RunningRonald.nl

Op zaterdag 15 juni 2024 was het dan zo ver, een marathon die al lange tijd op mijn wish-list stond. De Slachtemarathon is een bijzondere marathon. Slechts eens in de 4 jaar wordt deze hardloop- en wandelmarathon georganiseerd. De marathon is geen rondje maar gaat van A naar B, of liever gezegd, deze editie, van Oosterbierum naar Raerd:

Deelnemers aan de Slachtemarathon – Foto: Franeker Actueel

De Slachtemarathon is wandelen en hardlopen over historie. Van de zeedijk bij Oosterbierum tot in het hart van Friesland in Raerd, meet de oude Slachtedyk de afstand van een marathon: ruim 42 kilometer. In juli 2000 werd in het kader van Simmer 2000 voor het eerst een marathon over de oude dijk gehouden. Daarna was een traditie geboren.

De Slachtemarathon biedt een mooie en afwisselende route dwars door het Friese terpenlandschap. Dorpen langs de route verrassen je onderweg met beeldende kunst, theater, dans en muziek. Daarnaast is het genieten van het prachtige landschap. Net als de Elfstedentocht is de Slachtemarathon een geweldige traditie. (bron: www.slachtemarathon.frl)

Wat een mooie natuurcamping!

Omdat de start van de hardloopmarathon bijna gelijk is met de 42 KM wandelmarathon klinkt het startsignaal al om 06:30 ‘s ochtends…mmm.. dat vereist wat extra planning. Op vrijdagmiddag had ik de camper klaar gemaakt en vertrok ik om 19:00 uur richting Friesland, naar Jirnsum op precies te zijn. Ik had een mooie, kleine en vooral groene natuurcamping gevonden, slechts 3 KM van de finish in Raerd.

Op de camping, In de Boogaard, waren nog meer hardlopers maar ook andere campinggasten die van de Friese natuur aan het genieten waren. Even een praatje hier en daar en daarna vertrok ik op mijn fiets naar Raerd om te zien hoe de finish van morgen eruit ziet.

De finishstraat (Buorren) in Raerd met de Laurentiuskerk op de achtergrond

Een behoorlijk groep dorpbewoners (totaal wonen in Raerd zo’n 600 mensen) was nog bezig met de laatste voorbereidingen bij het dorps/kerkplein en ook bij de feesttent aan de rand van het dorp. Het weer was nu nog lekker zonnig maar morgen werd er wel behoorlijk veel regen verwacht. Niet erg, geef mij maar regen ipv 30 graden bij een marathon 🙂 Om 22:00 ging ik terug naar de camping, tanden poetsen en naar bed want hé, om 04:00 uur zou de wekker gaan.

De bussen staan klaar voor alle lopers

De volgende ochtend thee zetten en bruine bollen smeren in de camper. Hardloopkleren aan en om 04:30 op de fiets richting Raerd. Hier stonden al 3 van de in totaal 60 bussen klaar die de lopers vanaf 3 verschillende ophaalpunten richting de start in Oosterbierum brachten. Ik zal voorin de bus naast een inwoner van Raerd die veel wetenswaardigheden vertelde over deze marathon en ondertussen ook nog de buschauffeur (uit Emmen) de juiste kant op wees.

Pas op voor de schapen op de dijk

Via kleine wegen inclusief schapen kwamen we aan bij een boerenloods in Oosterbierum. Hier kon je je tas kwijt en wandelde je over de Slachtedijk richting de start. Ondertussen veel bekenden gezien/gesproken zoals RubenRent, Gabriella uit ‘mijn’ dorp, Marten uit Zwolle en Susan, die ik ook sprak tijdens de Ronde Venen marathon in november 2023.

Het begin (of het einde) van de Slachtedyk

Even na half 7 gaan we op pad, naar het zuiden richting Franeker. De voorspelde regen laat zich zien en regelmatig krijgen we flinke buien over ons heen. Inmiddels heb ik ook in de gaten dat deze ervaren marathonloper toch ook beginnersfouten kan maken: ik heb echt te veel gedronken. Behalve die grote mok thee in de camper heb ik in de bus een halve liter water weggetankt en bij de start een flesje AA drink.

Wandelend, over de dyk richting de start

Zoveel drink ik nooit voor een lange duurloop en dit zal uiteindelijk resulteren in 5 plaspauzes in deze marathon, de eerste op 5KM. Vlak daarvoor gaan we de Slachtetille over, een voetgangersbrug over de A31, speciaal gebouwd voor de Slachtemaraton.

De A31 over via de Slachtetille

Het parcours gaat verder: hoofdzakelijk smalle boerenweggetjes met hier en daar een brug en ook nog een spoorwegovergang. Net na het 8KM, aan de rand van Franeker gaan we een kanaal over (Van Harinxmakanaal) en kan ik nog net de spoorwegovergang meepakken. De rest achter mij moet wachten op de passerende trein. Mooi moment voor, alweer, een plasstop. Niet veel later zie ik bekende hardloopster. Ik roep haar: “Tamara!” en ze kijkt op. “Weer iemand die mijn naam heeft gezien op mijn startnummer” moet ze gedacht hebben, tot ze mij herkend 🙂 – even een dikke knuffel en weer door!

Bij 12KM lopen we een klein, mooi dorpje binnen, Achlum genaamd, waarvan ik mij heb laten vertellen dat dat het Venetië van Friesland genoemd wordt. Dat klopt ook wel want we lopen langs leuke kleine straatjes gescheiden door water met loopbruggen er overheen. Het deed mij ook aan Giethoorn denken, of is dat dan juist weer vloeken in de (Friese) kerk?

Aanhaken bij de rest na de zoveelste stop

Op 14KM lopen op een smalle weg, De Wiske genaamd (enige connectie met De Suske heb ik niet kunnen vinden) en hier gaan we letterlijk van het pad af. De Slachte gaat nu zo’n 3KM onverhard verder en dat heb ik geweten. Mijn zo goed als profielloze Nimbusjes zijn niet de ideaalste schoenen voor weilandpaden, die, door alle regen, zijn veranderd in flinke blubberpaden. Ik ga niet één, maar twee keer onderuit. Vol op mijn kont waarbij ik de twee keer mijzelf opvang met mijn handen. Bij de volgende waterpost heb ik maar even gevraagd of ik mijn handen daar kon schoonmaken. Een klein wondje aan mijn hand en een blubbershirt is wat ik aan de vallen hebben overgehouden. Onderweg kreeg ik dan ook regelmatig de vraag of ik aan een mudrace had meegedaan 🙂

Blubber RR onderweg – Foto: Lieuwe Bosch

De route gaat verder langs plaatsen zoals Tolsum, Tritzum, Barmsum en Zwarte Beien. Inmiddels zitten we op het halve marathon punt, vlakbij de plaats Wommels. Hier begint het heel hard te regenen en te waaien, afzien voor het publiek maar ik vind het heerlijk. De temperatuur is goed, de regen doet mij niet zo veel.

Mooi lopen door het Friese landschap – Foto: Djurre van der Schaaf

Mijn sub 4 tempo kan ik goed vasthouden, de kilometertijden liggen zo rond de 5:20/5:25 min. Op zo’n 34KM, bij Greate Wierrum (wie kent het niet) ik zie een dame vlak voor mij, na een praatje met een andere hardloper, gaat versneller. Ze heeft een lekker tempo en ik besluit haar te volgen. Zo gaan de kilometers opeens tussen de 5:05 en 5:15 min.

Wietse gespot! – Foto: Wietske (Leaffamke) de Jong

Anja, zo lees ik later op haar startnummer, loopt lekker door en we halen de nodige lopers in. We komen weer in de buurt van de finish in Raerd. Een hardloopster die ik via Facebook/Instagram heb leren kennen, Wietske (Leaffamke) de Jong, zou zo rond het 40KM punt staan. En zoals beloofd, daar stond ze. Met een flinke lens op haar camera schiet ze van iedereen foto’s, zo’n 4000 in totaal!

Anja valt wat terug en ik ga haar voorbij. Op naar de laatste 2 kilometers. We gaan het dorp in en hier, waar ik gisteren nog fietste, komt de finishstraat in zicht. Tevreden ga ik over de finishstreep en stop mijn Garmin op 3:50:12.

Mooie eindtijd gezien ik het halve marathon punt nog doorkwam op 2:00:45 – een nette negatieve spilt zonder heel veel moeite. Ik ben blij met mijn eindtijd en neem de beloning in ontvangst. Een houten blokje met daarop het pacours en de datum in het Fries. Nou ja, het is weer eens wat anders dan een medaille, handdoek, of zonnebloem.

Weer een marathon, en een blokje, op zak!

Ik wandel terug naar mijn fiets die bij de feesttent in het dorp staat maar eerst op zoek naar mijn rugzak. Alle kratjes staan op de grond verdeeld over zo’n 200 meter door de hoofdstraat maar mijn rugzak heb ik snel gevonden, toch wel handig zo’n Apple Airtag.

Na wat droogs aangetrokken te hebben fiets ik terug naar camping en kan mij daar in de douches even lekker opfrissen. Ik twijfel nog even om wat te gaan eten in Jirnsum maar aangezien ik in plaats van mijn gesmeerde bolletjes en zakje krentenbollen had meegenomen vanuit de camper besloot ik onderweg naar huis maar mijn bollen met kaas op te eten. 

De Slachtemarathon: die kan ik inmiddels ook van mijn lijstje strepen, alhoewel, misschien toch nog een keertje lopen maar dan de andere kant op, van Raerd naar Oosterbierum? Wie weet… voor nu: marathon nr 68 is in the pocket! Next up: Kustmarathon 2024.

Fryslân, tank foar dizze prachtige draafwedstriid – Foto: Wietske (Leaffamke) de Jong