Leiden Marathon 2020 – 2 keer
De marathon van Leiden, al jaren vaste prik voor mij maar in dit corona jaar zag het er allemaal heel anders uit. Deze marathon, gepland op zondag 10 mei ging niet door en werd verplaatst naar zondag 22 november, bijna een half jaar verder zou het dan (hopelijk) wel door gaan.. maar helaas.. ook de verschoven editie ging niet door… maar.. dat verhield mij niet toch beide editie solo te lopen. En zo is een blogverslag geboren waarin twee keer dezelfde marathon wordt gelopen in 1 jaar: 1 x in mei en 1 x in november. Lees maar even mee en zie wat de verschillen of overeenkomsten zijn als je twee keer de Leiden marathon loopt in 1 jaar 🙂
Aanloop en de start 1:
10 mei: Ondanks de oproep van de organisatie om de Leiden Marathon virtueel te lopen in je eigen omgeving kon ik het toch niet laten om op 10 mei naar Leiden te komen en om 10:00 uur in de buurt van de Breestraat (de start) met mijn marathon te beginnen. Tot mijn verrassing zaten Tjeerd en Mok Scheffer (het Leiden Marathon organisatie-echtpaar zullen we maar zeggen) aan het begin van de Breestraat op een bankje. Zij hielden daar een oogje in het zeil of er geen toeloop van lopers zou zijn. Blijkbaar was er maar één maffe loper die naar de Breestraat was gekomen en zo mocht ik, na een kort interview met Steutelstad.nl toch bij het officiële startpunt beginnen.
Gestart en toegejuigd door Tjeerd en Mok begon ik aan mijn 42,2KM – op naar het punt waar we de Oude Rijn zouden oversteken in Hazerswoude Rijndijk.
Aanloop en de start 2:
22 november: 9 graden, windkracht 5 en een bijna lege Breestraat – zo trof ik de start van de Leiden Marathon aan. Deze keer geen Tjeerd en Mok en ja, ook deze keer wilde ik gewoon in Leiden starten 🙂 – Even een kort kijkje op de Vismarkt (de finish) en daarna richting de start gewandeld. Na een kort filmpje maakte ik mij op om exact om 10:00u te starten en het viel mij op dat een andere hardloper datzelfde plan had. Met ongeveer 100 meter tussen ons in gingen we van start. 2 x solo in de Leiden Marathon, 2e editie, corona variant, herfst versie.
Op naar het 11KM punt, de oversteek bij de Oude Rijn 1:
10 mei: ik was mijn camelbag vergeten mee te nemen maar Wouter zou er voor zorgen dat ik op 11KM mijn waterzak gereed zou liggen. Dan maar, met mijn telefoon in mijn hand richting Zoeterwoude Dorp. Net over de Lammebrug zag ik een hardloopster richting het parcours lopen. Op de Vrouwenweg kwam ik naast haar lopen en maakte een praat met haar vriend en coach op de fiets. Anna, zo bleek later, liep de halve marathon en als een soort spontane haas liep ik een beetje voor haar uit richting Zoeterwoude Rijndijk en de buurt Groenedijk in Hazerswoude. Bij de Rijneke boulevard nam ik afscheid van het duo om richting de Oude Rijn te lopen waar Wouter al klaar stond met mijn vervoer over de Rijn. Geen ponton dit jaar dus stapte ik, ietwat ongemakkelijk, in mijn high-tech rubberboot van 20 euro en peddelde naar de overkant – Kijk maar even in de video 🙂
Op naar het 11KM punt, de oversteek bij de Oude Rijn 2:
22 november: De loper voor mij hield op de Lammerschansweg even in op naar een loopmaatje aan de andere kant van de weg te zwaaien en zo kwamen we naast elkaar te lopen. Ik sprak hem aan met: “zo te zien lopen wij de komende 42KM samen” – Arnaud, zo bleek later, liep de halve marathon we besloten tot de Rijneke boulevard samen te lopen. Onderweg kletsend over van alles bleek deze hardloper de zwager te zijn van een oud collega van mij. Hoe klein is de wereld?! Heel grappig! Onderweg werden we regelmatig in gehaald door (al dan niet strakke) hardlopers/sters – het was nu duidelijk drukker met hardlopers die het parcours volgden dan in de 10 mei editie. In Hazerswoude nog even snel een foto en op het zelfde als met het duo op 10 mei nam ik ook afscheid van Arnoud, zijn geplande 2 uur op de HM zou zeker moeten lukken. (Hij kwam uiteindelijk precies om 12u bij de finish aan)
Richting 30KM punt – Nieuwe Wetering 1:
10 mei: Mijn lief stond samen met onze Levi klaar aan de overkant van de Oude Rijn om 5KM met mij mee te fietsen. Dit stuk langs de Oude Rijn naar Koudekerk is goed te doen, meestal met wind mee, zo ook vandaag. Bij de Mattenkade in Koudekerk nog even snel zoenen en daarna ging ik weer alleen verder. Mentaal zwaarder nu je geen andere lopers om je heen hebt. Zeker het stuk langs de A4 richting Roelofarendsveen, tussen 21 en 24KM is vaak tegen de wind in. Ik nam hier even een korte pauze en liep daarna verder door RA-veen onder de A4 door. Een klein stukje door Nieuwe Wetering.. dat deed ik maar even wandelend. De koek was op aan het raken, hierop 28KM. Ik zette nog even aan want op 30KM is er een molen, daar mocht ik van mijzelf even op een bankje gaan zitten. Ik ben duidelijk nog steeds geen warm weer loper.
Richting 30KM punt – Nieuwe Wetering 2:
22 november: Deze keer geen bootje bij het punt waar het ponton zou liggen draaide ik naar rechts om zo strak mogelijk langs de Oude Rijn te blijven lopen richting de brug van Koudekerk. Nog even zwaaien naar vier Leidse RoadRunner lopers die richting de oversteekplaats liepen. Dit zouden zo maar eens 42KM lopers kunnen zijn, dacht ik bij mijzelf. Eigenlijk was het wel lekker om nu aan de andere kant van de Rijn te blijven lopen want aan de Koudekerkse kant was het fietspad opgebroken en moest naast voorbij rijdende/razende auto’s lopen, niet echt een fijn idee. Op z’n 15KM de brug over en ik zat, met 400 meter meer, weer op het parcours. Op de Mattenkade richting Hoogmade was de wind duidelijk te voelen, voor het eerst had ik koud deze dag en gingen mijn opgestroopte mouwen weer omlaag. Nu maar hopen dat op dat ik vreselijke stuk op 33KM geen wind tegen had. Tot nu toe liep ik lekker, beter dan in mei. Het tempo van 5:30 kon ik goed vasthouden en zelfs de moeilijke stukken in mei liep ik nu gewoon door. Zelfs het even stoppen bij de molen op 30KM sloeg ik over.
Via dat vreselijke stuk in Oud Ade richting finish 1:
10 mei: Na mijn (lange) stop bij de molen moest ik weer verder. Dit stuk is, zoals in elke marathon, het zwaarste. Door Rijpwetering richting Oud Ade. Dit stuk (32 – 35KM) noem ik altijd de Hell’s Highway van de Leiden Marathon. Altijd wind tegen, bijna geen publiek (nu helemaal niet) en nu gewoon weer niet leuk. Tussen 32 en 33KM mocht ik van mijzelf wandelen en tussen 34 en 35KM ook en rond 37KM ook en op 40KM ook.. kortom.. het ging gewoon niet zo lekker meer. Maar he, de finish komt in zicht. Inmiddels liep ik alweer over de singels van Leiden richting de Morspoort. Vanaf hier is nog een kilometer richting de finish bij het stadhuis. Het mooie aan mijn loopstijl was er allang vanaf bij de finish stond Wouter er weer. Ik kreeg een medaille (van mijn eigen 50KM loop) omgehangen en ging op de grond zitten. Mijn eigen geklokte tijd was 4:24 en dan heb ik volgens mij ook nog mijn Garmin op pauze gezet 30KM. Nou ja, laten we maar 4:24 aanhouden. Marathon nr. 52 is in de pocket: Leiden Marathon 2020 – corona editie deel 1
Via dat vreselijke stuk in Oud Ade richting finish 2:
22 november: De dag voor de marathon was ik bij de kapper. Mijn vaste kapster Donna woont in Rijpwetering en ze vond het leuk mij even te komen aanmoedigen, superleuk van haar! Net voor Rijpwetering stuurde ik haar een ingesproken whats app’je dat ik er bijna zou zijn. Ondertussen liep ik lekker door en Donna stuurde regelmatig een tekstberichtje terug. Beetje lastig lezen zonder bril (oeps) maar ik kon er uit opmaken dat ze onderweg was. Net voor Hell’s Highway stond ze daar met haar moeder en aanstaande echtgenoot. Even gestopt voor een kort praatje en met een banaan rijker kon ik verder lopen. Dank voor jullie support! Mijn hoop dat deze keer, in eenmalige november-editie van de Leiden Marathon Hell’s Highway eindelijk eens een keer met wind mee zou zijn was inmiddels vervlogen, ook nu weer dikke wind tegen op dit rot stuk. Nog even doorlopen RR, bij 37KM, langs de Oude Rijn mag je even rustig aan doen. Kort stukje wandelen, nog even iets kleins eten, wat eigenlijk niet echt meer zin heeft en weer door. De Spanjaardbrug over Leiden in en de singels over.
Op de Morssingel, net voorbij het 40KM ging ik weer even een stukje wandelen en hoorde achter mij: “hee, kom op, je bent er bijna” – daar kwamen de vier Leidse Roadrunners aan. Die hebben dus blijkbaar de hele tijd zo’n paar honderd meter achter mij gelopen, iets wat Donna ook al was opgevallen. Ik probeerde nog aan te haken bij de LRR dame en heren maar het tempo was net iets te hoog. Mijn eindtijd zou ergens rond de 4:05 – 4:08 worden gokte ik want mijn Garmin was op 30KM al uitgevallen. Nee, geen beginnersfout, gewoon mijn Garmin in een verkeerde stekker gestoken de avond ervoor 🙂 – Nog even door de Morspoort en richting de Vismarkt. De klok op mijn telefoon gaf 14:08 en aangezien ik om 10:00 uur exact was vertrokken was mijn eindtijd dus 4:08. Mijn horloge was dan wel uitgevallen, de Leiden Marathon app had ik wel de gehele route aanstaan wat uiteindelijk nog goed nieuws opleverde. Door het lopen over de fietspaden i.p.v. over de weg en het langere stuk langs de Oude Rijn blijk ik dus 43KM gelopen te hebben, goed voor een eindtijd 42,2KM van 4:03:07
Nawoord 1 en 2:
Dat was ‘m dan: voor het eerst twee keer dezelfde marathon in één blogpost. De Leiden Marathon 2020 was een bijzondere, vreemde maar daardoor ook unieke editie. Twee keer solo gelopen en voor het eerst ook in de maand november, wat mij duidelijk beter afging. Wat mij betreft mag de Leiden Marathon naar november maar voor het publiek is het natuurlijk leuker om de LM gewoon op de 2e zondag in mei te blijven lopen. Hopelijk is de organisatie van de LM weer snel financieel op orde want twee keer een marathon te moeten cancellen is natuurlijk bijna de doodstreek voor elke marathon. Kun je iets missen om de LM te steunen ga dan zeker even naar hun crowdfunding pagina zodat we in 2021 weer allemaal in de Breestraat kunnen starten. Bedankt iedereen van de Leiden Marathon, heel graag tot zondag 9 mei 2021 !!