RunningRonald.nl

Hoe krijg je het voor elkaar om na 5 uur slaap en een minimale voorbereiding 15 minuten voor de start in Geldrop te komen, na de start je telefoon in de SPIbelt kwijt raken, onderweg verdwalen maar toch de marathon uitlopen met 44KM op de teller. Nou zo:

Ongeveer 1,5 maand geleden schreven Merit en ik ons in voor de leuke en gezellige ‘t is voor niks loop in Geldorp wetende dat we eigenlijk al te laat waren en op de reservelijst zouden komen. Tis voor Niks kent een deelnemerslimiet van 1200 en wij waren nummer 1322 en 1323 voor deze 15e editie. Mijn lief zou de 15km gaan doen, ik de marathon. De 42,5KM (ja, iets meer) stond al een tijdje op mijn ‘ik wil elke marathon in Nederland gelopen hebben’. Eigenlijk hadden we al niet meer op deelname gerekend, wat goed uitkwam want de avond ervoor zouden we een feestje hebben van Team EROB. Twee toppers, Erwin en Robin die voor 3FM Serious Request naar de Noordkaap gaan rijden, allemaal voor het goede doel.

Drie dagen voor ‘raceday’ kregen we een mail dat wij beiden mee mochten doen. Leuk! maar eh.. dat feestje dan? Nou ja, dan maar met een minimale voorbereiding (qua loopkilometers) en slaap (01:45 uur gingen we naar bed) op naar Geldrop. Opstaan ging wat lastig op zondag 30 november maar uiteindelijk gingen we even na acht uur op pad, aankomsttijd 09:30 uur, een half uurtje voor de start van de 42,50 en 21KM. Merit mocht nog een uurtje wachten tot haar start om 11:00 uur.

Onderweg nog een koffie en sanitaire stop maar bij Eindhoven lette ik niet goed op en nam een verkeerde afslag. Oeps… dat was doorrijden naar de volgende afslag en dan terug over de A67 richting Geldrop, aankomsttijd 09:45 uur… Gelukkig had ik mijn loopoutfit al aan en Merit pakte uit de tas mijn afhaalbewijs voor mijn startnummer, mijn handschoenen, buff en SPIbelt. Snel auto geparkeerd, alles hiervoor beschreven om- en opgedaan. Bij het buurtcentrum liep iedereen al richting de start, even snel Ruth uit België gedag gezegd die bij de deur stond en op zoek naar een WC. Binnen alles bezet dus buiten een rondje lopen opzoek naar een Dixie. Ruud, Kitty, John en nog een paar andere lopers riepen al naar mij.. ja ja, ik kom zo.. moet heeeeel nodig. Uiteindelijk toch maar teruggegaan naar het buurtcentrum en terwijl ik wachtte bij de WC deed ik mijn trainingsbroek uit spelde mijn startnummer om. Nog 5 min voor de start, hé hé, ik heb het gehaald.

Het startschot om 10:00 uur: ik voel even of de rits van mijn SPIbelt dicht zat zodat mijn telefoon en energiereepjes veilig opgeborgen zaten…. maar wat is dat? Waar is mijn SPIbelt? Lichte paniek, had ik dan mijn SPIbelt niet goed omgedaan, is hij op de grond gevallen? Vlak na de start stonden Merit en Ans, ik stopte bij hen om te vertellen wat ik kwijt was en wees hen aan waar ik gelopen had. Ze gingen gelijk zoeken, de lieverds! Ik liep verder, gaf Anne “jullie zijn Kanjers” van Dalen een knuffel, zwaaide naar M@urice en liep door maar echt lekker liep ik niet. Mijn telefoon wilde ik toch wel graag terughebben. Dus, na 300 meter na de start liep ik terug over de stoep naar het wijkcentrum waar Merit en Ans zich al bij gevonden voorwerpen hadden gemeld.

Met Merit’s telefoon deed ik een “Where is my iPhone”-trace. De app gaf aan dat mijn telefoon vlak bij de ingang van het wijkcentrum lag. Ans hield mijn tas met kleding vast en Merit en ik zochten overal… gek.. waar is die telefoon? Even bellen.. nee, ik hoor niets. Maar als Ans wegliep ‘bewoog’ ook mijn telefoon. Merit keek in mijn tas en ja hoor, met het uittrekken van mijn trainingsbroek had ik dus ook mijn SPIbelt meegenomen. Lekker bijdehand!! Nou ja, een kus voor Merit en Ans om de dames te bedanken en tja, wat nu? Wachten op de start van de 15KM om 11:00 uur of toch de marathon. Het werd de tweede optie. Om 10:15 uur ging ik opnieuw van start en liep helemaal alleen de marathon.

Alle lopers waren al zeker 2,5KM op weg en ik volgde de gele bordjes. Zo hier en daar herkende ik nog het parcours van mijn deelname in 2009 (21KM) en 2010 (30KM). Op 3,5KM wees een vrijwilliger die net wilde wegfietsen mij de weg “Welke afstand loopt u meneer?” – “Eh.. de hele maar ik ben een beetje laat begonnen”. – “Gaat u verderop maar naar links het bos in, dan komt het goed”. Ik zag een hardloper een stuk voor mij lopen en ging wat sneller om bij hem te komen. Paul, met startnummer 3, was om 10:10u gestart en hij vroeg of ik het goed vond om een stuk samen te lopen. Ja, hoor, prima. Ons tempo lag zo rond de 5:45 – 5:30 en dat was snel genoeg voor mij, zo over 90% onverhard lopen door het bos.

Na zo’n 6,5KM, we liepen nog steeds samen en nog geen enkele marathonloper in zicht, kwamen we op een voor Paul bekend stuk. Hij heeft de marathon hier al vier keer gelopen en zei: “gaan we wel goed? Moet we hier niet naar rechts?” maar de borden wezen naar links aan, heel apart. Over de snelweg heen en dan een scherpe bocht naar rechts. Hee, dit stuk ken ik ook. Dit is toch bijna het einde van het parcours? Even vragen: “Goedemorgen, lopen wij nog wel goed?” – De man antwoordde “Jazeker, als je hier doorloopt dan ben je na iets meer dan 3KM bij de finish” HUH? Dat wat voor ons het teken om om te draaien en terug te lopen naar de kruising met de borden. Daar aangekomen bevestigde een andere man dat hij heel veel lopers verderop het fietspad had gezien. Paul en ik liepen verder maar nog geen gele bordjes in zicht… lopen we nu wel goed. Ik was bijna in staat zelf maar een route te verzinnen om die 42,5KM vol te maken vandaag maar gelukkig… pfff.. ik zie weer een ’tis voor niks bordje!

Na de drankpost zagen we de eerste, of liever gezegd, de laatste marathonlopers. Gelukkig, we zaten goed. We haalden twee mannen in en ik maakte nog een kleine stop naast een boom. Die kou slaat op je blaas. Paul liep door maar samen lopen was wel leuk dus ik haalde hem weer bij en zo liepen we verder door het mooie winterlandschap. Alleen jammer dat het beloofde zonnetje om 12:00uur zich niet liet zien. Langzaam haalde we steeds meer lopers in en hier en daar schoot ik wat foto’s, zoals hier van Shiela (die haar 1e marathon liep) samen met haar twee hazen.
De drankposten waren goed verzorgd, behalve water was er ook koffie en thee en hele ladingen Snelle Jelle’s. Bij de post van 22KM nam ik zo’n kruidkoek mee en nam afscheid van Paul die wat rustiger ging lopen. Ik hobbelde door richting de post van 31KM waarna een lastig stuk kwam: omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, omhoog, omlaag… afijn, het lijkt mij duidelijk toch? Mijn tempo liep terug en ik begon mij af te vragen waarom ik een marathon liep zonder voorbereiding. Echt soepel ging het niet meer maar ach, ik hobbelde lekker maar toen, ik wilde net een loper inhalen op een smal pad, een misstap! “fuckkuckkc fuckkk” Mijn rechterenkel sloeg dubbel en echt fijn voelde het niet. De loper voor mij keek verschikt achterom. Nu maar rustig doorlopen, niet te gek doen.
Ik belde mijn lief dat ik zo tussen 14:20 en 14:30 uur binnen zou komen als ik dit tempo aan zou houden op weg naar de laatste kilometers. Hee, dit stuk ken ik ook, zo langs de snelweg naar het viaduct en ja, hier is weer die kruising van 6,5KM maar nu moest ik wel naar links. Nu nog het laatste stuk door het bos met de zandbak, het venijn van tis voor niks zit ‘m in de staart, ofwel op 41KM. Eenmaal daar doorheen kom je, heel duf, aan de achterkant van een flat uit. Ik belde Merit om te zeggen dat ik nog 1000 meter moest lopen. “Ik ben een beetje boel moe, beentjes voelen niet lekker meer en ik heb honger, trek in soep!” Ze moedigde mij nog aan en zo liep ik weer richting het wijkcentrum en de sporthal. Nog een begroeting vlak voor de finish en daarna met een dikke glimlach over de finish gevolgd door een omhelzing en kussen van mijn lief.
Snel door naar de warme douches waar ik nog even met RunningHans sprak. Marathon 35 zit erop, niets vergeleken met bijna 90 marathon van deze sympathieke Barendrechter.
Daarna door naar het wijkcentrum waar Merit nog een fleecedeken won in de tombola, ik een stapel Snelle Jelle’s maar eh.. “ze zijn al op meneer” nou ja, geeft niet hoor!
Een broodje kroket en een kop erwtensoep, dat ging er goed in!
Mijn 35e marathon is een bijzondere geworden. 43,99KM met een eindtijd, volgens de boeken, van 4:35:45, zelf heb ik 4:28:12, daar haal ik even 5minuten van af die tussen de 1e en de 2e keer over de startlijn zaten en dan wordt het 4:23:12 op de marathonafstand maar deze gaat gewoon mijn gelopen wedstrijdenlijst in als ultraloop! En dat was allemaal helemaal voor niks! 🙂

>