RunningRonald.nl

De KustMarathon, de zwaarste Marathon van Nederland. Al op 1 januari ingeschreven voor deze bijzondere 42,195KM en gisteren was het dan zo ver! Ik was er nog niet helemaal uit wat ik zou gaan doen daar. Een PR lopen is onmogelijk en ik wilde ook nog niet mijn herstellende rechterknie 42KM lang belasten op op mijn wedstrijdtempo. Toen ik echter een paar weken geleden hoorde dat Marco daar, uitgerekend daar, zijn 1e marathon zou gaan lopen was ik verkocht. Hem hazen op zijn eerste lange wedstrijd is helemaal mijn ding!

De dag begon al vroeg. Kees bleef vrijdagavond bij ons slapen en al om 06:00 gingen onze wekkers. Douchen, eten en op pad. In Bodegraven stonden om 07:30 uur Marco en ook Claudia klaar om mee te rijden in de Volvokoets die Marco had geregeld en ik had wel zin in een proefrit van 325KM in een gloednieuwe S60. Ondanks het vroege uur werd er lekker gekletst en ik probeerde daarmee de spanning bij Marco een beetje weg te halen. Aangekomen in Zoutelande was het een weerzien met heel, heel veel bekenden. Ik ga alle namen maar niet opnoemen want ga vast heel veel mensen vergeten. Om 10:00 uur vertrokken de bussen richting Burgh-Haamstede waar mijn konijn en ik nog even grappen maakten over Zweedse vrouwen en boze tuinmannen. In de sporthal van één of ander bungalowpark nog even twijfel of ik wel of geen dubbel laagje zou aantrekken maar de weersverwachting was goed en na de onvermijdelijke groepsfoto vertrokken we richting de start. John, Hardlopende boer, zou de hardlopende boer niet zijn als hij niet weer eens onverwacht zou opduiken met paparazzi camara’s.

Hoezo populaire marathon? Tiny - Richard- Léonie, Kees, Mike, Ronnie, Rinus, Claudia, Hans, John, Han, Edwin en Wouter.
Voorop: Maurice, Marco, Jacqueline (Curly), RR en Kees

Op weg naar het startvak verwijder ik nog even de laatste Zweedse steentjes uit mijn schoen terwijl John, aka RunningCobbler en Hardlopert Kees bij Marco en mij aansluiten. We dollen nog wat in het eerste vak met Rik en Ilonka (die eerste dame is geworden gisteren!!!, proficiat) en zien KeesdeLoper in trance in het vak staan. Ik klets nog even met Ines en we wachten tot het 12:00 uur is. Nadat de Kerkklokken 12 x geslagen hebben gaan we op pad… en zo begint het grote marathonavontuur voor Marco.

Ik probeer zo snel mogelijk het gewenste tempo van 5:40min/km (eindtijd 4 uur) vast te pakken en vast te houden en dat is nog niet zo’n makkelijke klus. Zeker niet als we de straten van Burgh uit zijn en we door het natuurgebied “Kop van Schouwen” gaan. Smalle paden maken het onmogelijk om in te halen en ons tempo valt wat terug. Na 4km wacht ons het eerste stukje strand (1km) maar dat gaat lekker soepeltjes. We gaan de N57 op, de weg over de stormvloedkering en gaan op weg naar het 10KM punt op het werkeiland “Neeltje Jans”. Op het fietspad hebben we genoeg ruimte en hier kan ik het gemiddelde tempo weer terugbrengen naar de gewenste eindtijd. Inmiddels hebben veel hardlopers ons groepje van 4 door en sluiten aan en ik voel mij de haas voor minimaal 15 man en 1 vrouw.

Mooi groepje op Neeltje Jans - Foto: Björn

Regelmatig vraag ik aan mijn ‘konijntje’ Marco maar ook aan Kees en John of het goed gaat. Marco en Kees gaan als een trein, John heeft wat moeite het tempo bij te houden maar gaat stug door. Op het eiland zien we de fanclub van Petra en Annemieke maar ook de Zeeuwse blogger John. Onder luid gejuich lopen we heerlijk verder. Het Zeeuwse publiek is ook geweldig en roept en klapt ons richting het einde van het eiland. Nu het tweede stuk van de stormvloedkering, weer 32 pijlers en ons groepje wordt ingehaald door een dame, Elies. Een hardloopster met een mooie en strakke pas. Ze heeft ongeveer onze snelheid en we haken een beetje aan bij haar…. maar dan, op 20KM begint eigenlijk de kustmarathon. Hier ga je het strand bij Vrouwenpolder op en begint de strijd. Dit stuk hadden we al gelopen tijdens de Zeeuwse weblogloop maar nu moest het allemaal net even iets sneller. Door het mulle zand zo snel mogelijk naar het harde strand. Lastig lopen, veel ‘zandribbels’ en ik loods Marco zo goed mogelijk langs het juiste ‘pad’. Het halve marathonpunt: precies 2:00 uur op de teller.. mooi op schema! Het haasgroepje was wel helemaal uit elkaar komen te vallen. John kon het tempo niet meer bijhouden en haakte ook af.

Marco moest ik regelmatig afremmen want die ging als een gek over het strand. Ik raakte in gesprek met Elies en zei dat ze bij ons moest blijven als ze 4 uur wilde lopen. En zo gingen we met z’n vieren weer verder. Het strand heeft er flink in gehakt bij Marco en als we op 26KM er weer af gaan geeft hij aan iets rustiger te willen lopen. Het natuurgebied de “Manteling van Walcheren” waar we nu doorheen gingen had wat mijn maatje betreft beter kunnen worden omgedoopt in de “Marteling van Walcheren“. Het ging zwaar, het tempo ging eruit en Marco gaf aan last te krijgen van zijn rechterkuit. Elies ging ons voorbij en ik nam afscheid van haar. Ze zou uiteindelijk in een mooie tijd van 4:05 finishen. Bij het 30KM punt nam ik even de tijd om goed te drinken, vooral de warme bouillon was erg lekker en met een bak drinken en een spons was het weer in volle vaart achter Marco aan. Het publiek genoot van mijn sprintje zo te zien hihi.

Bikkelen op het Zeeuwse strand

Het werd zwaarder en zwaarder. De vele klimmetjes waren zwaar afzien voor mijn held. Regelmatig probeerde ik ‘m mee te krijgen maar soms ging het gewoon niet meer. Dan maar de hulp van het publiek in schakelen. Regelmatig riep ik naar de vele Zeeuwen dat Marco zijn eerste marathon uitgerekend hier in Zeeland aan het lopen was. De handen gingen op elkaar en Marco kon weer lachen. Kees heeft het ook zwaar maar kan toch doorzetten en loopt bij ons weg. Op 35KM een grote boog met een speaker. Snel rende ik op de man af en Marco werd opnieuw als een held in West Kapelle binnengehaald, mooi om te zien hoe hij weer opleefde. Zelfs een tik op de Sherman Tank was geen probleem meer… maar toen, de klim naar het hoogste punt van de Kustmarathon. Trappen op.. het ging niet meer. Massage van de kuit, oppeppen, meeslepen, vooruit duwen de trap op, spannende verhalen vertellen.. ik weet niet meer wat ik allemaal gedaan om hem te motiveren…. Marco ging stug door! Het weer was inmiddels omgeslagen naar echte Kustmarathon omstandigheden. Wind en een flinke regenbui. 40KM.. nog een stukje te gaan maar nog wel het strand op. Ik word ingehaald en herkend door Miriam, vaste RR.nl lezeres en klets even met haar. Altijd leuk om de hardlopers (m/v) achter de bezoekers te leren kennen. Vlak voor dat we de ‘helse’ trappen afkomen en richting het laatste stuk strand gaan duik ik onder een zeil van een Jambé-band waar Middelburgse vriendin Inge staat. Snel een knuffel en weer op naar het stand. Het stukje is maar een kilometer maar als je kuit niet meer wil is het AFZIEN.

Marco op 40KM - Foto: Björn

Marco wil niet meer en wandelt over het strand. Ik zie een man met twee vrouwen aankomen en vraag de dames om Marco aan te moedigen. Eén van de twee dames kijkt met haar mooie ogen onder haar petje naar Marco en zegt “als ik nou een stukje met je meeloopt?” en hand in hand lopen ze richting de palen op het strand… wat een mooi gezicht! Marco krijgt de kracht om om hoog te klimmen, de dijk op naar Zoutelande. We lopen langs het Marathon-standbeeld en zien de finish in de Langstraat beneden ons liggen. “Kom Marco, niet meer wandelen, je gaat nu finishen in je 1e marathon!!” We rennen weer en krijgen Zeeuwse vlaggen in onze handen en hand in hand gaan we richting de finish… wat een geweldig moment!! Marco zakt voorover en steunt op zijn knieën, hij is helemaal op maar krijgt wel de dikverdiende medaille en als soulmates vallen we elkaar in de armen.. wat een ontlading!! Je hebt het geflikt Marco! 42,195KM!! in Zeeland!! eindtijd 4:24:09 TOPPER!!

We lopen de tent in, halen onze finisher-shirtjes op, kletsen nog even bij met Miriam en gaan naar de sporthal. Ik trek mijn Zeeland Marathon Singletje wat ik net gekregen heb over mijn zeiknatte shirt aan.. brrr.. moet nu snel gaan douchen. Bij de hal zien we als eerste Claudia, die heeft het ook zwaar gehad met haar knie die niet helemaal wilde meewerken maar toch goed onder de 4 uur is gefinisht. Keesdeloper zien we in de hal. Hij is niet tevreden, Zeeland is niet zijn parcours… en zo spreek ik er meer.. Zeeland is afzien!! Na het douchen zie ik een krullenbol in een heatsheet op een bankje zitten… is het.. ? ja, het is Jacqueline, onze eigen Curly. Oh, wat heeft zij het ook moeilijk gehad. Ik sla mijn arm om mij heen terwijl ze haar verhaal doet. Maagkrampen, afzien, zwaar.. ze wilde zelfs uitstappen maar Rinus heeft haar verder geholpen. Helden zijn het, jullie allemaal, Zeeland Marathon Finishers!!! Ik klets nog even na met vele bloggers en tweeps en rond 17:00 uur nemen we afscheid van Zoutelande. In de warme Volvo zetten we koers naar de McDrive in Middelburg waar we de inwendige mens versterken. Marco voert mij kipnuggets onderweg en we kletsen nog lekker door. Op de achterbank hebben Claudia en Kees hun ogen inmiddels dicht gedaan en rusten lekker uit van de zware marathon. Het was een geweldige dag! Een super haasklus die ik zeker niet had willen missen… sterker nog. Ondanks dat ik elke marathon maar 1 x loop weet ik het zeker: ik kom terug voor de Kustmarathon, die wil ik nog een keer meemaken!! Zeeland bedankt! En Marco: Je bent mijn HELD!!!

Topper Marco - Foto: John de Boer