RunningRonald.nl

De marathon van Zeeuws Vlaanderen. Een mooie en bijzondere marathon van Hulst naar Terneuzen waarbij ik als pacer (tempo aangever) mee zou gaan lopen… hoe het allemaal begon:
Vrijdagavond kocht ik snel nog even een ballon in Alphen (want wat is een pacer zonder ballon?) en vertrok richting Terneuzen. Op avontuur want ik was nog nooit in Zeeuws Vlaanderen geweest dus de Westerscheldetunnel rijden was al een belevenis op zich. In het café-hotel het Bolle Schaep ontmoette ik Frank en Marjolein en met z’n drietjes even bijkletsen en een drankje genomen aan de bar waar we konden genieten van ‘muzieke hoogstandjes’ zoals “Papa was a poor man” van Jack Jersey.. wie kent ‘m niet.. the love boat theme, the Ramblers, Pussycat… en zo kan ik nog wel even door gaan.. 23:00 uur naar bed en dan slapen lukte niet echt met alle muziek die gespeeld werd in de diverse cafe’tjes in deze havenstad maar uiteindelijk viel ik in slaap met Kedeng-Kendeng 🙂

De volgende ochtend, ontbijt om 08:00 aan de bar.. verder prima verzorgd en zo kon ik een lekker bodempje leggen voor mijn ‘gelegenheids-pacer-opdracht’. Deze marathon kent geen pacers maar toen ik op mijn blog aankondigde dat ik 4 uur zou gaan lopen, wie dat wilde kon zich bij mij aansluiten. Dit promootte de organisatie gelijk in de media en zo kende de Marathon van Zeeuws Vlaanderen zijn eerste pacer. Met Frank en Marjolein richting de sporthal in Terneuzen waar een bus ons naar Hulst bracht. In deze mooie vestingsstad zouden we met ruim 400 lopers om 11:00 uur van start gaan aan de marathon. Nog even snel een laatste plas en 3 minuten voor de start dook in startvak in. Ballon in de lucht en gaan!

Direct hield ik het geplande tempo van 5:39min/km aan en er sloot een groepje van ongeveer 20 lopers bij mij aan waaronder Evert uit Terneuzen die zijn eerste marathon zou lopen en mij een week van te voren had gevraagd of hij mee mocht lopen met mij.. ja tuurlijk. In het groepje veel Zeeuwen en Belgen waar ik helaas niet meer alle namen van heb onthouden maar we liepen lekker door. Eerst over de vestingsmuren van Hulst en daarna volgende de eerste stukken door het gras. Deze marathon gaat over asfalt, schelpen en zandpaden maar ook bos, kiezelstenen en grasvelden… niet zo maar een hele snelle en gemakkelijke 42,195KM dus…

Bij de doorkomst om de 5KM keek ik naar mijn tussentijd en kwam er achter dan ik een minuut boven schema liep… ik kreeg het Spaans benauwd… mijn Garmin gaf een gemiddeld tempo van 5:37min/km aan .. sneller dan gepland dus.. hoe kan dit dan? Gelukkig merkte de lopers in mijn groep ook al op dat het 5KM bord niet goed stond.. oefff.. gelukkig maar. De groep bleef lekker bij elkaar, we waren immers nu nog allemaal fris. Ook na het eerste stuk bos in Clinge (op 7KM) en de Steense bossen kwam iedereen goed mee. Op naar het dorpje Heikant waar je klein lusje moesten maken (op 15KM). Hier gingen we ook een heel klein stukje door België, tot groot genoegen van de Belgen om mij heen. Nu richting het gehucht Koewacht waar de schelpen, zand en grindpaden zich aandiende. Wel een mooie route langs oude Spaanse Forten… maar ook met veel (tegen)wind. Het halve marathonpunt op de Fortdijk kwamen we precies in 2:00:00 uur door. Prima op schema… maar de echte zware stukken zouden nog komen. Een klein gedeelte van de groep maakte zich nu los. Zij hadden zich mooi een halve marathon ingehouden en gingen nu versnellen. Met een groepje van een man of 12 gingen we verder.

Op 25KM, in de plaats Axel stonden Günter en Fabiola. Echt leuk! Ze hadden mini Marsjes en water voor mij klaar staan en Günter liep een stukje mee.. stoppen ging niet want tja.. ik liep op een strak schema 🙂 Een kilometer later kwam er echt een moeilijk stuk. De weg af en door een grasveld langs golfbaan “De Woeste Kop” … nou een woeste kop kreeg je er wel van.. een zeer soppig grasveld. Dit was heel pittig. Ik had niet zo veel marge meer dus ook op dit stuk hield ik 5:39 aan en dat was voor de meeste te zwaar. Vlak voor het 30KM punt stonden Jaqueline, beter bekend als Curly en Mr. Curly ons nog even aan te moedigen (thanks!) en daarna volgende een klimmetje in een stuk bos. Toen werd het helemaal zwaar. Dit is duidelijk is heel anders dan een wegmarathon…. en nu nog de laatste opstakel: “Het Eiland van Meijer” (het heeft wat gekost maar dan krijg je als pacer ook je eigen eiland hihihi) getypeerd als het zwaarste stuk van deze marathon. Een stuk natuurgebied in Spui, een dorpje vlak voor Terneuzen. Op 33KM gingen we weer een stuk grasland in voor ongeveer 2,5KM. Een soort grasakker met een smalle karrensporen. Eigenlijk te smal om in te lopen maar in het gras liep het ook niet echt lekker. Duidelijk geen fijn stuk dus… ook niet voor een Meijer. Sommige lopers die ik voorbijging zeiden “Da’s nu wel spijtig dat ik word ingehaald door de 4 uur ballon…

Het laatste stukje door Terneuzen. Evert, die de hele tijd bij mij liep kon het tempo niet meer volhouden en liet mij gaan (hij zou uiteindelijk 4:01:54 lopen, prima gedaan!) en steeds meer vielen er af.. Op 38KM was er nog maar één man naast mij. Ik keek naar zijn startnummer waar zijn naam op stond. “Kom op Bert! Ik wil tenminste één hardloper naar een tijd van 4 uur brengen”.. Hij keek mij aan en zei alleen “Patrick…” Met wat moeite vertelde hij dat hij het nummer had overgenomen en dat hij Patrick heette. Nou Patrick, dit wordt mijn missie. Jou naar minimaal 3:59:59 te krijgen.. maar Patrick had het moeilijk.. in kilometer 40 en 41 zakte het tempo in en raakte we 20 seconden marge kwijt… wat te doen… bij Patrick blijven en dan geen tijd meer onder de 4 uur halen of al mijn trukjes uit de kast halen en hem proberen mee te slepen. “Kom achter mij, dan loop je uit de wind, blijf volhouden, haak aan, je gaat het halen!!” en zo praatte ik op Patrick in. Op 41KM liepen we op de dijk van Terneuzen, dik tegen de wind in… “Zie je die boog daar Patrick, daar is het nog 1KM naar de finish. Het zou mooi zijn als je de boog op 3:54:00 halen.. dan hebben we nog 6 minuten” … Het werd 3:54:20… “Kom op Patrick, we hebben nu nog 5:40, het tempo wat we de hele tijd hebben gelopen. Nu kun je niet meer opgeven!” … met mijn inmiddels bijna leeggelopen ballontje met “4:00” erop liep ik met mijn laatste volger door Terneuzen. Mensen langs de kant riepen: “Gaat het nog lukken? 4 uur? … ik riep terug: “nou net aan denk ik”… we kwam het centrum binnen en Patrick leefde helemaal op.. hij ging versnellen en 100 meter voor de finish riep ik: “en nu alles eruit Patrick, alles wat je nog hebt” en met een eindsprint ging hij naar de eindstreep: 3:59:48 MISSIE GESLAAGD!

De finishvideo – doorscrollen naar 5:07

Helemaal joepie bedankte Patrick mij wel 5 keer! Dit was een zware marathon… als je hier rond je 4 uur kunt lopen doe je er op de weg minimaal 10 minuten sneller over! Nog even nakletsen bij de finish met Frank en Marjolein die allang binnen waren. Mar liet trots haar beker voor de 3e plek in haar categorie zien, goed gedaan door deze kleine grote kanjer! Daarna nog wat lopers gesproken uit de ‘4 uur groep’ die erg blij waren met het tempowerk.. en dat maakt het pacen zo leuk. In een interview met de organisatie kreeg ik de vraag of ik nog volgend jaar weer terug zou komen… voor het antwoord kun je dit fragment beluisteren op 06:40 minuten 🙂

Na het opfrissen in de sporthal was het tijd voor de terugreis maar ja… nu ik langs Goes reed moest ik wel even stoppen bij Paola. Dat is niet alleen heel erg gezellig maar in Restaurant Margarita wat zij en haar man Raymond runnen kun je ook heerlijk eten… en ik had zo’n honger.. alsof ik een marathon had gelopen 🙂 … De tapas smaakte heerlijk en het gezelschap was meer dan prima! Een aanrader dus! Al met al een supergeslaagde dag in het mooie Zeeland voor mijn 23e marathon!

Mooie sfeerbeelden vastgeledgd door de videoclub van Zeeuws Vlaanderen

>