Two Rivers Marathon 2022
Zoals in genoemd mijn vorige bericht, “Four Rivers Marathon”, was de Two Rivers Marathon in Zaltbommel verplaatst van 6 februari naar zondag 24 april. Achteraf gezien voor mij niet zo’n beste planning omdat op de zaterdag ervoor wij een familiefeestje zouden hebben en ik, met al het geregel voor dit feestje al op de dag, al heel veel had gelopen. Tel daarbij nog corona op wat door ons huis ging.. kortom: echt fit voelde ik mij niet die zondagochtend bij aankomst in Zaltbommel.
De zelftest was (nog) negatief maar al wandelend naar het ‘marathon-tentenkamp’ voelden mijn benen al zwaar. Het was warm die dag maar er stond ook veel wind. Dat zou dus met wind tegen bikkelen worden en met wind mee afzien in de hitte. In het tentenkamp maakte ik even een praatje met oud-maar-nog-steeds-toploper Greg van Hest die voor een sub 3 zou gaan in deze marathon en werd ik herkend door Joost Bekkers. Deze vriendelijke hardloper uit Eindhoven is vrijwilligers bij deze ‘marathon-met-Zuid-Afrikaans-tintje’. Even bijpraten over de goede oude tijd toen ik nog snel was 🙂 – Daarna richting de start voor mijn 60e marathon.
Op de Singelwal, een mooi stukje groen in Zaltbommel was de start. Ik besloot in het 3:45 vak te gaan staan maar wist toen eigenlijk al dat 4:00 of 4:15 een beter vak zou zijn voor mij. Om 10:00u klonk het startschot en daar gingen we: zo’n 250 solo lopers en zo’n 90 teams van duo marathon lopers.
Eerst een stukje door deze mooie vesting- en hanzestad en dan onder de N322 door via de Fiep Westendorp tunnel. En als je denkt, hé, die naam ken ik ergens van.. kijk dan maar eens hieronder – herken je het al?
De route ging richting Brunchem en Kerkwijk, de eerste 6KM zijn nu voorbij. Het ging zwaar in het begin en kon niet lekker in mijn beoogde tempo komen. Ik besluit even een korte plaspauze te houden en zie ondertussen de 4:00 uur pacers voorbij komen. Ik sluit weer aan en ga een iets hoger tempo lopen. In plaats van zo rond de 5:30 min/km te lopen gaan de kilometers nu tussen de 5:09 en 5:25. Ik haal de 4:00 uur pacers in en haal steeds meer loper in. Na een paar kilometers zie ik weer het groepje wat vlak achter de 3:45 pacers liep. Eén voor één ga ik lopers voorbij en werk mij steeds meer naar voren. Natuurlijk wist ik toen al dat ik dit nooit vol ga houden.
We lopen verder richting en langs de Maas en doen dorpjes aan met de namen: Delwijnen, Nederhermert, Slijkwel, Well en Ammerzoden. Bij Hedel krijg ik een flashback naar 2019. Hier in het tunneltje onder de Oude Rijksweg liep ik toen samen met John de Boer te grappen en te grollen in de koude winter van dat jaar. Nu was het bikkelen tegen de wind in en de hete zon op je bol.
We lopen Hedel uit richting een mooi natuurstukje, Hedelse Bovenwaard en het wisselpunt bij 21KM komt in zicht. Ik neem bij het verfrissingspunt even de tijd om goed te drinken en wat bouillon te nemen (altijd lekker, beetje zout) en de route gaat weer verder langs de Maas, de rivier die de grens tussen Gelderland en Noord Brabant markeert.
Ik maak even een kort praatje met de lopers onderweg, duo lopers en solo lopers. Een van hen kijkt mij aan en zegt: “hee, handig een zonnebril” – yep, daar heb ik ook op het laatste moment aan gedacht om die op te zetten. Inmiddels begint de vermoeidheid en ook de hitte parten te spelen. De kilometertempo’s gaan omlaag richting de 5:30 en de 5:56 min/km. Ik wist van de 2019 editie dat de post na 21KM niet op 25 maar rond 27KM lag maar ook nu was dat een psychologische hindernis. Bij 25KM wilde ik echt weer even wat drinken maar he, daar was niks alleen maar een eindeloos stuk over de dijk richting Kerkdriel.
Aangekomen op 30KM: eigenlijk gaat het al echt niet lekker meer. Hier is het weer tegen de wind in lopen en zijn de tempo’s heel grillig. Soms gaat het wel en kan ik er nog een 6:30 uit persen maar soms gaat het helemaal niet en ga ik stukken wandelen om op een tempo van 9:00 uit te komen. De 4 uur pacers komen mij voorbij, vragen om aan te haken waarop ik zeg: nee, maar bedankt, ik kom er wel maar gaat iets langer duren 🙂
Het laatste stuk van 7KM komt er aan. In 2019 was het hier bij Rossum en Doorning tegen de regen en wind in beuken. Nu hebben we hier wind mee, dat loopt lekker maar daardoor is het wel weer erg warm.. pfff, doe mij maar die wintereditie. Ik bikkel door en zie op 40KM de brug van de A2 over de Waal. Je weet dat je dan weer bijna terug in Zaltbommel bent maar oei, wat kan 2KM dan lang duren.
Tussen de 40 en 41KM ga ik ook weer even uitgebreid wandelen maar krijg daarna toch nog een beetje energie. We zijn weer in Zaltbommel maar het stukje naar de finish is langer dan ik dacht. Ergens is mijn gps de mist in gegaan want ik zit volgens vriendje Garmin al op 42.2KM maar nog geen finishboog te herkennen.
Plotseling roept een kind dat met zijn moeder meeloopt, mama, kijk daar, daar is de finish. Yes! En daar zie ik Joost weer, hij stuurt iedereen de juiste kant richting de finish op, dat is fijn! Een high five en weer terug naar de Singelwal, de plek waar ook de start was. En op precies 4:30 uur druk ik mijn Garmin op stop. Ruim binnen de 5 uur die je over deze marathon mag doen maar ook ruim boven mijn beoogde tijd van 4:00 uur. In 2019 liep ik ‘m onder de 4 uur maar met dit soort omstandigheden lukt het gewoon niet.
Wind, heet en gewoon niet fit blijkbaar.
Ik neem mijn medaille in ontvangst en wandel terug naar het tentendorp. Even opfrissen met wat bekers water en daarna het Two Rivers Marathon 2022 shirt aan: ja, het is waar: “Ophou is nie ‘n opsie nie” – Tot de volgende keer Zaltbommel maar dat weer lekker koud in februari 🙂
>
Luukie
Fantastische prestatie Ronald, ondanks alles! Gefeliciteerd!