RunningRonald.nl

Het zijn heftige maanden geweest. Mijn lieve schoonzus Sanna kreeg net voor oud en nieuw 2023 heel slecht nieuws over haar gezondheid te horen en na mijn laatste marathon in Leiden kwam zij in een hospice terecht. Na zeer intensieve verzorging en support van Sanna’s directe familie hebben we, op vrijdag 13 oktober, in diep verdriet, definitief afscheid van Sanna moeten nemen – ze mocht maar 48 jaar oud worden. Rouwen en het verwerken van zo’n heftig verdriet doet iedereen op zijn eigen manier. Voor mij werkt lopen goed, daarom kwam deze marathon in Etten-Leur, waarvoor ik mij al begin mei had aangemeld, eigenlijk heel goed uit.

Op zondagochtend 29 oktober vertrok ik met de auto richting Etten-Leur. In eerste instantie was ik van plan vlak bij de start te parkeren maar later zag ik dat er vanaf de plaatselijke atletiekvereniging Achilles pendelbusjes richting de start reden. Gratis parkeren, omkleed-en doucheruimte en nog iets lekkers na afloop (lees verderop in dit blog). Omdat het ook vandaag wéér zou regenen had ik voor de zekerheid maar een shirt met lange mouwen aan gedaan en een pet meegenomen. Korte broek is vanzelfsprekend, alleen bij temperaturen tegen het vriespunt doe ik een lange tight aan. Het busje bracht de marathonlopers naar het centrum van Etten-Leur, vandaar was het een klein stukje wandelen naar het startgebied op de Oude Bredaseweg. In het startvak was ik in mijzelf gekeerd en was niet echt bezig met de mensen om mij heen. AAV’36 clubmaatje Sander stond een stukje verderop en sprak mij aan, het duurde even voordat ik hem herkende, bood mijn excuses aan en wenste hem succes met deze, één van Nederlands oudste, marathon.

Om 10:45 uur gingen we van start, zo’n 320 marathonlopers bewogen zich de stad uit, richting het natuurgebied Pannenhoef. Voor deze marathon had ik niet echt uitgebreid getraind. Mijn langste duurloop was een 25KM op 1 oktober en een 26KM op 8 oktober. Voor de rest waren het korte loopjes van 2 x 10KM en max 20KM in een week. Het tempo voor vandaag wist ik ook niet zo goed. Laat ik maar 5:15 min/km of zo aanhouden, dat is eigenlijk te snel maar he, dan heb ik een beetje marge op het einde. Eigenlijk is dat natuurlijk een denkfout, iets voor beginners en niet voor iemand die vandaag zijn 65e marathon gaat lopen. Maar hé, vandaag tellen geen loopregels, alleen lopen gevoel.

Etten-Leur uit – Foto: Collin Hermans

Op 6KM begon het natuurgebied, lekker door de bossen. Het tempo varieerde een beetje tussen de 5:10 en 5:20 en hier en daar haalde ik wat lopers in, totdat er een loper vlak achter mij aanhaakt. Zijn pasfrequentie is heel hoog en zijn ademhaling nog hoger. Ik word gek van zijn irritante kleine pasjes en letterlijk zijn gehijg in mijn nek. Naar links of rechts over de weg bewegen heeft geen zin, hij blijft plakken. Wat te doen, versnellen of stil gaan staan? Ik besluit te gaan versnellen naar de 5:00 min/km, met zijn gehijg had ik wel in de gaten dat hij het tempo van 5:20 niet vol gaat houden, laat staan 5:00.

Op zo’n 15KM haak ik aan bij een man die wel lekker constant loopt met 5:20 min/km. Ik loop naast hem en we raken in gesprek. We wisselen namen uit en zo kom ik er achter dat Martien vandaag zijn eerste marathon loopt. De bedoeling was om dit in Eindhoven te doen maar toen had hij daar een ‘mannenweekend’ – tja, toen was het waarschijnlijk meer een biermarathon daar in 040. Samen liepen we terug naar Etten-Leur om daarna ons tweede rondje richting het natuurgebied. Ik zei tegen Martien: “ik heb besloten om een behoorlijk stuk met je mee te lopen, vind het wel leuk om je te helpen met je eerste marathon. Normaal doe ik nog een plaspauze onderweg en die heb ik nog niet gehad, eens kijken of ik dat kan ‘oprekken’ tot 35KM”

Richting het bos – Foto: Rob van Efferen

Martien was blij met de support. Onderweg riep ik naar het publiek “Hij loopt zijn eerste marathon vandaag” waarop Martien riep: “hij 64!” – ik hoop dat maar dat het publiek dacht, die zit er nog best redelijk uit voor 64 jaar 😉 – Martien’s vrouw en zoon stonden op het 25KM punt hem toe te juichen terwijl weer het bos in gingen.

De rondetempo’s vielen een beetje terug en kwamen nu zo rond de 5:45 min/km uit, toch haalden we nog hier een daar wat lopers in. Ik zei tegen Martien dat ik het tempo wel goed vond zo, waarop hij antwoordde dat als ik niet mee had gelopen hij allang dit tempo al niet maar aangehouden had. Ik voelde dat ik dit tempo niet meer ging volhouden tot aan de finish. Martien zag er nog sterk uit en ik zei tegen hem dat ik bij de drankpost op 35KM echt even een boom ging opzoeken en goed ging drinken. “Jij haalt de finish wel, dik onder de 4 uur. Top voor je eerste marathon!”

In het bos, hier nog achter Martien – Foto: Rob van Efferen

Bijna weer in het plaatje Ruchpen, een plaats wat ik ken uit de Koot en Bie sketch Ie Wie Waai. Ik deed voor Martien mijn beste van Kooten imitate maar of de grap helemaal overkwam bij hem weet ik niet 🙂 Bij het 35KM nam ik afscheid van de marathondebutant en pakte even mijn pauze. De kilometers daarna gingen een stuk langzamer, tussen de 6:00 en 6:30. De koek was een beetje op inmiddels maar een sub 4 zou er nog wel inzitten!

15KM onderweg met Martien – Foto: Collin Hermans

Inmiddels begon het ook flink te regenen. Op zich lekker want een beetje regen tijdens het lopen, daar houd ik wel van en hé, ik had niet voor niets mijn pet meegenomen! We liepen weer richting Etten-Leur en staken de A58 over, nou ja, via een viaduct dan 🙂 – 39KM, het zit er bijna op. Nu nog een stukje door het centrum van en richting de finish. Eigenlijk weet ik niet zo veel meer van deze laatste 3KM, wel weet ik dat ik er een beetje doorheen zat maar de gedachten aan Sanna hielpen mij verder.

Finish in 3:53:53 – Foto: Racetimer

Het laatste stukje over de Markt en het finishdoek in zich. Ik keek op mijn Garmin, dit wordt een tijd onder de 3:54, de laatste keer dat ik zo ‘veel’ onder de 4 uur liep gaat alweer terug naar de Berenloop van 2015! (3:48) Martien had trouwens een mooie tijd van 3:50 gelopen, top gedaan!

Geëmotioneerd ging ik over de finish maar ook blij dat ik binnen was. Even een blik om hoog en een dank je wel Sanna! Meer dan tevreden met mijn mooie, nettotijd van 3:53:53! Ik kreeg mijn medialle omgehangen en liep naar een kraampje om wat stukjes sinaasappel te eten. Ondertussen zocht ik naar Martien maar helaas, mijn haas/debutant/medeloper was niet meer te vinden. Net buiten het startvak vroeg ik aan een echtpaar met, ik neem aan, hun dochter, of ze even een foto van mij wilden maken. Snikkend vertelde ik hen dat ik deze marathon heb gelopen voor mijn schoonzus Sanna, die twee weken geleden is overleden en opeens voelde ik mij toch wel erg alleen daar in Etten-Leur…

Mooie statistieken

De bus terug naar de sporthal was ook nog even een dingetje: Ik wandelde een kwartietje terug naar het zwembad waar we uit de bus waren gestapt maar daar zag ik niks wat op een busverzamelplek leek. Verderop was een informatie stand van de marathon, bij navraag hoorde ik dat bij de finish de bus kwam om je op te halen. Tja, heel logisch natuurlijk maar daar had ik geen moment aan gedacht. Ik liep weer terug naar het finishvak en na 10 min kwam daar het busje. Even een lekkere warme douche bij Achilles en na afloop werd er gratis erwtensoep uitgedeeld! Zo, die was lekker! “mag ik er misschien nog eentje?” en dat mocht 🙂 – Dank Etten-Leur voor weer een mooie, bijzondere, marathon! Nr. 65 heb ik bij jullie mogen lopen.