RunningRonald.nl

2025 is niet goed begonnen voor mij, nou ja, voor de hele familie Meijer-Palm niet. Onze moeder, Jeannette, inmiddels op de respectabele leeftijd van 93 vond het leven wel goed zo. Ze was niet ziek maar wel dementerend. Gelukkig was ze nog redelijk helder en was ze altijd wel in voor gezellige dingen in het verzorgingstehuis in Bodegraven.

maar.. begin januari was het alsof er een knop was omgezet. Ze wilde niet meer. Ze wilde naar papa Piet, die tien jaar geleden is overleden en ook haar lieve vriendin Maudy die twee jaar geleden overleden is. Mama stopte met eten en later ook met drinken. Ze nam ze, tot op het einde van haar leven de regie in eigen handen en op 28 januari heeft ze rustig, in bijzijn van mijn zus en ik, deze aarde verlaten. Haar laatste woorden waren “Het is goed zo”…

Voor, maar ook na haar overlijden zat ik volledig in een regelmodus om een mooi afscheid, samen met mijn broers en zus, voor onze moeder te regelen maar ik had tussen haar overlijden en de uitvaart op 4 februari nog een marathon gepland staan, wat moest ik nou doen?

Frank en RR weer ouderwets samen op pad

Na overleg met mijn lief en mijn zus besloot ik ‘m toch maar te gaan lopen, speciaal voor mama – geen idee hoe hoe ik de marathon zou gaan lopen, echt getraind er voor had ik niet. De kosmos doet blijkbaar onverklaarbare dingen want op de avond van mijn moeder’s overlijden krijg ik een app’je van vriend en ex-haas Frank: “Ga jij zaterdag naar Apeldoorn?” – waarop ik om 23:50 uur reageer: “Ja, ik ga, ga jij ook? Zo ja, dan mss samen rijden? want ik heb wel behoefte aan een vriend denk ik”

Een dag later spreek ik Frank en leg het het hele verhaal uit. Ik ben blij dat ik met hem kan meerijden en in de auto richting Apeldoorn kunnen we bijpraten wat er allemaal gebeurd is bij mij maar ook bij hem.

De Midwintermarathon in Apeldoorn, wat daar gaat het hier om, kende vroeger ook de marathonafstand maar deze is na 2014 gestopt omdat het te druk werd met al die lopers in de natuur. Het parcours gaat namelijk grotendeels over de Veluwe. Nu, met het 50 jarig jubileum van de Midwinter marathon, werd nog 1 x de marathon afstand gehouden en zo begaven wij ons, met nog 498 andere gelukkigen, richting de start van de 42.2KM.

Ik ben wat in mijzelf gekeerd, net als bij de marathon van Etten-Leur, die ik liep, twee weken na het overlijden van mijn schoonzus Sanna, waren mijn gedachten elders. Ik word gespot door Kitty, één van de old-school hardlopende bloggers waar ik ook toe behoor. Ze condoleert mij en ik krijg een knuffel van haar – dat hakt erin en de tranen komen weer los. Bij de start spreek ik Messica. Deze hardlopende Apeldoornse ken ik eigenlijk alleen van Facebook maar ze volgt mij blog al heel lang. Leuk om haar nu even in real life te ontmoeten. Ze wist het verdrietige nieuws nog niet en ook van haar krijg ik een knuffel. Met deze emotionele lading staan we te luisteren naar het verhaal van de race-director die vertelt wat we allemaal gaan zien onderweg.

Vlak voor de start van de marathon

Behalve dat we een mooi bosrijk parcours voorgeschoteld krijgen zal er ook een zwaar stuk van 900 meter mul zand in zitten maar dat wordt dan weer goed gemaakt met een rondje door de Apenheul en, wat ik niet wist, een bezoekje aan Radio Kootwijk. Opnieuw krijg ik weer een brok in mijn keel want Radio Kootwijk en het geboorteland van mama, Nederlands-Indië hebben een heel mooie link met elkaar, daarover straks meer.

Frank is een beetje naar voren geschoven het startvak. We hebben afgesproken onze eigen race te lopen. Frank wil zo rond de 3:30 eindigen en ik ben allang blij als ik, gezien mijn minimale voorbereiding en de zwaarte van het parcours, ergens tussen de 4:00 en 4:15 uur kan finishen.

Vlak voor de start kijk ik even omhoog zeg dat ik deze marathon voor mama loop. Ik bedank haar gelijk voor het mooie weer. Het is heel zonnig en zo’n graad of 2, dit is echt mijn ideale loopweer! Korte broek, thermoshirt met lange mouwen en een korte mouwshirt erover heen.

Heerlijk koud en zonnig loopweer

10:30 uur is de start en daar gaan we. We verlaten de baan van atletiekvereniging AV’34 en gaan vrijwel gelijk het bos in.  Smalle paden en hier en daar beetje opletten want het kan nog steeds glad zijn door natte, niet bevroren blubber. Na zo’n 3KM gaan we de Apenheul in. Helaas geen apen gezien maar wel leuk om hier even doorheen te lopen. Daarna terug het bos in met soms smalle plaatjes van maar één loper breed. Ondanks het pittige terrein kan ik het tempo van tussen de 5:10 en 5:20 min/km goed aanhouden, alsof mama mij regelmatig een duwtje in de rug geeft.

Op zo’n 16KM lopen we via een tunneltje onder de A1 door en gaan door het bos naar de plaatsen Boveneinde en Kootwijk. Op 20KM zijn we het dorpje Kootwijk door en begint het zwaarste stuk van deze marathon, die ongeveer 900 meter door ruw, mul zand, want dan ook toepasselijk Kootwijkerzand heet. Het tempo zakt hier, begrijpelijk een beetje terug maar daarna is het weer lekker lopen over de onverharde maar ook veel fietspaden over de veluwe.

Het mulle zand van Kootwijkerzand

Uitkijkend over de wijde vlaktes zie ik opeens aan mijn linkerhand de kathedraal van de veluwe liggen, hoe ook wel Radio Kootwijk wordt genoemd hier, een mooi gebouw uit 1923 in art-deco stijl. We maken een soort bocht om Radio Kootwijk heen om daarna via een soort oprijlaan er naar toe te lopen. Op het 25KM punt van de marathon komen we aan bij het zendstation, hier wordt het mij te machtig en ik barst in snikken uit.

Bij de vijver voor het gebouw sta ik stil, hoe bijzonder is dit plekje in deze marathon. Een dame ziet mij huilen en vraagt of het gaat. Ik vertel haar dat mijn moeder 3 dagen geleden is overleden en dat ze uit Indonesië komt en dat dit, hét radio-verbindingspunt was tussen Nederland en Nederlands Indië. Ik vraag aan haar of ze het nummer “Hallo Bandoeng” kent waarop ze bevestigend knikt. Snikkend zeg ik: “Nou, dit hier is Hallo Bandoeng”. De dame wenst mij sterkte waarna ik weer mijn hardlooptempo oppak.

Radio Kootwijk – Wat een mooie link met mama’s geboorteland

Ook nu weer gaat het lopen heel gemakkelijk, geen last van mannen met hamers als we op 34KM weer een stuk over het parcours lopen waar we ook begonnen zijn. Iemand roept langs de kant: “het gaat nu alleen nog maar naar beneden”. Nou dat klopt grotendeels wel. We komen weer aan de rand van Apeldoorn en gaan nog een stuk door het bos. Veel lopers ga ik voorbij en heb al in de gaten dat een tijd onder de 4 uur geen probleem zou moeten zijn. Best bijzonder op dit pittige parcours en dan heb ik ook nog hier en daar stil gestaan bij de drankposten en bij Radio Kootwijk natuurlijk.

Bij de start namen de ‘achteruitgang’ van AV’34 en nu komen we binnen bij de hoofdingang. De laatste kilometer is bereikt en ik zet nog een een sprintje in. Ik zie de finishboog en maak een hartje met mijn handen terwijl ik omhoog kijk. “Deze is voor jou mama!” en op 3:57:32 kom ik over de finish. Marathon nr. 71 is volbracht.

Een vrijwilliger hangt mij de speciale 50e editie medaille om en bij hem doe ik mijn verhaal over mijn moeder. De race-director die bij de start het praatje hield ziet mij staan en komt naar mij toe. Ook aan hem vertel ik hem dat ik de marathon heb gelopen voor mijn Indo-moeder. “En dan kom je ook nog langs Radio Kootwijk” zegt hij. Samen staan we te snikken. Wat een bijzondere marathon was dit!

Deze marathon is voor jou mama

Ik loop even uit over de baan en zie Frank aankomen lopen. Hij heeft net gedoucht na het volbrengen van de marathon op een mooie 3:32 uur. Ik vertel Frank hoe de marathon is gegaan en krijg een dikke knuffel van hem. We sluiten de dag bij AV’34 af met een drankje en een erwtensoep die bij de marathon zijn inbegrepen, hoe mooi!

Deze ging na mijn speech op de kist van mama

Vier dagen later, op dinsdag 4 februari was de uitvaart van mama. In mijn speech voor mama vertelde ik over haar leven, een levensloop van Nederlands Indië tot aan het verzorgingshuis in Bodegraven. Bijzonder genoeg stond het nummer “Hallo Bandoeng” al gepland om af te spelen na mijn speech. Graag zou ik nog even het laatste stukje van mijn woorden voor mama met jullie willen delen:

…zoals je zelf al meerdere keren aan gaf: “Samen met Piet en de kinderen heb ik een prachtig leven geleefd, vol liefde en mooie herinneringen. Het is goed zo”

En weet mama? Zaterdag liep ik de marathon van Apeldoorn voor jou. Het was heel mooi zonnig weer en het parcours ging, en dat wist ik niet, langs Radio Kootwijk. Dat was in de vorige eeuw het zendstation tussen Nederland en Bandoeng in Nederlands Indië.  Bij radio Kootwijk heb ik even staan huilen:  hoe mooi heb jij dat geregeld dat uitgerekend Radio Kootwijk in jouw marathon zat.

De medaille van zaterdag is voor jou mama, ga maar lekker met papa, je broers, zussen en vriendinnen een feestje maken daarboven, het is inderdaad goed zo.

Dag lieve mama