug zou komen met zijn Jolanda om hier ook nog even lekker te fietsen aangezien het hier het parcours van de Ronde van Vlaanderen doorheen gaat.
Gaan met die banaan?
Een kwartiertje later kwamen we aan bij de sporthal van Zwalm. Een ontspannen sfeer en na het ophalen van onze startnummers konden we nog even dansen op Hollandse evergreens uit de speakers 🙂 waarna we, via de spoortunnel, richting de start liepen. Een simpele lijn met een S midden een een woonwijk gaf de start van de 21 en 42KM aan. Terwijl ik om mijn heen keek gokte ik dat er zo’n 400 deelnemers aan de start stonden (klopte redelijk zo bleek later: 87 marathon deelnemers, 242 halve marathon deelnemers)
Marco zorgt voor wat ontspanning voor de start 🙂
Om 10:00u de start van de 21 en 42KM. Marco en ik deden nog even een high-five en we gingen op pad. Marco zou zijn tempo zo houden dat hij rond de 2 uur zou uitkomen op de halve, ik liep weg met een tempo van 5:30min/km. Wellicht wat ambitieus gezien het hoogteverschil hier en daar. De klimmetjes waren echter goed te doen en het tempo van 5:30 was goed vast te houden, heuvelafwaards ging ik zelf nog wat sneller. Misschien niet verstandig maar hé, alles wat ik aan tijdwinst kon binnenhalen is meegenomen toch? 🙂
De S van Start
Kleine dorpjes kwamen voorbij, met namen zoals Rozebeke, Rekelbergen, Sint Denijs Boekel en Heufke. Veel kilometers door boerenlandschappen met hier en daar een molen en veel kerken. Opvallend aan deze marathon is dat er weinig publiek langs de kant staat. Wat er staat is, naar mijn idee, familie van de deelnemers. De kilometers op dit eerste stuk tikken lekker weg, mijn tempo varieert nog al, ik heb kilometers in 5:30 maar ook in 5:00 min/km.
Na Heufke draaien we de Spoorweglaan op, dit moet de weg zijn terug naar het eindpunt van de halve marathon. Voor mijn gevoel is het een eindeloos lang recht stuk wat we nu lopen, terug naar het station van Zwalm waar ook de sporthal is. Eerst nog even onder het spoor door, een lusje bij de sporthal en dan langs de finish van de halve marathon. Hé, dat is best een lekkere tijd, 1 uur en 52 minuten.
Onderweg tijdens de marathon van Zwalm
Ik besluit even te stoppen bij de drankpost net na de finish. De Vlaamse meneer bij de drankpost vraag iets aan mij, ik versta hem niet en hij mij.. dat gaat lekker maar het komt er op neer dat het zwaarste van deze marathon nog moet komen. Bij 27KM zo schijnt het… we gaan het zien, voorlopig voel ik mij nog goed. Ik hobbel weer verder en wordt ingehaald door een loper die begeleidt wordt door zijn vrouw en dochter op de fiets. Hij zegt tegen hen in Vlaamse tongval: “fietsen jullie maar door naar huis, ik zie jullie zo. Ik houd deze mijnheer even gezelschap, als hij daar zin in heeft tenminste”. Hij kijkt naar mij, ik begroet hem en loop met hem op (5:00min/km)
Hij vertelt dat hij een stukje verderop woont en deze loop al vaker heeft gedaan. En ja, de heuvels hier zijn echt wel even wennen voor een ‘Ollander die alleen maar de polder gewend is. Bij zijn mooie huis, zo’n 2KM vanaf de finish namen we afscheid, ik weet zijn naam niet meer helemaal zeker maar het was volgens mij Bart Baele, hij liep (zo zag ik in de uitslagen) 1:38 op de halve, nette tijd!
Ik liep nu weer alleen maar ja, met 87 deelnemers voor dit 2e stuk van 21,1 km ben je al snel een eenzame loper. Tot zo’n 25KM kan ik het tempo best goed vasthouden maar daarna wordt het lastig. Via Nederzalm loop ik nu een behoorlijk stuk langs de Schelde, tegen de wind in en van iedereen verlaten. Ze hadden gelijk, ik zit nu op 27KM en het is hier afzien.
Ik kom door een dorpje genaamd Hermelgem en passeer de 30KM wandelend. Iemand roept dat daar, om de hoek, een drankpost is. Ik zet weer aan wat heb wel even trek in iets maar helaas.. geen post.. Ik weet niet hoeveel ik verder heb gelopen maar daar was ie dan. Even stoppen. Gelukkig was er genoeg keuze en vooral die stukjes chocolade waren erg lekker. Ik ga weer verder en een politie-agent houdt mij in de gaten. Ook al loop ik helemaal alleen, hij stopt al het verkeer voor mij zodat ik veilig kan oversteken. Chapeau!
Eén van de drankposten (goed verzorgd) – rond 30KM
Mijn kilometertijden zijn niet al te best meer, 7min, soms zelfs 8 minuten. Hier en daar kom ik toch nog wat lopers tegen en maak een praatje met een vader die met zijn jonge marathon-dochter meefietst. Zij en ik hebben het volgens mij net zo zwaar. De klimmetjes voel ik nu toch wel in mijn benen. Hier en daar nog mooie, smalle bospaden maar eigenlijk kan ik er niet meer zo goed van genieten.
Op 39KM stop ik even om te zien of ik een bericht van Marco heb ontvangen. Hij is heel netjes gefinisht, binnen de 2 uur zo bleek later. Echt knap van hem gezien zijn minimale voorbereiding. Hij heeft weinig kunnen trainen voor deze halve marathon, des te meer een dikke waardering voor hem dat hij 1:59:55 heeft gelopen, en, ook nog de snelste Nederlander is op de halve marathon hier 🙂
De tank is bijna leeg…
Ik stuur hem snel een ingesproken bericht “Goed gedaan man! Je bent een topper!. Ik zit op 39KM en ben helemaal, helemaal, helemaal naar de klote. Nou ja, nog maar 3KM. Ik zie je zo!” Nu ook weer lange rechte stukken richting Zwalm. Heuvelafwaards is nu ook al niet meer lekker. De bovenbeenspieren vinden het allemaal niet zo leuk meer. Dan maar een goede balans proberen te vinden tussen afremmen en laten gaan. Vlak voor het dorp nog een brug over de rivier de Zwalm? huh? river? Alles heet hier Zwalm en zo keer ik terug naar het dorp en de sporthal. 1KM voor het einde word ik ingehaald door een dame die aan de estafette meedoet, haar bijhouden, dat lukt niet meer maar niet veel later zie ik de spoorlijn en dus ook de sporthal.
High Five Marco!! sub 2!
Marco staat mij op te wachten, echt fris ben ik niet meer, hij wel! Gedoucht en wel staat hij mij te filmen. Op 4:14:34 stop ik mijn Garmin. Tijd voor een “diepte interview” – Ik vertel hem dat het ook op 34KM erg zwaar was maar mijn doel om onder de 4:15u te finishen is gelukt. Ik vraag Marco naar zijn eindtijd en hij vertelt trots “onder de 2 uur” – dat is een high-five waard! – Ik zeg tegen Marco “wij hebben wel Vlaamse friet verdiend!”
Dag Zwalm! Het was gezellig!
Nadat ik gedoucht was vertel ik Marco dat ik bij binnenkomst van Zwalm een “frituur” heb gezien: Taverne ‘t Snackske 🙂 En daar gaan we naar toe voor een lekkere vette hap. Aan het einde van de middag verlaten wij Zwalm. Marco brengt ons weer veilig naar Nederland en in de auto spreken we af binnenkort weer samen te trainen voor ons doel: de Kustmarathon 2019! Het was een mooi weekend samen met vriendje Marco.