RunningRonald.nl

Mijn drie marathons per jaar was in 2018 niet gelukt. De laatste (Spijkenisse) had ik niet helemaal goed gepland dus er moest er nog eentje van vorig jaar ingehaald worden, bijvoorkeur eentje die ik nog niet had gelopen 🙂

Gelukkig is er in februari de Two Rivers Marathon. Een redelijk nieuwe marathon die wordt gezien als het kleine zusje van de Two Oceans Marathon in Zuid Afrika. Wat begon als een kleine trainingsmarathon voor ‘haar grote broer’ met zo’n 56 deelnemers vier jaar geleden, is inmiddels uitgegroeid naar een flinke marathon. Exacte deelnemers aantallen weet ik niet maar zo in de uitslagen te zien zijn er 370 solo lopers gefinisht en 93 duo-marathonners

De racedag begon vroeg: om 07:00 stond ik op om te ontbijten en daarna door de regen naar het station te fietsen. Met de trein naar Vleuten waar mattie John (aka Hardlopendeboer.nl) op mij stond te wachten. Samen reden we richting Zaltbommel. Even beleefden we weer oude tijden van ‘old-schoolbloggers’ op weg naar een wedstrijd.

Al meer dan 10 jaar loopmaatjes: HardlopendeBoer en RR

In Zaltbommel aangekomen was het wachten op John’s fanclub. Op één of andere manier lopen er altijd mooie vrouwen met hem mee. John zou vandaag Sieta hazen. Haar PR, gelopen in Sneek (3:58) zouden zij vandaag gaan aanvallen. Nu was het niet bepaald lekker loopweer. Op weg naar Zaltbommel regende het behoorlijk, er stond veel wind en het was ook koud. Gek genoeg was het in de St. Maartenskerk, omgedoopt tot verzamelplek voor de lopers, nog kouder dan buiten. Brrrr.

Startnummers ophalen: John met zijn fanclub 🙂

Maar ja, aangezien het niet vroor vandaag (gevoelstemperatuur ong. 6 graden) was het gewoon korte broek weer. Een thermoshirt met lange mouwen en loopshirt met korte mouwen zou in mijn ogen voldoende moeten zijn. Bij de start vertelde ik aan John en Sieta dat ik niet echt een plan had. Heel stilletjes hoopte ik weer eens een sub 4 te lopen. Sinds juni 2015 (Marathon Hoorn) heb ik niet meer een marathon onder de vier uur gelopen – Niet zo raar als je bedenkt dat ik de laatste jaren niet zo veel meer train.

Klaar voor de start van een natte Two Rivers marathon

Kortom: het plan vandaag was, meelopen met John en Sieta en kijken hoelang ik het zou volhouden. Met z’n drietjes sloten we aan bij de 4:00 pacers en liepen met een behoorlijke groep Zaltbommel uit. Eenmaal de stad uit kregen we wat meer ruimte en gingen de pacers voorbij richting Bruchem. Het tempo zat goed, we liepen toch best redelijk constant met een tempo van 5:25min/km (eindtijd 3:48), ok, misschien wel een beetje te snel maar John en vooral Sieta liepen goed.

John onderweg met Sieta, op zo’n 19KM

Na Bruchem, Kerkwijk en Delwijnen kwamen we aan bij Wellseind en liepen we langs een uitloop van de Maas (één van de two rivers) genaamd de Afgedamde Maas. Hier was het lekker lopen, 10KM op de teller, windje in de rug, gezellig om ons heen kijkend en regelmatig zwaaien naar het publiek. Even snel een sprintje voor een pitstop en daarna weer tempo om bij Sieta en John te komen. Na 13KM ging het verder langs plaatsen zoals Well, Ammerzoden en Hedel.

Op zo’n 20KM, in Hedel stuurde de verkeersregelaars ons een straatje in genaamd “Kweldam”, ik grapte nog: “dat wordt een kwelling”. Nou, dat klopte. We gingen nu de Maasdijk op, open stukken met veel wind. Ok, er stonden mooie huizen hier maar het lopen werd al wat zwaarder en ons tempo zakte naar 5:30-5:35. De verversingsposten (overigens prima geregeld) waren om de 5KM maar John gaf aan dat de 25KM post wat verder weg was. Ik besloot het tempo van 5:25 aan te houden tot de waterpost en daar op Sita en John te wachten. Zo liep ‘alleen’ door Kerkdriel en zag op z’n 26KM een hardloper afscheid nemen van zijn loopmaatje die iets zei van “ga jij maar, ik zie je bij de finish”.

Samen met Sieta en nee, ben echt niet mijn rechteronderarm verloren 🙂

De vertrekkende loper, Jeroen stond op zijn ‘rugnummer’, liep lekker door, 5:10 – 5:15 en ik liep achter hem aan. De waterpost liet nogal op zich wachten, niet bij 27 maar pas bijna bij 28KM was de stop. Na anderhalve minuut kwamen John en Sieta. Ik zag aan hen dat het niet zo lekker meer ging en zij spoorde mij aan om alleen verder te lopen in mijn eigen tempo. Na afscheid van hen liep ik verder en probeerde Jeroen weer te spotten. Hij was een beetje mijn focus, gezien zijn tempo zou hij ook wel sub 4 eindigen.

Tot zo’n 33KM kon ik zo de 5:25 aanhouden maar daarna werd het lastig. Richting Hurwenen kregen we nu de wind tegen en was het bikkelen. Opeens zie ik Jeroen wandelen, ik tik ‘m op de schouder en zeg: “Kom op Jeroen, je ging zo lekker…”. Hij antwoordde dat hij een beetje leeg was maar zette toch weer aan. Op 35KM nam ik mijn laatste gelletje (met cafeïne) maar die viel een beetje “zwaar”. Gelukkig zag ik Ans (aka Mrs. Hardlopendeboer) en vriendin weer staan. Zij waren onderweg ons op diverse plekken aan het aanmoedigen. TOP! Ik riep naar Ans of ze water had en ik stopte even bij haar om mijn gel weg te spoelen. Daarna weer verder en ook nog even een laatste pitstop. Pfff… 38KM.. het einde komt in zicht.

Het was niet het beste loopweer vandaag – Foto: John de Boer

Plots zag ik Jeroen weer wandelen. Ik zette een beetje aan en liep naar hem toe: “Kom op Jeroen, we moeten elkaar een beetje helpen want ik zit er ook een beetje doorheen. Als ik nu begin met wandelen is het einde zoek” En als twee gewonde soldaten trokken we verder richting het front, het front wat gemarkeerd werd door de toren van de St. Maartenskerk. Daar moeten we naar toe!

Maar oh… wat leek het nog ver weg. Ons tempo was net iets sneller dan 6:00min/km en op 38KM zat ik op een looptijd van 3:31 uur – Snel rekenen… nog 4,2KM, met dit tempo zou er nog zo’n 25min bijkomen. Sub 4 zit erin maar hoever we ook vooruit keken, we zagen alleen nog maar lopers, ook verderop, de bocht naar links, nog steeds lopers en die toren is nog steeds verdomde ver. 40KM… damn, hoe ver kan twee kilometer zijn??

De laatste kilometers waren niet meer leuk – Foto: Corina Steenbekkers

Onder de A2 door Zaltbommel weer in, we keken de 100 meter teller weg op onze horloges. En nee, wie verzint dit? Nog 700 meter en dan een paar klimmetjes over de wallen van deze vestingstad. Het kan niet meer ver zijn Jeroen! Daar, bij de bocht naar links, de Waterstraat, dat moet de finish zijn… we wilden niet meer door dit zeikweer maar stoppen was geen optie.

En ja, eindelijk, daar was het mooie groene finishdoek. Een blik op de klok: 3.57 !!
We hebben het gehaald! Wat een mooie opsteker was dit. Eindelijk weer eens een sub 4 met een nettotijd van 3:57:13. Jeroen bedankte mij voor mijn hulp, hij vertelde dat hij zonder mij echt meer was gaan wandelen. Ik op mijn beurt bedankte hem want zonder zijn tempo werk in het begin maar zeker ook het volhouden in de laatste 4KM heeft mij er doorheen getrokken. Marathon nr. 47 in the pocket!

In de regen, samen met Jeroen over de finish!

Wat is het toch mooi als je elkaar zo kan helpen! Ik nam afscheid van Jeroen en besloot nog even te wachten op John en Sieta. Met een heatsheet om stond ik te bibberen bij de finish. Na 15min ben ik maar weggegaan, ook omdat ik alweer over 45min zou worden opgehaald door mijn lief en met onze kleine man. John en Sieta kwamen twee minuten later binnen, beide overvallen door kramp waardoor zij het tempo niet meer vol konden houden. Helaas Sieta, maar jouw PR komt er zeker nog wel!

In de kerk snel omgekleed en droge kleren aan, niet dat het veel hielp want buiten was het nog steeds hard aan het regenen en nog steeds mijn heatsheet om tegen te regen sprong ik bij haar in de auto. Snel naar huis, snel eten, in de bus naar Schiphol en met de Thalys mee naar Parijs. Douchen heb ik uiteindelijk maar in mijn hotelkamer om 23:45 uur gedaan 🙂 Wat een lange dag! Niet zo gek dat ik nog even ruim een uur geslapen heb ik de trein.

Een aanrader, de Two Rivers Marathon – Foto: organisatie

Nu, op de terugweg naar Nederland, met de nodige vertraging heb ik dit verslag uitgewerkt. De Two Rivers Marathon, als het niet zo hard regent is het absoluut een aanrader. Leuke kleine dorpjes langs de Maas en Waal (die andere van de Two Rivers) – vriendelijke mensen langs de kant en top vrijwilligers bij het afhalen van de startnummers, in de kerk en zeker ook langs het parcours.

Sieta en John, heel erg bedankt voor de gezelligheid onderweg, wat mij betreft doen we nog een PR poging voor je Sieta en houden we weer samen de wind voor je tegen en Jeroen, dank voor je support op de laatste kilometers! Mede dankzij jullie alle drie heb ik eindelijk weer eens een sub 4. En nu? Op naar de volgende marathon in april. Benieuwd wat die mij gaat brengen… en welke eindtijd 🙂