RunningRonald.nl

In Leiden hardlopen is vaste prik voor mij; dit jaarlijkse hardloopfeest wil ik altijd lopen, of het nu 10, 21 of 42KM is, soms ook nog de 5KM erbij, Leiden is a must-run. Mijn eerste hardloopwedstrijd was daar (2004) en dit jaar zou mijn 15e keer op een rij worden.

Een paar maanden geleden had ik mij ingeschreven voor de hele marathon maar mijn trainingen zijn, sinds de geboorte van Levi, teruggegaan naar 2x per week, als ik dat al haal 🙂 Toen ik ook nog een paar dagen van tevoren hoorde dat het 25 graden zou gaan worden heb ik serieus overwogen om er 21KM van te maken. De zaterdag voor de wedstrijd toch nog maar even een ‘zomerpetje’ gekocht en hee, het zou toch niet zo hard gaan dus laat ik dan toch maar die 42KM doen.

Aangekomen in Leiden viel het al gelijk op dat de het parkeerterrein bij de Haagweg helemaal vol was. De Leiden marathon is duidelijk aan populair aan het worden. Bij de Pieterskerk en de tassenopslag waren, veel, heel veel lopers.

Op weg naar het startvak sprak ik nog even met Frank uit Roosendaal, de vriendelijke hardlopende toneelmeester. De halve marathon lopers mochten als eerste weg en helemaal vooraan stond clubmaatje Liselotte, een supersnelle dame. Ze zou uiteindelijk ook als eerste dame finishen.

Wachten op het startshot met Frank

Nadat de 21KM lopers waren vertrokken was het wachten op de start van de 42KM. Al snel liep ik FrankRoadRunner tegen het afgetrainde lijf. Deze, mogelijk buitenaardse hardloper, kan zelfs met 1 training in de week nog redelijk gemakkelijke een eindtijd van 3 uur lopen.

10:30 uur, daar gingen we, op weg naar de vele plaatsen waar de marathon ons door heen zou voeren. Eerst richting Zoeterwoude Dorp waar weer gebruikelijk oud JVC collega Petra en haar man Ferry in hun voortuin stonden te klappen. De temperatuur viel alles mee, door een redelijk stevige tegenwind voelde het koeler aan dan de geplande 25 graden.

Start van de Marathon – Foto: Jannie C De Groot

De eerste 10 kilometer is altijd genieten, mooie polderweggetjes en groene buurtschappen zoals in Hazerswoude Rijndijk waar de door de Groenedijk liepen. Op naar het ponton over de Oude Rijn. Hier slaan de 21KM lopers naar links richting Leiderdorp en de 42KM lopers gaan rechtsaf richting Koudekerk aan den Rijn. Mijn tempo van 5:30 min/km kon ik nog steeds goed vasthouden. De 3:30u Pacers waren mij net voorbij gelopen maar zolang ik voor de 4:00u Pacers zou blijven gaat alles goed toch? 🙂

Bij de brug van Koudekerk stond weer mijn ‘fanclub’: mijn lieve mama, mijn kleine zoon Levi, mijn grote zoon Wouter en mijn liefste Merit. Even een heel kort praatje, een hardloopmannetje-sponsje aan Levi gegeven en daarna weer snel verder. Eens kijken of ik die 4u kan halen, dat zou al een hele prestatie zijn.

Via Koudekerk naar Hoogmade, het 21KM punt, de eerste helft zit erop. Nu dat saaie stuk langs de A4 en dan Roelofarendsveen binnen. Op 25KM nam ik mijn eerste gelletje, een nieuwe smaak: rabarber met custard, ja, ik weet het , het klinkt vies maar gek genoeg smaakte hij echt lekker, fris en niet te zoet. Ik maakte, al wandelend een praatje met een dame die haar hond aan het uitlaten was. Toen ik voor haar opsomde welke plaatsen wij aan zouden doen vandaag keek ze mij verbaasd aan: “ga je dat allemaal vandaag doen?” Ja, en als het lukt in 4 uur… ” – haha, altijd leuk zulke reacties.

Inmiddels hadden we de wind in de rug en dat maakte het wel wat warmer om te lopen. Gelukkig waren er veel mensen langs de kant die ‘douches’ hadden gemaakt met hun tuinslangen. Ik zag een ventje van een jaar of 10 met een tuinsproeier en zei tegen hem: “kom maar op met die sproeier”. Dat deed hij maar gooide ook nog een flinke beker koud water over mijn shirt heen… eh.. grrr, dat was niet de bedoeling ventje!!

Onderweg LM18 – Foto: Haraldonio

Met een nat pak verder richting Nieuwe Wetering en naar een groot meer genaamd de Koppoel. Bijna op 30KM maar hier geen drankpost. Ik was al vergeten dat bijna 2KM terug er een drankpost was maar ik rekende met drankposten om de 5KM. Nu werd het pittig en mijn tempo liep terug. Bij de brug van Rijpwetering (die van het Joop Zoetemelk standbeeld) kwamen de 3:45u Pacers mij voor mij en ik besloot nu maar even ruim 1000 meter te wandelen, richting de drankpost bij de sportvelden van dit dorpje. Al wandelend word ik aangesproken door een vriendelijke jongeman. Hij vraagt of het gaat met RunningRonald (hij ziet mijn naam boven mijn startnummer staan). “Nou, het is nu even Walking Ronald. Het is maar een spelletje he? Ik doe nu even rustig aan en daarna weer verder” is mijn antwoord.

Na de sportvelden hobbel ik weer verder, wetende dat Oud Ade weer mooi versierd zal zijn voor alle lopers. En ja, dit jaar is het thema, Cowboys and Cowgirls. Geweldig hoe ze elk jaar weer alle marathonlopers weten op te peppen met zo’n mooie ambiance. Na Oud Ade komt het moeilijkste stuk van de Leiden Marathon. Een lang recht stuk richting Leiderdorp, zonder publiek, vaak met wind tegen en inmiddels al met behoorlijk vermoeide benen. Het enige voordeel is dat het nu begonnen is met regenen, toch nog wat verkoeling bij deze 42,195KM.

Finish LM 18 – Foto: Leiden Marathon organisatie

De laatste kilometers komen eraan. Eerst nog even door Leiderdorp langs de Baanderij en daarna de Spanjaarsbrug over Leiden in.
Vlak voor de brug staan Rose-Marie en haar man. Roos is denk ik het meisje wat ik het langste ken (nou ja, buiten mijn zus dan) – Roos woonde achter mijn ouderlijk huis en we hebben, toen we nog heel klein waren, veel gespeeld samen. Leuk dat ze mij weer komt aanmoedigen.

Daarna de brug over en dan langs de Singel. Ik wilde inmiddels echt niet meer. Die vervloekte laatste 3KM.. nou ja, stap voor stap kom ik dichterbij de finish. Langs de singel, bij een of andere vage kroeg zie ik oud collega Mirjam weer. Ze staat daar elk jaar, even stoppen om haar zweterige kussen te geven en weer door. Op 41KM spreek ik een loper aan en vraag of hij hier al eerder heeft gelopen, hij antwoordt ontkennend.
“Straks kom je door de Morspoort. Spoor het publiek aan en ze schreeuwen je verder voor de laatste 900 meter, geniet van dat moment!” – later zie ik ‘m bij de finish. Heeft heeft inderdaad genoten daar 🙂 –

Het laatste stukje naar de finish. Nog even gestopt bij oud collega en marathonloper Murat en zijn Suzanne. De finish is in zicht, 4 uur looptijd is allang voorbij want op 4:21:13 stop ik mijn Garmin. Niet mijn langzaamste marathon maar zeker eentje qua tijd die onderaan de lijst staat. Lekker belangrijk; het was weer genieten in de Leiden Marathon!

Marathon nr. 45 in the pocket!

Helaas zie ik mijn vaste ‘medaille-dame’ niet dus ik ga “vreemd” bij een blonde dame die mij mijn medaille omhangt. Niet veel later zie ik Mr. Marathon Leiden: Tjeerd Scheffer: even een high-five met deze vriendelijke man en daarna tas halen, even douchen in de mobiele doucekabines (super!) en daarna weer terug naar huis.

Mijn 15e editie van de Leiden Marathon zit erop. Tot volgend jaar Tjeerd en Mok!