RunningRonald.nl

Allereerst: dank voor al jullie leuke, lieve en opbeurende telefoontjes, SMS’jes, emailtjes, tweets, handdrukken en knuffels!!

De Marathon van Apeldoorn is niet geworden wat ik er van gehoopt had. Het parcours was inderdaad zwaarder dan ik had verwacht en ondanks het goede haaswerk van Tim en Henk en het laatste stuk op sleeptouw genomen door Christiaan, een snelle runner van Atletics Nijverdal, kon ik tot 37KM een tijd van onder de 3 uur volhouden. Daarna ging het bekende “lampje” uit…

Heb er alles aan gedaan maar toch vergist in de zwaarte van dit parcours en kwam binnen op een tijd van 3:05:10, een tijd waar ik, alles overwegend, tevreden mee ben. 9e in mijn categorie en een PR op de 30KM, 2:05:52

Update: 22 februari: Het verslag

Zondag: 06:45 uur opgestaan en de laatste boterhammen met appelstroop en honing naar binnengewerkt. De gedachten dat dit voorlopig voor de laatste keer zou zijn dat ik deze zoete zooi ga eten maakte mij alweer een beetje blij. De zenuwen beginnen nu toch wel te komen. Een sub 3 uur in Apeldoorn… zoveel mensen die er van overtuigd zijn dat het gaat lukken… ja, ik weet het, de prijsvraag heeft er natuurlijk aan meegewerkt. De spanning is wel groter dan normaal… Op naar De Meern om samen met John en Ans, Leonie en Jeffrey (loopmaatje van John) mee te rijden naar Apeldoorn. Achterin tussen Ans en Leonie in krijg ik regelmatig te horen dat ik erg stil ben, niet de RR die ze gewend zijn. Ik beloofde dat op de terugweg goed te maken, wel of geen goede tijd.

Petra, inmiddels al gearriveerd in Apeldoorn loodste ons naar een mooie parkeerplek vlak bij het theater. Daar was het een weerzien met de vele bloggers. Snel nog even twee flesjes in de kratjes van 20 en 30KM gezet en daarna op zoek naar de VIP ruimte die de organisatie zo mooi voor de bloggers had geregeld (Frank Stol, erg bedankt!). Een mooie hoek op de 1e etage waar we met z’n allen even konden bijkletsen, omkleden en nog even wat drinken.

Henk Lodders, de haas die zich spontaan had aangemeld via mijn blog kwam als eerste naar mij toe en niet veel later volgde Tim van der Veer, de haas tot 27KM. Ook de snelle Ines was inmiddels in de VIP ruimte en met z’n viertjes namen we even de planning door. 4:11min/km zou het tempo gaan worden.

De VIP ruimte liep inmiddels vol met bloggers (heel veel, noem even geen namen, bang dat ik wat mensen ga vergeten). Sommige gespannen, zoals Leo, anderen heel relaxt, zoals Kees de Loper. Nog even snel bijkletsen met bijna iedereen, Ingrid feliciteren met haar verjaardag (en niet over konijntjes beginnen). Daarna kwam Harm op mij af, volgens mij de snelste runner in de bloggerswereld. Hij zou vandaag weer met topper Luc Krotwaar meelopen. Harm nam mij even mij naar het ‘toppershoekje’ in de VIP ruimte. Even Luc gedag zeggen en van hem kreeg ik twee stickertjes om in het voorste startvak in de gaan. Thanks Luc en Harm!

Bijna 11:30 uur. Op naar de startvakken. Christiaan, een snelle runner van Atletics Nijverdal sloot zich bij ons aan. Ook hij wilde graag onder de 3 uur lopen. Inmiddels stonden we klaar voor de start. Tim, Henk, Ines, Christiaan en ik. Ines gaf al aan dat ze met een eindtijd van 3:10 ook al zeer tevreden zou zijn en misschien niet bij ons zou blijven. Nog twee minuten. Iedereen naar de startmat. Geeft wel een heel mooi gevoel als je direct achter toppers als Luc en Harm vooraan staat. Blijkbaar stond Prins Pieter Christiaan naast Harm. Het is dat Harm er over schreef op zijn blog, ik had de snelle Prins niet gezien.

Het duurde even maar toen, KNAL, en weg waren we. Voor de 37e Midwintermarathon in Apeldoorn. Een pittig parcours met vele klimmetjes (en afdalingen). Tim en Henk op kop en Christiaan en ik er achteraan. Tim is een hele goede constante loper. Denk aan het postuur van Dolf Jansen en bijna zijn snelheid en je weet wat voor soort loper Tim is. Een te lang praatje met Christiaan werd door Tim ‘verboden’. Energie sparen. Hij had gelijk. Zwijgend liepen we langs de mooie plekjes van Apeldoorn en Hoog Soeren, net zoals in de parcoursverkenning van 31 januari. Door het dierenpark en langs de bossen waar geen wild, nee, Tim, zelfs geen blote vrouwen te zien waren.

Tim zette goed door en vroeg regelmatig of het goed ging. Ja, gaat goed… merkte wel dat het klimmen best pittig was en dat de afdalingen wel erg snel gingen. 3:30min/km vind ik wel een beetje hard in een marathon en probeerde dat iets rustiger te doen. De klim over de Amersfoorsteweg was heel pittig. Petra kwam opeens naast ons fietsen. Peet, wat had je een lekkere vieze rug op je MTB. “hou het tempo vast he!!” Ja, Peet, ik doe mijn best. Het halve marathonpunt kwamen we door in 1:29 laag en nog steeds ging het wel lekker. Mijn eerste gel had ik bij 15KM al genomen en de tweede bij 20KM. Deze koude, heuvelige marathon vraagt duidelijk wat van je energievoorraad. Opeens waren we Henk kwijt. Christiaan en ik keken druk om ons heen maar ons haas was weg. Later bleek dat het voor Henk ook zwaar was en te warm gekleed was. En zo gingen we met z’n drieën verder.

Tot 25KM ging alles eigenlijk vlekkeloos. Hier namen we afscheid van Tim die nog een beetje ging versnellen voor de laatste 2KM. Christiaan en ik liepen Apeldoorn door richting het punt waar de Asselronde naar links richting Centrum afboog en wij terug richting de bossen gingen. Christaan is een goede loper. Halve marathon in 1:20 maar een marathon in sub 3 was hem nog niet gelukt. Als iemand het zou gaan lukken zou Christaan het zeker weten zijn. Hij gaf aan nog wel iets harder te kunnen maar bleef bij mij met een tempo zo rond de 4:15. Nu ook weer een flinke klim en eigenlijk vond ik het niet leuk meer. Toch kon ik bij blijven maar voelde het klimmen echt wel in mijn kuiten. We haalden wat lopers in en dat geeft weer wat moed. Een sub 3 zou heel krap worden. Ons gemiddelde tempo was al opgelopen van 4:11 naar 4:13 en ik kreeg steeds meer moeite Christiaan bij te houden. Bij 35KM probeerde hij mij nog aan te sporen maar ik zei: “Ga maar Christaan, lopen!”… en dat deed hij. Man, hoe makkelijk liep hij. Heuvel af, terwijl ik er geen tempo meer in kreeg. Last van de klimmetjes. Zoals Ronnie al aangaf in zijn reactie. Ik ben geen sterkte loper, ben geen heuvels gewend. Was die MWM nou wel het parcours om een sub 3 te lopen??.. ik ging steeds meer twijfelen.

Op 35KM pakte ik mijn 4e en laatste gelletje. Nog niet eerder heb ik 4 gels gebruikt bij een marathon. Mijn maag voelde niet lekker en de kilometerrondjes gingen naar 4:30min/km. Op 37KM gaf mijn garmin 4:15min/km gemiddeld aan.. einde sub 3… het liefst zou ik nu willen stoppen en even ging ik wandelen. 200 meter of zo… maar ik kom hier niet om te wandelen!!! Verder hobbelen maar de rondjes bleven op 5:30min/km steken. Ik was druk aan het rekenen wat ik zou moeten lopen om mijn PR van Terschelling (3:03:24) te kunnen pakken en probeerde bij 40KM nog wat te versnellen… dat lukte ook niet meer. En dan die Loolaan, het laatste stuk naar de finish.. man wat duurde dat lang.. Ik zag Ans, Petra en Raymond langs de kant staan, schreeuwend naar mij, maar de klok stond al bijna op 3:05

Nog een klein sprintje maar 3:04:59 lukte niet meer… John en Monique stonden bij de finish en vingen mij letterlijk op (thanks kanjers). Een warme denken en een drankje van John, teleurgesteld uithijgen op een hek… tranen met moeite binnenhoudend. Damnnn… wat was deze marathon zwaar!!

Tim stond langs de kant, ook hij baalde dat het mij niet gelukt was. Bij de uitgang zag ik Ines. Ook zij had niet haar dag. Zij was, net als Monique, afgebogen bij het 27KM punt. Gedeelde smart, dat is dan ook weer fijn. Terug in de VIP ruimte vele lieve en bemoedigende woorden van de bloggers. Even bijpraten met Ines en daarna een rustig plekje op gezocht om het thuisfront op de hoogte te stellen en ook digitaal de thuisbijvende hardlopers op te hoogte te brengen.

De bloggers mochten gebruik maken een bijna ‘prive’ service in de Voorhuyzenschool. Lekker douchen en daar heb ik mijn kuiten laten masseren. Duidelijk weer wat afvalstoffen die weggekneed moesten worden. Toen ik terugkwam in de VIP ruimte waren de meeste bloggers al weer weg. Even mijn excuses naar iedereen dat ik niet zo gezellig was na afloop van de marathon. Heb maar weinig mensen gesproken. Gelukkig ging het nu weer. Je kunt beter met 3:05 binnenkomen dan op 3:00:10

In de auto van John hebben we toch een klein feestje gebouwd, zeker toen we hoorde dat Leonie tweede is geworden in haar categorie! TOPPER! Lekker gegeten bij het AC in Stroe waar ik een XXL Schnitzel er nog te klein uit vond zien.. HONGER!! De schnitzel is opgegaan maar oefff.. hij was wel heel groot.

De Midwintermarathon: een hele pittige marathon. Zeker niet te onderschatten en een wedstrijd waarvoor je zeker heuveltrainingen moet doen wil je daar een top tijd lopen. Een sub 3 in Apeldoorn is, en daar ben ik nu wel achter, een maatje te veel geweest. Toch kijk ik terug op een mooie maar hele zware marathon. De omgeving is schitterend en de verzorging, zeker met de VIP ruimte was super. Dank aan Henk en zeker ook aan Tim. Christiaan, dank voor je hulp van 25 tot 35km en jij onwijs gefeliciteerd met je 2:57:33, ik wist wel dat jij het zou gaan halen!

Data van deze marathon: 42,2KM, 3:05:10, 4:21min/kim, 13,8km/u. Zie ook de GarminData
Uitslage: 9e plek in Mannen 40, 38e plek overall Marathon. En een PR op de 30KM, 2:05:52
Zie ook dit finishfilmpje gemaakt door Raymond. In mijn Flickr-album vind je wat (geleende) foto’s van deze marathon.

Toen ik thuiskwam hing deze tekening van de kids aan het raam… al ik nog sip zou zijn, is dat met dan kunstwerkje wel gelijk over. Het heeft nu een mooi plekje op de RR redactie.

ps: de winnaar van de prijsvraag is dé Belgische marathonloper Koen. Met zijn voorspelling van 03:04:46 zat hij er slechts 24 seconden naast. Koen, van harte! Een prijsje komen we wel uit 🙂

>