Marathon Eindhoven 2011 – Nét niet gelukt

Marathon Eindhoven 2011… Eigenlijk zegt deze foto van Barbara Kerkhof genoeg:

De Marathon Eindhoven 2011 in één beeld – Foto: Barbara Kerkhof

Tja… en zo ben je weer terug van een een bijzonder weekend in Eindhoven. De plek waar een nieuwe tijd moest worden gelopen op de marathon. Een PR en dan ook nog onder de 3 uur…. het werd een memorabele marathon, daar op onze trouwdag in de lichtstad.

Vrijdagmiddag: Om 16:30 uur vertrokken Mrs. RR en ik richting Eindhoven. Een Executive Room in het Holiday Inn op de één na bovenste etage zou ons ‘huisje’ zijn voor de komende twee nachten. Nadat we alle spullen in de kamer hadden gelegd was het op naar het centrum en tijd voor pasta.. nou ja, voor mij dan. In Da Verdi aan de Dommelstraat vonden we nog een plekje. Terwijl we aten keek ik een beetje om mij heen. Ik ben vast en zeker niet de enige hardloper in de zaak hier. Een serveerster was vol bewondering dat ik 42,195KM ging hardlopen. Ze had net zelf 10KM gelopen en vond dat lang genoeg. Aan het einde van het gesprek vroeg ze: “en meneer, gaat u winnen zondag?” … mmm, ik heb haar maar een mooie tip gegeven. Terug naar het hotel vielen ons de bijzondere versieringen in de binnenstad op. Eindhoven was er duidelijk klaar voor, een sportief weekend. Mijn plannen om de laatste 4KM te verkennen had ik even uitgesteld naar zaterdagochtend. Nu iets te druk in de binnenstad.

Voor de hardloop-kanjers van Eindhoven!

Zaterdagochtend: Ik vertrok om 08:30 uur vanuit het hotel aan de start van de Marathon richting het centrum. Via de fietstunnels en langs de Expo kwam ik uit in het Piazza, een groot overdek winkelcentrum. Deze grenst weer aan het 18 september plein waar morgen vele duizenden hardlopers over heen zouden gaan. Het rondje door het centrum voerde ook langs het Pullman hotel en jawel, daar stond de hele Keniaanse top hun benen te strekken… mooi om te zien, die snelle mannen en vrouwen. Op de Markt riep een Brabo mij nog na: “heee, gij zijt een dag te vroeg” … ja, even oefenen meneer! De route was verkend en nu terug naar het hotel.

De rest van de dag werd gevuld met het ontbijten bij Broodje Smits op het Wilhelminaplein, waar ze ook gewoon honing en appelstroop hadden, zoeken van de mooiste plekjes waar Miranda kon gaan staan, een beetje shoppen in het centrum en natuurlijk het bezoeken van de Expo voor het afhalen van de startnummers. Daar liepen we al snel Maurice tegen het lijf en later ook Jolanda en haar Mark, die daar voor stichting MaraThoon stonden. (Zondag werd bekend dat zij ruim 50.000 euro hebben opgehaald! HULDE!). Ook even bijgekletst met Esther Daris en John de Lange en een kijkje genomen op de stand van Brooks waar schrijvers/hardlopers en Barbara Kerkhof en Abdelkader Benali dé hardloopagenda voor 2012 signeerde.

Barbara en Abdelkader signeren de hardloopagenda

‘s Avonds nog de laatste keer pasta. We hadden gelukkig al 2 weken geleden gereserveerd bij Terra Mia, ook op de Dommelstraat want de hele binnenstad liep vol met hongerige hardlopers, hunkerend naar een bord koolhydraten. Zo ook bij Terra Mia. Vele afgetrainde lopers moesten worden weggestuurd. De tip van Kustmarathon 2011 winnaar SnelleRijk om mij vol te stoppen met mosselen en bier heb ik heel even overwogen maar ben niet zo’n bierdrinker 🙂 – Daarna in het hotel alles klaargelegd voor morgen en op tijd naar bed… van zenuwen had ik nog geen last maar dat zou snel veranderen…

Zondag: Marathon Dag! De nacht was wat onrustig. Afgezien van de strijd wie het twee persoondekbed mocht hebben hoorden we ook regelmatig wat herrie van buiten waar men druk bezig was met de voorbereidingen aan het parcours. Na het opstaan om 06:45 uur moet je mij maar gewoon mijn gang laten gaan. Ongeduldig en zenuwachtig ga ik aan mijn ontbijt beginnen. Nog één keer honing, jam en pindakaas. Geen appelstroop, dat hadden ze niet daar.. gelukkig. Suikerbrood, dat is wel lekker… nee, doe maar geen koffie… banaan? ja, doe maar.. maar ik neem ‘m wel mee…

Anderhalf uur voor aanvang… Zenuwen ALL OVER

Overal gespannen koppies, ook bij een aantal snelle, hele strakke Belgische meisjes. Ik moest weg.. naar buiten.. muziek, banaan en sportdrank mee… Frank zou om 09:15 uur naar de lobby van het hotel komen. Ik ging maar even wandelen langs/over het parcours. Het startvak B was snel ontdekt en met 6 graden keek ik gedachtenloos naar de startboog terwijl The Prodigy met Smack my bitch up heel hard door mijn hoofd knalde. Ben eigenlijk geen fan van dat soort muziek maar dit nummer is echt mijn “powersong”… Niet veel later was mijn haas Frank gearriveerd. Ik nam ‘m even mee naar de kamer waar hij zijn speciale shirt aankreeg. Op zijn rug “VOLGEN” en op mijn shirt “VOLGT” … Mrs. RR gedag gezegd en op naar het startvak waar ik Katrien tegenkwam en nog even met Wim sprak, die ook voor een sub 3 ging.

In het startvak voelden we opeens de handen van Kees de Loper op onze schouders. Deze sterke loper uit IJsselmuiden was er helemaal klaar voor. Inzet: achter de rode ballonnen aan van de pacers van 3:15. De speaker telt af.. nog 3 minuten.. nog 2… nog 1… we wensten elkaar succes… een sub 3.. dat was het plan, bij voorkeur 2:58 want ik had niet voor niets startnummer van 258 van de organisatie gekregen… KNAL!!! De start van de Eindhoven Marathon 2011

Frank baande een weg voor mij door de lopers. Opvallend veel snelle lopers hier in Eindhoven. Mogelijk omdat het een heel snel parcours is? Het geplande tempo van 4:13min/km ging goed eigenlijk iets sneller dan dat. Frank overlegde op 2KM. We zitten in een 3 uurs groepje dat iets te snel gaat maar het loopt wel lekker. OK, we lopen mee! Netjes achter Frank aan, niet te veel kijken op mijn klokje. Arnold, een hardloper die op mijn blog had gereageerd of hij mee mocht lopen met ons sloot zich inderdaad bij ons aan. Hij had 3:06 in Rotterdam en wilde vandaag ook onder de 3 duiken. Zijn Garmin Forerunner 305 was helemaal dood dus hij was wel blij met de haashulp van Frank. Ook Wim sloot zich aan en zo gingen we in een mooi groepje op pad.

Ik herkende weer veel dingen van de parcoursverkenning van een paar weken geleden en als eigenwijze Haas gaf ik Haas Frank aan waar hij moest gaan lopen… “dat heb ik weer… ” moest Frank gedacht hebben. Ik kreeg een spreekverbod van hem.. om energie te sparen.. ok, Frank.. ik kom wel achter je aan. Saaie stukken door een industriegebied, het extra lusje bij de Marathonloop. Het tempo was nog steeds goed. Kilometerrondjes gingen zo tussen de 4:08 en 4:09. Ik voelde wel mijn shirt langs mijn rechtertepel schuren.. niet goed ingesmeerd? “Scoor even een pleister bij een EHBO post Frank!” .. toch wel handig zo’n snelle haas. Onderweg gaf hij ook regelmatig bekertjes water, sportdrank en sponzen aan.. precies zoals het hoort bij een goede haas 🙂

De diepe tunnel op de Antony Fokkerweg… gelukkig mochten we over het fietspad die minder diep ging dan de hoofdrijbaan. Frank zag een ambulance en rende van mij weg. Bij het opdraaien van de Oirschotweg zag ik hem bij de Ambulancemensen wijzen op zijn tepel. Ik wilde nog roepen dat als het te lang zou duren hij door moest lopen maar de man in het gele fluoriseerde pak toverde uit zijn binnenzak een wit zakje. Frank kwam naast mij en pakte behendig de speciale tepelpleister uit… maar probeer maar eens met 14,5km/u een pleister te plakken terwijl ik mijn shirt omhoog hou… ‘laat mij het maar even zelf doen’.. en zou konden we weer verder richting het PSV stadion. Vlak daarvoor ligt de Torenallee, een open bouwput met de wind vol tegen… niet fijn!! maar gelukkig stonden op 20KM de fans 🙂

Nog helemaal fris op de 20KM doorkomst – Foto: Barbara Kerkhof

Miranda, John en Ans, Maurice en collega Alex gilden ons verder en 10 meter verderop stond Barbara weer te fotograferen. Dat ik daar nog fris en fruitig was is hier wel te zien… maar nu nog een keer dat rondje… Frank riep naar de speaker bij het HM punt dat ik 14 jaar getrouwd was waarop de man reageerde: “O ja, dat is waar, daarom loop jij met nr. 258. Doe je best Frank en Ronald en gefeliciteerd!!”.. hihi, dat was leuk… maar ondertussen zat ik te foeteren naar Frank dat ik weer dat klote stuk nog een keer moest lopen.

Nu de laatste 3KM door het centrum.. ik wilde al niet meer – Foto: Ans de Boer

Ik zei tegen Frank dat we het tempo iets lager moesten doen. Bij 25KM zaten we nog steeds op 4:08min/km gemiddeld en ik voelde dat dat niet echt lekker meer liep. Even voor ons zag ik Ines lopen. Een hele snelle dame die haar sub 3 al verdiend heeft bij haar overwinning in de Han-Kan marathon. We haalden haar bij en ze liep met ons mee maar ik kreeg het moeilijker. Nu mochten we de lus bij de MarathonLoop overslaan en de Marathonloop aflopen die overgaat in de Antony Fokkerweg. Daar kwam die tunnelbak weer.. grrrr.. het tempo liep terug en vanaf 31KM kon ik niet meer 4:15min/km (3 uur tempo) volhouden. Tussen de 30 en de 35KM ging het zwaar… weer die fucking Oirschotweg… volgens Frank liep hij naar beneden… ik merkte er weinig van.. tempo’s vielen terug richting de 4:30min/km. Bij de Torenallee was het duidelijk dat de wind was aangesterkt. Ik dook achter Frank weg maar achter hem lopen vond ik helemaal niet fijn meer.. ik wilde naast hem.. op een of andere manier liep dat fijner. Bij de rotonde van de Torenallee riep een meisje naar ons: “Kom op Frank, kom op Ronald… ahhhhh…. Ronald”… je hoorde het verdriet in haar stem. Zag ik er zo beroerd uit? … zo voelde ik mij wel. Het enige wat ik nog maar tegen Frank kon zeggen was: “het moet Frank!! met moet!!” Dan maar 2:59:59 … ik keek op mijn Garmin en zag mijn gemiddelde tempo al op 4:14 staan.. weinig ruimte.. als ie op 4:15 zou springen kon ik een sub 3 wel vergeten.

Nog 50 meter… een sub 3 is verkeken… – Foto: Omroep Brabant

Het laatste stukje, het stukje wat ik zaterdagochtend al vrolijk huppelde was nu KILLING!!! Techniek was weg, ik zakte door en zat mij vreselijk te irriteren aan een stuk plakband wat onder mijn linkerschoen zat.. flap, flap, flap hoorde ik de hele tijd.. stoppen kon nu niet meer.. dan maar verder. Frank probeerde mij nog mee te krijgen. Je moet sneller, AANHAKEN!!! KOM OP KOM OP KOM OP!! Het ging niet meer. De Dommelstraat door.. fotografen die een meer dood dan levende hardloper probeerden vast te leggen. Frank riep nog iets dat ik alles moest geven. 41KM punt.. ik keek op mijn klok: 2:53 en nog wat… die sub 3 gaat heel spannend worden. Ik wilde nog wel versnellen maar er zat gewoon NIETS meer in. Mijn kilometer hiervoor ging in 4:37 min… alles op… hoezo schreeuwt het publiek je vooruit? Ik heb er niets meer van meegekregen, alleen Miranda zag ik nog staan bij de Catharinakerk.. ze schreeuwde heel hard maar ze had beter een zweep kunnen pakken.. op naar het bruggetje op het Stratumseeind. Dat werd bijna mijn Waterloo… het leek wel een bergpas… tempo hélémaal weg… de bocht om, de Jan Smitzlaan in.. “Ga maar over de stoep, dat is korter en geef alles wat je hebt!!” … een laatste poging van Frank om mijn onder de 3 te laten lopen maar terwijl ik de laatste bocht maak en de Wal op loop zie ik de boog van 42KM en 200 meter de finish en als ik vlak bij de boog bent springt de klok met de nettotijd op 3:00:00 ….

Stuk … lichamelijk maar vooral emotioneel – Foto: Barbara Kerkhof

Mijn ogen worden troebel… en krijg een brok in mijn keel.. emoties worden te veel… het enige wat ik denk is “FUCK!!!!” voor mijn gevoel strompel ik richting de finish. Frank komt naast mij en pak mijn linkerhand en tilt hem omhoog. Zelfs dat lukt mij niet meer… kapot, helemaal kapot kom ik over de finish. Ik loop nog een paar stappen los en daarna grijp ik Frank vast… een EHBO’er helpt ons en vraagt “gaat het met je?”… ik kan alleen maar “..nee..” zeggen en voel de tranen komen.. De EHBO’er wil mij meenemen naar de eerste hulp tent maar vertel hem dat het wel gaat. Mijn benen zijn wel weer OK maar emotioneel trek ik het niet meer. Ik ga op een stoeprand zitten en barst in tranen uit. Frank komt rechts van mij zitten en Barbara links… Barbara troost mij door te zeggen dat ik het onwijs goed heb gedaan en een dik PR heb gelopen… maar mijn Garmin geeft 3:00:33 aan … en dat is geen sub 3…

Frank is ook duidelijk teleurgesteld en laat mij even verder uithuilen bij Miranda, die achter de dames staat die de medailles omhangen. Het is niet gelukt vandaag maar ik heb wel mijn tijd van 3:03:27 op Terschelling dik verbeterd. Tiny loopt nog even bij mij langs die mij feliciteert met mijn tijd. Sorry dat ik zo afwezig was Tiny. Later komt Kitty naar mij toe en vraagt wat mijn afstand op mijn Garmin is: 42,54KM… nou, dan is een sub 3 wel gelukt! .. hihi, ja, daar heb je gelijk in Kitty 🙂

Wel bijna 3 minuten van mijn PR af!

Ik neem afscheid van haas Frank en trek wat droog spul aan. Verstuur een paar SMS’jes en gooi mijn tijd op twitter. Dat laatste is eigenlijk helemaal niet nodig. Miranda heeft alles al op twitter gezet en bijna al mijn volgers weten al dat ik het nét niet gehaald hebt. Inmiddels stromen de reacties via twitter en Facebook binnen! Met Mrs. RR loop ik terug door het centrum naar het hotel, voor het eerst loopt Miranda sneller dan ik… in het hotel neem ik een lekker warm bad en gaan we daarna uitchecken. In feestvieren had ik niet zo’n zin meer. Ik wilde lekker naar huis en naar onze smurfen. Onderweg slaan we nog even in bij de McDonalds in Best. Voorlopig even geen honing, appelstroom en pindakaas meer!

Nawoord: Eindhoven was een geweldig weekend. Ondanks dat ik mijn sub 3 niet heb gehaald ben ik erg blij met mijn nieuwe tijd op de marathon. Mijn dank gaat uit naar Mrs. RR voor alle steun, maatje Frank die er alles aan gedaan heeft om mij mee te slepen, coach Rob Veer voor zijn begeleiding, de Marathon Eindhoven organisatie, maar natuurlijk ook jullie allemaal. Het is werkelijk ONGELOOFLIJK hoe alle lezers van RR en dan met name op Twitter en FaceBook hebben meegeleefd dit weekend. Ik ben de tel kwijt geraakt maar ik heb geloof ik op zondag alleen al ruim 500 ‘mentions’ gehad op twitter. Voor één dag was ik bijna net zo populair als Nick en Simon en Marco Borsato.. en nog een paar anderen 🙂 En of je nu langs de kant stond of thuis achter de pc en/of TV zat: IEDEREEN BEDANKT!!

Twitter ontplopte bijna die dag!

Deze keer 2:59:93 was het toch?? … maar maar je geen zorgen.. die echt sub 3… die komt wel!!

Data: 42,195KM, 3:00:33, gemiddeld tempo 4:15min/km, 14,1km/u. Alle tussentijden zie je hier
Meer foto’s vind je in mijn Flickr-Album
Lees ook zeker even Frank’s verslag


>