RunningRonald.nl

Begin 2016 had ik twee van de drie marathons voor dit jaar al gepland. Leiden en de Landgoed Twente Marathon, totdat loopmaatje en goede vriendin Anneke mij vroeg of ik met haar de Marathon Eindhoven wilde lopen… mmmm.. die heb ik al drie keer gedaan met drie keer een sub drie poging. Maar ja, zo’n verzoek van Anneke kan ik natuurlijk niet weigeren, zeker toen ze vroeg of ik haar naar een tijd onder de 4 uur wilde hazen.

Nu is deze haas een beetje ongetraind. Liep ik in mijn ‘hoogtijdagen’ nog 4 x per week, tegenwoordig is dat 1, soms 2 en heel soms 3 x per week. Voorzichtig zei ik tegen Anneke: “sub 4, nou dat ga ik nog net redden”. En zo was Landgoed Twente van de baan en de trainingen voor Eindhoven geopend.

Altijd leuk op de Expo, zeker al Haroldinio er staat

Anneke traint volgens een andere marathonmethode, iets waarover de laatste tijd veel over wordt gesproken op internet en onder hardlopers. Bij deze methode, sportrusten, train je drie of vier keer per week, max 14km per training en niet op snelheid maar op hartslag. Ik had zo mijn twijfels: hoe loop je een marathon uit met zo weinig duurervaring. Anneke heeft hiervoor 1 marathon gedaan, 6 jaar geleden in Londen, tijd ruim 4:30 uur en helemaal misselijk kwam ze binnen. Ze had mij dus maar even gewaarschuwd dat het in Eindhoven misschien ook spugen zou worden…

We kunnen van start!

Afgelopen zaterdag reisden we af naar 040. Anneke met Erwin en ik met mijn lief. Drie fietsen mee want we zouden een behoorlijk groot supportersteam hebben: Anneke’s moeder, Erwin’s vader en moeder, mijn lief en natuurlijk Anneke’s en Erwin’s zoontje Fedde. Eerst maar even onze startnummers opgehaald in de Expo en even bijgekletst met Mr. Dusseldorf Marathon Haroldinio. Daarna liepen we de Bijenkorf in en daar stond een levensgrote stand met heel, heel, heel veel chocolade. Nu is Merit (en ik ook) helemaal weg van Tony’s chocolade dus ja.. die werd even ingeslagen.

Het inchecken in het hotel ging niet zo soepeltjes. Door de drukte in de stad was onze kamer nog niet om 15:00u gereed en zijn mijn lief en ik maar meegegaan naar Anneke’s en Erwin’s kamer om daar even om te kleden voor ons ‘oefenrondje’ door Eindhoven. Erwin zou meefietsen en Merit koos ervoor even in de kamer te blijven.. ja ja, met Tony 🙂 Het was even wennen, mijn laatste rondje door Eindhoven in 2013 ging nog over het oude parcours. Vanaf het PSV station wist ik het nog wel maar het stukje door het centrum is iets anders nu. Hier en daar liep ik verkeerd en daardoor werden de 3KM twee kilometer langer. Maak niet uit, we zijn klaar voor de marathon maar natuurlijk eerst nog goed eten. De avond was erg gezellig in L’azzurro 🙂

Heerlijk genoten!

Anneke wilde graag om 07:15 uur naar het restaurant en stond dus ook om die tijd voor onze deur. Echt een lekkere nacht had ze niet gehad. Haar buren waren nogal luidruchtig en vonden het fijn om de black-tie party in de stad om 03:00 uur nog even heftig door te zetten in het hotel. De bubbels van het champagne-ontbijt lieten we maar even staan en 12 vulden onze magen met gezond voedsel. Daarna de laatste voorbereidingen en om 09:30 verzamelen in de lobby. Daar stonden alle ‘fans’ al gereed en samen liepen we richting het startvak voor ‘net onder de 4 uur’. Nog even zwaaien naar Merit en Erwin en aftellen richting 10:00 uur.

In het startvak

Twee dames achter ons kijken mij aan en een van de twee zei: “Hee, jij bent toch die loper die in 2012 achteruit over de finish kwam”? Ja, over mijn “Gangnam style” finish van toen was veel te doen. Lees nog maar eens de reacties op mijn “zielige en respectloze manier van finishen”.

Grappig dat de dame mij daaraan herkende. Daarna probeerde ik nog contact te maken met Rinus in het startvak achter mij maar een hardloper van 2:10 meter voor hem nam mijn zicht weg 🙂 En dan: de start! Samen liepen we weg, onderweg naar de 42KM die zouden volgen.

Nog maar 42,1 meter te gaan 🙂

Deze keer was het lastig hazen. Normaal houd ik een tempo aan maar nu moest ik hazen op de hartslag van Anneke, die rond de 150 moest blijven. Regelmatig vroeg ik aan haar of we ‘goed liepen’ en dat resulteerde in een tempo van 5:42 min/km. Netjes, want dat is precies wat we moesten lopen om op de 4:00 uur uit te komen. Mijn vierde keer in Eindhoven maar nu liep ik over het nieuwe parcours, richting het zuiden van de stad. Na nog geen 3KM gaf Anneke aan dat ze eigenlijk even een dixie wilde opzoeken en zo stonden we na 2 minuten stil op de Noord Brabantlaan. Terwijl ik op haar wachtte zag ik de 4 uur pacers met o.a. RunningRinus voorbij gaan… mmm, die moeten we later dus nog in gaan halen. Op 7KM dook ik ook een Dixie in om daarna in rap tempo richting Anneke om weer naast haar te komen lopen. We liepen verder en kwamen door een beetje saai stuk industrieterrein maar later werd het leuk. Op 9KM stond onze fanclub ons toe te juichen en daarna gingen we over de High Tech campus. Erg leuk met allemaal borden langs de weg die je oppepten!

High en low fives bij onze fans langs de kant

We raakten in gesprek met een hardloper die zijn eerste marathon liep. Hij vroeg mij of dit ook mijn eerste was … 🙂 We liepen verder. Het was schitterend weer, zonnig maar niet te warm. Leuk voor de lopers maar ook leuk voor het publiek. Op zo’n 17KM kwamen we langs het DAF museum, daar wil ik nog wel eens een keer naar toe, nu moesten we doorlopen. We liepen zo rond een eindtijd van 4:02 maar hadden besloten dat we na 32KM zouden gaan versnellen. Eerst moest ik weer een keer een dixie op zoeken. Misschien toch iets te veel gedronken, of misschien word ik gewoon een oude vent 🙂

Ik rende voor Anneke uit om een dixie te vinden. De eerste was bezet, snel door naar de tweede die een stukje verderop stond.. ook bezet.. grrr.. dan nog maar een stukje meelopen en ja, bij de 3e op 18KM had ik geluk. Daarna weer in de achtervolging naar Anneke en toen ik naast haar liep kreeg ik het voor elkaar om haar benen onder de cola-gel te spuiten. Een gelpack die op de grond lag zag ik niet en met een pats waren haar benen plakkerig en bruin.

Lekker bruin worden onderweg – Capture: MySports

Niet veel later waren we op het halve marathonpunt, bekend terrein want hier op de Montgomerylaan begon het oude parcours. We stopten even bij de drankpost om de cola weg te poetsen, tot zover dat ging en liepen weer verder. Ook hier stond onze fanclub klaar en mijn liefste fietste een stuk met mij mee om wat sportdrank aan te geven. Op de Sterrenlaan even een live facebookverslag nu we nog fris zijn. In de Rode Kruislaan rende ik weer even voor Anneke uit om de speakerman te vragen of hij mijn loopmaatje wilde aanmoedigen en dat werkte. Niet dat ze het nodig had, ze liep lekker ontspannen en duidelijk makkelijk door. Een stukje verder op de Hondsruglaan kreeg ik een deja-vu naar 2012. Hier moest ik de 3:00 uur pacers voorbij laten gaan. Een van de pacers, Bas Briefjes spoorde mij toen nog aan aan te haken maar helaas..

Nog steeds fris onderweg

Ik vertel Anneke dat er nu een rot-stuk aan komt. Op 33KM gaan we de Anthony Fokkerweg op, met wat viaducten en vaak veel wind. Anneke vraagt op welke eindtijd we zitten en ik merk aan haar dat ze nu al wil versnellen. Toch wachten we nog even tot we op de Fokkerweg zijn en ik merk dat ik energie nodig heb. Het is tijd voor mijn gel met cafeïne en ik hoop dat deze snel ‘aanslaat’ want mijn motortje begin een beetje te sputteren. Ik zeg tegen Anneke dat we nu die 5:42 los moeten laten en sneller dan 5:30 moeten gaan lopen. Anneke heeft er zin in en spoort mij aan. Voorzichtig zeg ik haar dat ik twijfel of ik deze versnelling wel vol ga houden tot de finish…

Anneke kijkt wat verschrikt en zegt: “tuurlijk, kom op haas!” Inmiddels zijn we op de Oirschotsedijk. Een fietspad langs de bossen en altijd een lastig stuk in de marathon. Door mijn hoofd spookt de gedachte om Anneke op 37KM alleen ver te laten lopen maar dat kan toch niet?! Komop, aanhaken en volhouden RammelendeRonald, je hebt een missie hier! We versnellen en ik heb weer het gevoel dat ik Anneke mee aan het trekken ben richting de PSV-laan. “Dit stuk kennen we Anneke, dit hebben we gisteren gelopen!” zeg ik tegen haar en vertel dat we op een gemiddelde van 5:40 min/km zitten. Als we dit volhouden gaan we onder de 4 uur komen. We moeten alleen nog de pacers inhalen.

Nog 2 meter…

Bij ons hotel krijgt Anneke vleugels!! Ze is niet meer te houden en ik roep naar haar toe: “Gaan, gaan gaan! Niet op mij wachten en alles wat je hebt eruit gooien” en als een soort RoadRunner is het “meep-meep” en loopt ze weg bij mij. 41KM, door het centrum en langzaam verdwijnt ze uit mijn blikveld en ik weet dat ze zo de pacers in gaat halen. Ik zak een beetje terug naar 5:30 – 5:45 en laat mij aanmoedigen in de kroegenstraat van Eindhoven, het Stratumseind. Sub 4 ga ik niet meer halen maar dat is niet erg. Het laatste bochtje. He, we gaan linksaf de Vestdijk op ipv rechts naar de Wal zoals bij mijn vorige edities. Nou ja, de finish komt in zicht met alle blauwe DLL vlaggetjes boven mij. Ik zwaai naar mijn allerliefste lief langs de kant en houd even in bij de finish, maak een soort buiging en stop mijn klok op 4:00:48 , Daarna laat ik mij een mooie medaille omhangen en ga op zoek naar Topper Anneke.

Marathon nr. 40 zit in de pocket!

Terwijl ik weer een live facebook video maak zie ik Anneke een stukje verderop in het finish-uitloopvak. Ze komt op mij afgelopen, overmand door emoties laat ze haar tranen rijkelijk vloeien en dat mag, want wat heeft zij super goed gelopen vandaag! Diep respect voor haar prestatie vandaag! Na een dikke knuffel gaan we op zoek naar onze fanclub en niet veel later vliegt Anneke in de armen van Erwin en wordt ze plat geknuffeld door haar zoontje. Mooi om te zien!

Ondanks de wat mindere laatste kilometer voelt het toch weer als een geslaagde haasmissie. Sub 4 voor Anneke: het is gelukt! We gaan terug naar het hotel waar ik een lekkere douche neem en even een half uurtje op bed ga liggen. We sluiten daarna met z’n viertjes de dag af in een café met nog heel veel andere lopers. Het was weer een geslaagde dag en ik mag mijn 40e marathon bijschreven. Geniet lekker na Anneke! Ik ga mij voorbereiden op mijn volgende marathon 🙂

Missie geslaagd! Top Anneke!