RunningRonald.nl

Allereerst: Iedereen onwijs bedankt voor al jullie gelukwensen vooraf en felicitaties na afloop van de geweldige Berenloop 2009. Mijn verslag moest nog on line en dan al 55 reacties. Ook via twitter stond het niet stil. Word er een beetje verlegen van maar nogmaals allemaal dank voor jullie leuke, lieve en bemoedigende reacties!! En dan nu: mijn verslag van de Berenloop 2009

Het idee om de Berenloop te lopen is alweer een jaar geleden geboren. Door de enthousiaste verhalen van de 2008 deelnemers, waaronder Claudia, wilde ik deze marathon, die omschreven wordt als één van de mooiste en zwaarste van Nederland ook wel eens meemaken. Al vroeg werden alle voorbereidingen getroffen om er een gezellig weekend met de RR familie er van te maken. Op 1 april zaten bijna alle hotels al vol op dit eiland waar maar liefst 4500 lopers mee zouden lopen in de hele of halve “berenloop” maar gelukkig konden we nog een familiekamer vinden in Hotel Europa.

Schitterend uitzicht over de Waddenzee vanaf Terschelling West

Vrijdag: Toen de kids uit school kwamen hadden wij alles klaar staan voor vertrek, dus hop in de auto en richting Harlingen. In het hartje van deze havenstad nog even lekker aan de pasta in restaurant Oase en daarna richting de 19:30 uur snelboot-dienst. Aan boord trof ik AAV’36 loper Kees die uitgerekend zondag 42 jaar en 195 dagen oud zou worden en van de organisatie startnummer 42 had gekregen. Heel leuk! Ook sprak ik een tijdje met Ramona die toevallig vlak naast mij zat. Aangekomen op het eiland stond er minimaal windkracht 7.. oeps.. als dat zondag maar minder is. De bus bracht ons netjes naar het hotel, nog even wat berichten op twitter gezet en niet veel later lagen we allemaal te slapen terwijl het licht van de Brandaris met vaste regelmaat rustgevend bij ons naar binnen scheen.

Zaterdag: De kids waren mega-vroeg wakker. Helemaal hyper om het eiland te ontdekken. Eerst maar even een goed ontbijt in het hotel en daarna op pad. In het centrum sprak ik bij de pinautomaat met een echte Terschellinger die zijn visie gaf over het weer, wat goed bleek te kloppen de dag erna. Daarna fietsen gehuurd en alvast een stukje van het parcours in West bekeken. Een kleine regenbui, even schuilen en daarna het centrum in voor wat souvenirshopping. In een ‘tijdelijk’ berenloop winkeltje kocht ik een berenloop t shirt (in mooi paars 🙂 en Michelle een echte Berenloop-beer die van haar de naam Icy heeft gekregen. In de Runningcenter stand nog even snel gekletst met Hero en daarna richting Hoorn, het één na laatste dorp van Terschelling voor een huifkartocht bij Terpstra. Bij het dorpje Lies hoorde ik opeens: He RR! Kijk nou, RunningHans.nl Even kletsen en een foto. Aangekomen in Hoorn hadden we nog tijd zat dus heerlijk via de Badweg naar het strand van Hoorn gefietst en zo zagen we weer een groot stuk van het parcours. Het was werkelijk schitterend weer en we hebben even genoten op het strand.

Familie RR op Terschelling

De huifkartocht was ook erg leuk. Douwe, de menner (zo heet de ‘chauffeur’ toch?) vertelde uitgebreid over de omgeving. Het huis wat gebruikt werd voor de opnames van Sil de strandjutter, de containers die zijn aangespoeld op het strand, de gebruiken van het eiland en nog veel meer. Michelle vond met name de paarden erg leuk en was niet meer weg te slaan bij Patricia en Silvia.
Met de kar gingen we richting natuurgebied Boschplaat waar we ook weer een flink stuk van het parcours konden bekijken. Dit was toch wel een hele goede voorbereiding. Bij het opgaan en afgaan van het strand moesten we uit de kar en zo kwam ik Maarten en zijn broer tegen. Ha, een foto moment Om 16:00 uur namen we afscheid van de paarden en gingen terug richting West, nu ook weer over een stuk van het parcours. Zie ook dit korte filmpje van mij op YouTube

Ontdek Terschelling met de huifkar

Aan het mooie weer kwam helaas een einde en de laatste 5KM was het tegen de wind in, door de stromende regen. Woutje had grote moeite om tegen de wind in te fietsen en terwijl ik ‘m voortduwde langs de Hoofdweg zei ik dat wanneer hij het hotel van Claudia zou zien we alleen nog maar het heuveltje naar beneden moesten nemen… Hij vond de regen in zijn ogen echt niet leuk meer 🙁 Zeik en zeiknat kwamen we aan bij ons hotel en daar hebben we alle natte zooi te drogen opgehangen op de verwarming en vertrokken richting Brasserie Brandaris voor een heerlijk diner. Ook hier weer bekende gezichten. Ik sprak even met Dick, van atletiekvereniging Plantaris en niet veel later kwam ook Claudia de brasserie binnenlopen die samen met haar gezin op zoek was naar een gezellige eettent. De avond werd afgesloten in het hotel met de laatste voorbereidingen voor de marathon. Alles klaargelegd? Nu maar slapen… althans.. een poging doen. Ik ging met 0,0 stress deze marathon in.. want, ik zou ‘m rustig lopen.. toch?? Midden in de nacht wakker worden… woelen, draaien.. toch de zenuwen??

Zondag: De dag van de marathon. Mijn gezin weet het inmiddels al. Op marathondag moet je niet aan mijn hoofd zeuren. Ik ben “afwezig”, nukkig en zeg geen woord te veel. Ben erg op mijzelf. Tijdens het ontbijt werkte ik de laatste boterhammen met honing, appelstroop en pindakaas naar binnen. Echt lekker genieten deed ik er allang niet meer van. De honing komt mijn oren uit, de @#$ appelstroop plakt alleen maar en koffie wil ik al helemaal niet zo vlak voor de wedstrijd. Ja, suikerbrood, dat was nog wel lekker. Onrustig staarde ik wat voor mij uit… tja, het blijft toch een pokke-eind.. 42,195KM. Na het uitchecken bij het hotel zei ik tegen Miranda en de kids dat ze zich mij maar alleen moesten laten. We spraken een paar ontmoetingspunten voor onderweg af en ik besloot rustig aan richting het centrum te lopen terwijl ik de laatste berichtjes op mijn foon bekeek.

Hee, daar kwam weer een bekend gezicht aanlopen. Rencapy! De snelle man uit Den Haag. We hadden het allebei best koud en zochten een restaurant op voor een warm drankje. Kees de Loper zou nu ook zo’n beetje wel gearriveerd zijn en ik belde hem op: “waar zit je?” Kees: “Nou, ik sta de Brandaris te bewonderen” RR:”Kijk eens naar dat restaurant bij die boei naast je!”.. Dat was wel heel toevallig. Kees stond naast restraurant NAP. Met z’n drieën maakten we de tijd vol tot vlak voor de start van de halve. We gingen daarna ons eigen weg en ik ontmoette HardloperHans die helaas niet zelf mee kon lopen vanwege een blessure en iets later liep ik de bekende Zeeuw John en Mrs. Ren-je-Rot tegen het lijf.

Na de start van de halve was het tijd om alle overbodige kleding uit te trekken. Bij het tassenrek zag ik Frank en wenste hem succes. Daarna vertelde ik Claudia, die inmiddels ook gereed was voor de start, over mijn plan om het rustig aan doen toch maar te laten varen en te gaan knallen. Ze keek mij lachend aan met een blik van: “ik had niet anders verwacht” waarna ik samen met Kees het startvak binnenging. Nog even snel kletsen met topper Mark die Gerard zou gaan hazen om daarna nog met een paar lopers te kletsen en de succeswensen met Ramona uit te wisselen. Vlak voor de start druk overleg met Rencapy. Wat ga jij doen? 3:15 eindtijd? (4:37min/km) Kom op Juriaan, iets sneller ok? Wil toch heel graag in de buurt komen van mijn PR van de Haarlemmermeer. Gelukkig was Juriaan in een goede bui: 4:20min/km?? Deal!

De start van de Berenloop 2009

Voortvarend gingen nr. 17 en nr. 27 van start. We liepen zo rond de 20e positie en al babbelend gingen we West uit langs de Waddenzee waar HardloperHans nog even een foto van ons nam. Juriaan en ik liepen vrolijk naast elkaar. We waren net zo fris al het weer. Een flinke mist hing over het eiland maar in korte mouwen en korte broek was het goed te doen. Wel waren we beiden blij dat we een thermo-shirtje aanhadden. Voor ons liep een kopgroepje van een man of 8 die, zo wij gokten, voor een eindtijd van iets onder de 3 uur gingen. Wij hadden niet het plan hen bij te houden dus lieten ze een beetje gaan.

Nr 27 en 17: Fris op 4KM
Foto: HardloperHans

Onderweg lekker kletsen met Juriaan terwijl het tempo toch regelmatig onder de 4:20 dook. Soms had ik het idee dat ik mijn maatje een beetje moest afremmen maar omdat er nog een zwaar stuk aan zat te komen probeerde we nu een beetje tijd te winnen… misschien niet helemaal de beste strategie maar a-la.. Na zo’n 15KM asfalt en klinkers (ik haat klinkers) ging het parcours over in duin-fietspad. Af en toe liep het erg schuin af en sloot ik achteraan bij Juriaan. Als de ruimte het toeliet liepen we weer naast elkaar en trokken elkaar mee. We zaten op een gemiddelde van 4:15.. oeps… dat is sub 3 uur.. dit gaat te hard Juriaan! Tempo beetje aangepast maar met de heuveltjes is het moeilijk constant te lopen. Toch liepen Juriaan en ik als afgetrainde militairen in een synchrone cadans, zo mooi om dat te horen. Het halve marathon punt kwamen we door op 1:30 en ik zei tegen nr. 17 dat ik in Utrecht mijzelf kapot heb gelopen op zo’n halve tijd maar dat het nu wel ‘redelijk goed’ ging. Juriaan (beste M.tijd 3:02 uur) gaf aan dat hij het ook wel vol hield maar dat ‘echt comfortabel’ anders was 🙂

Ergens zo rond de 23KM

Op een gegeven moment zei Juriaan over de kopgroep voor ons: “lopen wij nu in of zwakken zij af?” Het laatste was het geval en terwijl ik het even lekker vond iets langzamer te gaan begon Rencapy aan een plannetje. Langzaam, heel langzaam haalde we de één na de ander in, en ik, ging natuurlijk mee met mijn maatje… maar toen we achter de kopman liepen ging Nr. 17 opeens hem ook voorbij… Jemig, Juriaan, wat ben je van plan?? Ik sloot aan bij hem en zij aan zij liepen we steeds verder uit op het kopgroepje.. wetende dat het strand er aan zou komen… angstig vroegen we elkaar af wanneer het zo ver was… 33KM punt… het werd nu zwaar maar we zaten nog steeds op een eindtijd van 3:01 en toen.. daar kwam ie!! De opgang naar het strand. “Kleine pasjes ophoog Juriaan!”

De strandopgang bij Midsland… nu gaat het gebeuren
Foto: Arnold

Bovenaan de betonplaten maakte Arnold bovenstaande foto. Ik kon nog naar ‘m lachen en zwaaide naar hem. Op het strand kon ik niet meer lachen. Duizenden halve marathonners hadden het harde zand omgeploegd naar mul, rotzand. Ik nam de kop op het strand en nu moest Rencapy zijn best doen om aan te haken. Hij noemde mij een strandlopertje.. nou, dat valt ook wel mee. Ik vond dit echt niet leuk. Hoe lang duurt dit @##@ stuk? We zagen geen andere lopers, sterker nog, door de mist zagen we niet eens de volgende vlag die de ons de weg wees. Ik liep in een bandenspoor om toch een beetje harde ondergrond te hebben.

Bikkelen op het strand van Terschelling

en toen..opeens.. een vloek van Rencapy, iets wat ik nog nooit bij hem had gehoord. “Het gaat niet, kramp… ga verder, loop door Ronald”.. Hou vol Juriaan, hou vol! Meer kon ik niet meer tegen ‘m zeggen. Balen! Alleen moest ik verder, het tempo was weg, 4:50min/km op het strand… Na 3km weer omhoog geklauterd bij een enorme grote “man met de hamer” aan een hijskraan. Ik zag Hero staan op 36KM en daar haalde ik nog een loper in en toen… die vreselijke Longway. In Claudia’s verslag van vorig jaar las ik al dat dat een heel lastig stuk was… ze heeft niets gelogen. Vanaf 36KM liep ik helemaal alleen. Niemand achter mij, niemand voor mij. In de mist. Af en toe een verdwaalde fietser die zei dat het goed ging, dat ik er goed uit zag. Leugenaars!! Ik had het niet meer. Ik miste mijn maatje en wilde niet meer.. alleen door dit vreselijke stuk bos.. ik wist dat het dorp op 40KM zou beginnen maar daarvoor moest ik minimaal nog 3 lange kilometers lopen.

Een kijkje op mijn Garmin. 4:21min/km. (eindtijd onder de 3:04).. Dit moet ik toch niet opgeven? DOORLOPEN!! Bijten, bikkelen, gaan! Miranda en de kids staan op 41km, daar moet ik naar toe… vloekend in mijzelf probeerde ik mij op te peppen. Dan opeens… de laatste drankpost. 40KM. HardloperHans staat daar en spreek mij bemoedigd toe en loopt zelf een stukje met mij mee. Het geeft mij weer wat energie. Thanks Hans. Bij de drankpost.. water?? Nee, ik wil GEEN warm water! Een bekertje sportdrank, ja graag.. een paar slokken en op naar 41KM. Bekend terrein van de Longway, ik zie vlaggen en heel, heel veel pluche beren langs de kant. Dan opeens Wouter die mij toeschreeuwt, Miranda en Michelle iets verderop die hetzelfde doen.

41KM, bijna binnen, Woutje naast mij

De speaker roept mij om: “de volgende man die gaat finishen is Ronald Meijer van AAV’36 uit Alphen aan den Rijn” wat hij nog meer zegt hoor ik niet meer.. wil eigenlijk alleen maar janken maar het publiek schreeuwt mij verder. Ik zie de snelste man van de ‘oude’ kopgroep achter mij maar ik krijg nu vleugels. Nog een rondje door het dorp, de Schoolstraat, weer heel veel publiek, ik zwaai naar iedereen en dan, de Torenstraat, de winkelstraat naar de Brandaris. De rode loper ligt uit. Ik zie mijzelf op een megascherm boven de finish, zwaaiend en lachend loop ik richting de vuurtoren. Man, wat is dit onwijs geweldig gevoel. Ik voel dat mijn eindtijd goed zit en kijk niet meer op mijn klokje. Wil genieten van deze finish. Man, wat is het publiek geweldig op Terschelling en diep, diep gelukkig passeer ik de finishmat. Ik stop mijn Garmin en hang in de armen van een leuk EHBO meisje.. het maakt mij allemaal niet meer uit. Het had van mij ook een oude visser mogen zijn. Ik ben binnen!! en hoe! Kijk op mijn klok en zie 3:03:20… Dik 3 minuten van mijn tijd van de Haarlemmermeer af. Een onwijs PR en dat op Terschelling. Ik kan mijn geluk niet op!

Krijg een mooi shirt en medaille en ik drink wel 3 bekers warme bouillon. Niet veel later komt Juriaan binnen. Slechts 3 minuten later en bedank hem hartelijk voor alle steun. Zonder hem had ik deze eindtijd nooit kunnen halen. Miranda en de kids waren inmiddels ook gearriveerd (Miranda vertelde dat ik zeer waarschijnlijk een top 10 plek had behaald) en ik besloot met hen mee te gaan naar het hotel. Daar was een kamer ingericht om even te douchen en opgefrist konden we op zoek naar een tentje om wat te eten. (Onderweg kwamen we Fred nog tegen: Foto! Een eettent was niet makkelijk te vinden als het hele dorp vol zit met lopers maar gelukkig wist AAV’36 runner Kees nog een leuk eetcafe’tje en schoven bij hem en zijn gezin aan. Inmiddels werd er druk gespeculeerd over mijn eindtijd op twitter en toen zelfs bloggers begonnen te sms’en (Hé Léonie? :)) wat mijn eindtijd was liet ik ze niet langer meer in spanning. In het café even een klein stukje op mijn blog gezet en daarna vertrokken naar de haven.

De prijsuitreiking was net afgelopen en zag vele hardlopers met bekers lopen. Een mooi gezicht. Eenmaal aan boord zag ik Claudia met haar gezin de boot binnenstappen en besloot haar even te gaan zoeken omdat ik haar niet meer heb zien finishen. Gelukkig is de sneldienst-boot niet zo groot niet veel later kon ik Arnold nog even persoonlijk bedanken voor zijn steun op 33KM en Claudia feliciteren met haar 3e plek overall en zelfs de 2e plek in haar categorie. Supergoed van haar. Van harte proficiat Claudia!

Terug om mijn plek kon ik ook eindelijk even Esther en Margeet van ons roparunteam feliciteren met hun uitstekende hele en halve marathon… en in roes, nog nadromend over deze marathon voer de boot richting Harlingen.
Wat een belevenis. De Berenloop 2009: Een marathon om nooit meer te vergeten!!

Lees ook zeker Rencapy’s verslag. Een geweldig loper én schrijver!

Eén van de mooiste foto’s tot nu toe… loodzwaar maar toch nog zwevend over het strand
Foto: SV Friesland

De data van mijn 9e marathon: 42.195KM, officiële nettotijd: 3:03:21, gemiddeld tempo: 4:21min/km, 13,8km/u.
10e overall, 4e in mijn categorie M40
Helaas nét geen podiumplek (45sec verschil met nr 3) maar dat komt vast nog wel.
En ja, een sub 3:00 uur komt nu wel heel dichtbij. Kom maar op met die Midwinter Marathon in Apeldoorn!!

Alle foto’s vind je in mijn Flickr-Album en klik hier voor de GarminData