Kustmarathon 2024
De Kustmarathon, de mooie en zwaarste van Nederland. Zo wordt deze marathon in Zeeland genoemd. De start is in Burgh, aan het begin van de Oosterschelde Stormvloedkering naar het mooie dorp Zoutelande. Het parcours is mij bekend, althans.. zo dacht ik… dat wordt later in deze blogpost wel duidelijk.
Deze marathon heb ik twee keer eerder gelopen, in 2010, als haas voor vriendje Marco, die daar zijn eerste marathon liep en in 2019, samen met AAV’36 clubgenoot Jeroen. Daarnaast heb ik de laatste 23KM van het parcours 8 x (2009 t/m 2016) als training gedaan onder leiding van de Zeeuwse Curly, tijdens haar, inmiddels legendarische, Zeeuwse Trainingsloop
De kustmarathon begin om 12:00 ‘s middags in Burgh, op zich genoeg tijd om vanuit Alphen aan den Rijn naar Zeeland te rijden maar ik vind het toch iets relaxter om gewoon een beetje uitgerust in Zeeland aan te komen, zeker gezien de zwaarte van het parcours. En zo vertrok ik vrijdag, aan het eind van de middag met Campr_Liev richting Zoutelande waar ik een plekje had gereserveerd op minicamping Houtenburg. Na vriendelijk wegwijs gemaakt te zijn door de eigenaresse van de camping parkeerde ik onze camper en maakte ‘m klaar voor de (koude) nacht.
Op mijn fiets, die ik had meegenomen in de camper fietste ik nog even naar Zoutelande om daar de finish te zien van de ‘lampjesloop’, de Delta Light Kustrun. Uiteraard nog even een blik geworpen op de tegeltjes van de winnaars van de afgelopen edities bij het marathonmonument bovenaan de dijk bij Zoutelande om daarna weer terug te fietsen naar de camping.
Behalve een dekbed had ik ook een slaapzak meegenomen, geen overbodige luxe omdat de temperatuur in de camper ‘s nachts daalde naar 5 graden – nee, een standkachel zit (nog) niet in Campr_Liev maar in mijn warme slaapzak was het goed toeven. Zaterdagochtend rustig aan wakker geworden, boterhammen gesmeerd, goed ontbeten met warme thee en heerlijke koffie uit de Outin Nano – portable espresso machine. Wat is dat toch een mooi verjaarscadeau wat mijn lieve FlowerFairy aan mij heeft gegeven.
Tegen 09:00 vertrok ik op mijn fiets richting Zoutelande omdat de bussen daar naar Burgh om exact 09:30 zouden vertrekken. In de bus ga ik naast, zo lees ik op zijn startnummer die hij in zijn hand vasthoudt, Bryan. Hij vertelt dat hij uit Limburg kwam om de kustmarathon als zijn eerste marathon te lopen. Dapper! Het valt niet mee om deze zware marathon als eerste op je lijst te zetten. Het was voor hem een mooie training in een aankomende Ironman in het buitenland.
Aangekomen in Burgh wenste ik hem succes en wandelde richting de sporthal. Daar liep ik Rafael tegen het (afgetrainde) lijf. De teamcaptain van Roparunteam 247, waar ik twee keer deel van uit heb mogen maken. Rafa, tevens trainer bij PAC in Rotterdam, was hier met één van zijn pupillen die ook haar eerste marathon zou lopen, opnieuw dapper! In de sporthal zag ik Jürgen zitten. Deze vriendelijke Belgische hardloper is al meerdere keren pacer geweest bij de 20 van Alphen en met hem heb ik uitgebreid gepraat over verschillende onderwerpen. Zo konden we mooi de tijd opvullen die we nog moesten wachten tot de start om 12:00 uur.
In het centrum van Burgh is de start, of liever gezegd, de StartLein, zo genoemd, als eerbetoon aan Lein Lievense, oprichter (in 2003) en voorzitter van de Kustmarathon. Lein is helaas op 3 januari 2019 op 68-jarige leeftijd overleden. In een bijzonder zonnig Zeeland wachten we met vele hardlopers tot de kerktoren van Burgh 12 keer heeft geslagen en dan gaan we op pad. Burgh uit en door het bos (het grootste van Zeeland) van Westenschouwen.
Het stuk door het bos is anders dan de vorige keer dat ik daar liep (2019) – voor mijn gevoel een stuk zwaarder en ook nog met een stuk strand van 2KM erbij. De toon is gezet voor deze marathon! Na 7KM gaan we de stormvloedkering op. Dit is een lekker stuk, over het asfalt en hier weet je dat je in ieder geval tot 17KM lekker aan het lopen bent en en passant ook nog 65 pijlers passeert 🙂
Ergens halverwege deze Oosterscheldekering raak ik in gesprek met startnummer 275. Gezien zijn lage nummer was hij er, met de inschrijving, vroeg bij. Hij stelt zich voor: Maarten uit Rijssen en ook hij loopt hier zijn eerste marathon! Voor de derde keer: dapper! Zeeland is afzien maar Maarten vertelt dat hij goed getraind heeft en de heuvels in de Achterhoek/Twente zullen zeker helpen. Dat is iets wat ik zeker mis hier in de vlakke polders. We lopen lekker samen over het werkeiland Neeltje Jans en tikken samen zo’n 8KM weg met een tempo rond de 5:30 min/km maar vlak voor dat we bij pijler 65 aankomen geeft Maarten aan dat ik, als ik mijn tempo wil houden, lekker door moet lopen. Hij heeft het even moeilijk en wil even een tandje terug. Ik wens hem succes en zeg dat hij het vol moet houden tot in Zoutelande.
Na 20KM gaan we het strand op bij Vrouwenpolder. Dit alles is bekend: hier hebben we 8 x enthousiast staan trappelen van ongeduld met veel hardlopers tijdens Curly’s Zeeuwse Trainingsloop.
Door het mulle zand lopen we richting de vloedlijn, liever gezegd, eblijn. Het zand bij het water is normaal hard en makkelijk te lopen maar nu, doordat het eb is, is het zand veranderd in vele uithollingen in de lengte-richting, alsof iemand het zand heeft veranderd in een grote langspeelplaat.
We lopen met z’n allen in een treintje over een pad wat door de lopers voor ons is ‘gemaakt’ – inhalen over de langspeelplaatgroeven kost veel energie dus iedereen blijft maar achter elkaar lopen, ik ook, maar het tempo ligt lager dan ik wil. Het stuk over het strand is lang, veel langer dan ik in mijn gedachten heb. Bij elke strandtent die in zich komt denk ik weer: “hier is het! Hier gaan we het strand af en door de duinen van Oostkapelle maar nee, nog verder en nog verder.. grrr.. lopen op het strand is nu echt niet leuk meer!
Eindelijk, bij 28km punt zie ik de lopers voor mij het strand verlaten om zo richting Domburg te lopen. Hier beginnen de glooiingen in de zandpaden. Omhoog en weer omlaag. Ik voel mijn kuiten wat protesteren als ik ‘bergopwaarts’ ga dus besluit deze klimmetjes maar even wandelend te doen, net als de trappen van de ‘Hoge Hil’ – een uitkijkpost in Domburg. Met de wind in de zij lopen we richting de volgende kustplek, Westkapelle, bekend om de Shermantank die op de strandboulevard staat. De tank aantikken is een ritueel die ik, en met mij, veel andere hardlopers doen, want hierna begin het echte werk van de Kustmarathon, de laatste, loodzware, 4 kilometers.
Als je al niet kapot was van het lopen over het strand of de heuvels onderweg dan ga je wel stuk bij de trappen in de duinen richting Zoutelande. Bij het KNRM reddingsstation van Westkapelle begint het klimwerk. Hier liggen de, voor de Zoutelande-kenners, de trappen die o.a. leiden naar het hoogste punt in deze marathon. De trappen kan ik niet hardlopend meer nemen en wandel ze, nog wel in stevig pas, omhoog.
En zo lopen we heuvel op, heuvel af richting het laatste stuk van de marathon. Het 41KM punt: hier gaan we de duinen uit en via een loopbrug weer het strand op. We moeten links aanhouden, op de loopbrug ligt een hardloper die door de ambulancemedewerkers wordt geholpen. Een naar gezicht… hopelijk gaat het weer goed met hem.
Het laatste stukje strand. Nu maakt het niet meer uit of het zwaar is of niet, dit is maar 500 meter zand of zo en ik hoor de doedelzakspelers al. Die staan bovenaan de dijk bij Zoutelande. Als je die muziek hoort weet je dat je er bijna bent. Over de dijk, langs de tegeltjes van de winnaars en een stukje verder de dijk af richting de winkelstraat van Zoutelande, de Langstraat.
Ik hoor mijn naam! Daar staat de Zeeuwse Jacqueline, oftewel Curly! Leuk om haar nog even te zien. Iets verder krijg ik een kustmarathon vlaggetje aangereikt en maak mij op voor de laatste 200 meter. Ondanks dat dit mijn 69e marathon is en ik niet zo snel meer geëmotioneerd raak van mijn eigen finishes krijg ik toch even een brok in mijn keel als ik de zandheuvel op ga en de finishlijn bereik.
Dit was toch wel weer even ouderwets zwaar! Mijn plan om deze marathon tussen de 4:00 en 4:30 uur te lopen is net gelukt, ik druk mijn Garmin uit op 4:28:08. Marathon nr. 69 is in the pocket!
Tevreden loop ik door naar de finishtent, neem het Kustmarathonshirt maar eerst krijg ik een mooie medaille omgehangen! Het harde werk wordt beloond. Mijn tas haal ik op in de sporthal van Zoutelande en trek even een droog shirt aan. Hier en daar zie ik wat lopers die het een stuk zwaarder hebben dan ik. Kramp en spierpijn.. wacht maar tot overmorgen, dan voel je pas echt dat je een marathon hebt gelopen 🙂
Ik pak mijn fiets en fiets terug naar de camper. Op de mini-camping kan ik even lekker douchen en mij omkleden. In Burgh had ik met Jürgen afgesproken om aan het einde van de dag met elkaar te app’n om eventueel nog even samen iets te gaan eten maar hij had een flinke misstap gemaakt en liep nu rond met een blauwe enkel en wilde even rusten. Ondanks dat is hij toch op 4:09 binnen gekomen, knap!
Dat rusten van Jürgen was een goed idee. Mijn bed was nog geïnstalleerd in de camper en heb daar een ‘powernapje’ van een uur gedaan. Daar knapt een marathonloper van op! En zo vertrok ik rond 19:00 weer richting Alphen aan den Rijn, op naar Merit, Levi, Freek en Lieve! ❤️❤️🐕🐱 Het was weer mooi (en afzien) in Zeeland, en geloof het of niet, ik heb er weer van genoten! Dank aan de organisatie en vrijwilligers van deze mooie marathon die je echt een keer gelopen moét hebben!
>